Εν ονόματι της προστασίας της θάλασσας από την υπεραλίευση, μία ευρωπαϊκή οδηγία καταστροφής του 1991, επικαιροποιημένη το 2014, επιμένει προσωρινώς εν υπνώσει στα συρτάρια του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Πρόκειται για την καταστροφή των ξύλινων καϊκιών (11.000-13.500 ή και πιο πολλά), έναντι επιδότησης στους αλιείς (από 80.000 -160.000, για άλλους έως 300.000 ευρώ), με παράλληλη κατάθεση της άδειάς τους. Η επιδότηση της καταστροφής είναι ιδιαίτερα υψηλή για τα δεδομένα της ριζικά φτωχοποιημένης χώρας μας, με το αντίστοιχο ποσό της αλλαγής χρήσης, που θα ήταν μία λύση που έχουν υιοθετήσει άλλα κράτη, να είναι στη χώρα μας, σύμφωνα με όσα διαβάζουμε, στο 20% του παραπάνω ποσού.
Ενα σύνθημα που θυμάμαι από τα παλιά και που εξέφραζε την αντίθεση με το «βυθίσατε το Χόρα» του ΠΑΣΟΚ σε μία ακόμα κρίση στο Αιγαίο ήταν το «δώστε το Αιγαίο στα ψάρια». Και λες και μια μαγική συνεννόηση επήλθε τότε με την ευρωπαϊκή προοπτική μας: ναι, θα δώσουμε το Αιγαίο αλλά και όλες τις άλλες θάλασσες στα ψάρια (δηλαδή στα παντοειδή συμφέροντα) μοιάζει να αποφάνθηκε η «αυθόρμητη», όπως την περιγράφει στο ομότιτλο βιβλίο της η Ιρις Τζαχίλη, «γραφειοκρατία» των Βρυξελλών.
Υπολογίζοντας βέβαια χωρίς τους αυτόκλητους Αιγύπτιους και Τούρκους ψαράδες, που στην περίπτωση ιδιαίτερα του Αιγαίου έρχονται να εκμεταλλευθούν τις τρύπες από τα δίχτυα των ευρωπαϊκών νόμων. Οι οποίοι με τα μεγάλα σκάφη τους αλωνίζουν, ξυρίζοντας τους παράκτιους βυθούς και πολλαπλασιάζοντας τις ποσότητες των ψαριών που αλιεύουν με κάθε παράνομο τρόπο και εκτός ευρωπαϊκών οδηγιών προστασίας: του γόνου, της Ποσειδωνίας, της γενικότερης θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας, της σάρκας των βράχων που απολεπίζουν με τα σύγχρονα μέσα τους. Σύμφωνα με εισήγηση στο Χ Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, από το 2013 μέχρι το 2023 οι τόνοι που ψάρεψαν οι Τούρκοι ανήλθαν από 100.000 σε 556.000. Και, δίπλα σε αυτούς, λόγω των πρόσφατων θαλάσσιων συμφωνιών με την Ιταλία, τα ιταλικά αλιευτικά διεκδικούν και αυτά το κατιτίς τους.
Ωστόσο, καμία «αυθόρμητη γραφειοκρατία» δεν μπορεί να επιβάλει τις οδηγίες της χωρίς να διαθέτει «αυθόρμητους εντόπιους κυβερνήτες» που θα σπεύσουν πρόθυμοι να υπακούσουν, ίσως και γιατί δεν έχουν σκεφτεί να απορροφήσουν τα σχετικά κονδύλια σε άλλες, όχι καταστροφικές δράσεις.
Στις 8 και 9 Μαΐου, παρακολουθήσαμε μία συζήτηση στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών για το «κόψιμο» των καϊκιών. Ο Κώστας Δαμιανίδης, ο Νίκος Καρακώστας, η Φαίη Τζαννετουλάκου, σε διάλογο με τον ομιλητή της επόμενης ημέρας, τον Τζέικομπ Μο, από την ομάδα Αρχιπέλαγος, μας ταξίδεψαν στα νερά του Αιγαίου, άλλοτε τρικυμισμένα και άλλοτε ήρεμα, με συντονίστρια τη Λένα Κυριακίδη. Μας μίλησαν για τη σημασία της ναυτοσύνης στη νησιωτική χώρα μας, για τις ναυτικές τέχνες αιώνων, που αποτελούν στοιχείο πολιτισμικής ταυτότητας, αλλά και κέρδους, με οδηγό την ομορφιά των ξύλινων καϊκιών και τους ανοιχτούς ορίζοντες μιας θάλασσας που ποτέ δεν ησυχάζει.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας