Χρειάζεται ένα ερέθισμα για να γίνει η συνειρμική αλυσίδα που σκαλίζει μνήμες, συνδέει σκέψεις, επισημαίνει συσχετίσεις. Αφορμή στάθηκε η 21η Διεθνής Εκθεση Βιβλίου στη Θεσσαλονίκη. Που είναι μια γιορτή, όπως και να έχει. Ενα πανηγύρι, γιατί όχι; Με πολλές μουσικές, διαφορετικούς ανθρώπους και ετερόδοξες γραφές. Δίπλα σ’ ένα βαρύ βιβλίο, που χρειάζεται μεγάλη αυτοσυγκέντρωση, παρουσιάζεται ένα άλλο, πιο εύπεπτο. Ολα έχουν δικαίωμα στην ύπαρξη. Πάντως, όλα σε ταξιδεύουν, αρκεί να περάσεις την πόρτα των περιπτέρων με λυσιτελή διάθεση.
Αυτό έπραξα το περασμένο Σαββατοκύριακο. Οσο κι αν το θέμα του βιβλίου που αναλάβαμε να παρουσιάσουμε καθόταν πάνω στις ψυχές όλων. Κραυγές από τη Γη, ο τίτλος (Ελληνοεκδοτική). Πενήντα τόσοι γραφιάδες σ’ έναν συλλογικό τόμο έπλεκαν το στημόνι των ανησυχιών τους με όσα συμβαίνουν στον κοινό μας τόπο. Αυτά τα βουνά κρύβονται από τα σύννεφα (Δαλακούρα); Τι φταίει για το σκοτάδι που έχει απλωθεί παντού; Αλλοι τη λένε κλιματική κρίση, άλλοι θεομηνία και άλλοι ανθρώπινη αυτοχειρία.
Βηματίζω νευρικά στους διαδρόμους των περιπτέρων. Οσα άκουσα και διάβασα με πήγανε στην Πίνδο, στην Κρήτη. Στα βουνά που κρύβονται. Από ντροπή και συνάμα από οργή. Από αχαριστία για την κοντή μνήμη των ανθρώπων. Τα ακούω να ψιθυρίζουν τους στίχους της Αφεντουλίδου «Προτού/γίνω αυτό το καινούργιο/που πεινασμένοι/ζητούν».
Εχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σ’ εκειούς που φωνάζουν. Σώστε τον Ασπροπόταμο. Το διάβασα στο διαδίκτυο. Η δική τους σκέψη συντροφεύει τα βουνά, την ώρα που οι έμποροι ζεσταίνουν την τσέπη τους, για όσα θα τη γεμίσουν. Οι άνθρωποι ξεχνάνε ποιοι είναι και μηχανεύονται την καταστροφή τους. «Μα εγώ τις ρίζες σου/τις μνημονεύω/πριν κοιμηθώ/γιατί μοιάζουν με προθάλαμο ονείρων» (Αννα Γρίβα).
Κοντόθωρη η εποχή μας. Θεός της ο κερδώος Ερμής και ψυχοθεραπευτής ο Επιμηθέας. Εσφαλα, ανακράζουν οι ηγεμόνες και η καθομολογία αίρει όλες τις ενοχές και τις ευθύνες.
Σώστε τον Ασπροπόταμο. Ο επιθανάτιος ρόγχος διαπερνά όλα τα περίπτερα. «Η ζωή που μας παραδώσατε Χάος κι Ωχαδερφισμός» (Λίλυ Εξαρχοπούλου). Σώστε τα βουνά μας. Εκεί βρίσκεται θαμμένη η συλλογική μας μνήμη. Η Αντίσταση, το πνεύμα ελευθερίας, η ανυπότακτη διάθεση.
Οχι στα κερατωμένα βουνά. Δεν είναι αυτά η αυλή των σκουπιδιών της παμφάγου εποχής μας. Οι νέοι του τόπου καλούν σε επαγρύπνηση. Γνωρίζουν τη δύναμη των χρυσίων. Ισοπεδώνει συνειδήσεις. Ξέρουν ακόμη πως πέρασαν οι καιροί για δονκιχώτες. Εχουν επίγνωση πως δεν μπορούν να είναι μονάδες, γιατί τότε μοιάζουν «με εκείνον τον αγρότη/που συνάντησα κάποτε/κρατώντας ένα ποτιστήρι/μπροστά στη θέα/της καμένης του γης» (Γιώργος Λίλης).
Τα σύννεφα χαμηλώνουν. Βαραίνουν. Ξεσπάει μπόρα. Καλό σημάδι. Το νερό μπορεί να λαγαρίσει τη σκέψη. Να ανοίξει ο ορίζοντας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας