Μπορεί η διαβόητη «Ομάδα Αλήθειας» να φιλοτεχνεί την προς εσωτερική κατανάλωση πολιτική ατζέντα κατά πως εξυπηρετεί το μέγαρο Μαξίμου, ωστόσο η νέα εθνική περιπέτεια έχει αρχίσει κι ας μην ανοίγει μύτη στο γήπεδο της -υποτίθεται- μεγάλης αναμέτρησης των πολιτικών αρχηγών. Οι κρίσιμες ημέρες του τρέχοντος Μαΐου αποκαλύπτουν το απόλυτο αδιέξοδο στο οποίο οδήγησαν τη χώρα όχι μόνο οι εμπνεύσεις Μητσοτάκη αλλά συνολικά οι κεντρικές πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων της περιόδου από το 2010 έως σήμερα.
Η διεθνής ρευστότητα θυμίζει την προ του Α´ Παγκόσμιου Πολέμου κατάσταση, με τους μεγάλους παίκτες, αισθανόμενους ασφυξία στα σύνορά τους, να πιάνουν θέσεις που θωρακίζουν την ασφάλειά τους και ταυτόχρονα αποτελούν βάσεις επεκτατικών εξορμήσεων. Oλα τα στοιχεία συντρέχουν προς αυτή την προοπτική με μια θεμελιώδη διαφορά: οι κινητήριες δυνάμεις αυτή τη φορά δεν δείχνουν διατεθειμένες να εμπλακούν σε μια μεταξύ τους αναμέτρηση, αλλά αντιθέτως να επεκταθούν σε βάρος μικρότερων χωρών, οι οποίες μέχρι χτες αποτελούσαν τους φυσικούς συμμάχους τους.
Αρχής γενομένης από τον Τραμπ, εκείνο που επιδιώκει για τη χώρα του είναι να οριστούν κανόνες αμοιβαίας κατανόησης και συμβιβασμού με τη Ρωσία και την Κίνα, ώστε να διαμορφωθούν οι νέες ισορροπίες και, κυρίως, να παραμείνει σταθερό το δολάριο. Στη λογική αυτή προχώρησε σε συμφωνίες με τη Σ. Αραβία και την ισλαμική Συρία ενισχύοντας έτι περαιτέρω τον Ερντογάν. Από τη δική του πλευρά ο Πούτιν ενισχύσει τη θέση του απέναντι στις χώρες που μέχρι χτες τον περικύκλωναν απειλητικά για να καταστήσει σαφές σε οποιαδήποτε Κάγια Κάλας ότι νέα «Ουκρανία» δεν θα επιτρέψει. Ενισχυμένη βγαίνει και η Κίνα, η οποία ξεπερνώντας τις πρώτες «τραμπικές» αναταράξεις θα συνεχίσει το εμπόριό της με τις ΗΠΑ με όρους ευνοϊκούς, αφού αυτή είναι που έχει το πάνω χέρι στη διαχείριση του δυσθεώρητου αμερικανικού χρέους.
Οι Τρεις Μεγάλοι είναι που ορίζουν και τους νέους περιφερειακούς παίκτες στον καινούργιο πολυπολικό κόσμο, στον οποίο θέση δεν έχει η άλλοτε πολλά υποσχόμενη Ευρωπαϊκή Eνωση. Ουδείς την υπολογίζει. Οι Βρυξέλλες κινδυνεύουν με μαρασμό, το Βερολίνο αδυνατεί να βρει βηματισμό χωρίς την πριμοδότηση του ισχυρού Θείου Σαμ, το Παρίσι δείχνει ανίκανο να αντιμετωπίσει επιτυχώς ακόμα και τους αρουραίους της Μονμάρτρης, το μοναχικό πια Λονδίνο αγωνιωδώς προσπαθεί να βρει θέση στο νέο «Οριάν Εξπρές», κάνοντας την Αγκάθα Κρίστι να γελάει στον τάφο της, και η μόνη που κάνει παιχνίδι είναι η Ρώμη, περιορισμένης βεβαίως εμβέλειας.
Μπρος σε αυτή τη διεθνή σκηνή, ο ελληνικός θίασος ψάχνει να βρει σενάριο για να σταθεί. Αδύνατον, και το μόνο που μένει στον πρωθυπουργό είναι να εκλιπαρεί πότε τη Μελόνι για μια σοβαρή σχέση κατανόησης, αλλά αυτή του (ξανα)πουλάει τρένα, και πότε τον Μερτς, που προς το παρόν δεν έχει να του προσφέρει ούτε καφετιέρες, μόνο «βραβεία» για τη μεγάλη, τάχα, ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Με τον Ερντογάν όμως κάνουν κι αυτοί τρελές δουλειές με αμυντικά συστήματα προηγμένης τεχνολογίας σε επίπεδο Piaggio Aerospace και Eurofighter. Ακόμα κι ο Νετανιάχου στρέφει την πλάτη στην Αθήνα βλέποντας να μην μπορεί να ρίξει στο Αιγαίο όχι καλώδιο ηλεκτρικής σύνδεσης αλλά ούτε πετονιά χωρίς την άδεια της Aγκυρας.
Κι όταν το επιχείρησε ο θίασος, αγκιστρώθηκε στο δικό του παραγάδι.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας