«Σας διαβεβαιώνω πάντως ότι/ τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από το χαμόγελο/ των δικών μου». Κρατούσα στα χέρια μου τη νέα ποιητική συλλογή του Γιάννη Πανούση. Βίτσιο κι αυτό να διαβάζω ποίηση, θα αντέλεγε κάποιος αναγνώστης/τρια, σχεδόν σύθαμπο έξω («Αθέατος χρονοποιός», Κίχλη 2024).
Δυο ώρες μετά, βγαίνω στο κτήμα, έχει χαράξει. Μεγαλοβδόμαδο πλέον. Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση. Νιώθω ένα γλυκό τσίμπημα στην καρδιά, φοβήθηκα μη με βρει κάτι αναπάντεχο. Και μείνει στη μέση το μέτρημα της προσμονής. Απαλλάχτηκα από τη σκέψη. Το τσίμπημα έχει γίνει γλυκιά σταγόνα που άπλωσε και κυρίεψε όλο το σώμα.
Οι τριανταφυλλιές γομάρεψαν, όμως αρέσουν τα τριαντάφυλλα σ’ εκείνη που διαφεντεύει τη ζωή μου. Τις ζωές όλων. Ο πλάτανος ομόρφυνε. Πρασίνισε, αλλάζει η διάθεση, τα σημάδια ευοίωνα. Πού θα πάει. Ο κύκλος της φύσης θα φέρει την άνοιξη, τη χαρά της προσμονής. Οι αχλαδιές απέκτησαν νια κορμοστασιά, πρώτη φορά συμβαίνει μετά από τόσα χρόνια. Η σοδειά θα ’ναι καλή, φτάνει να μη γίνει χαλασμός.
Οι πορτοκαλιές και οι μανταρινιές τσουτσούρεψαν. Εριξαν μπόι, καρπόδεσαν. Το νερό είναι φάρμακο όταν δεν ξοδεύεται ασυλλόγιστα. Στην πίσω πλευρά οι ελιές πέταξαν καινούργια κλαδιά, όλο ζωντάνια τα καινούργια φύλλα. Δικαιώνεται η λαϊκή θυμοσοφία για την ελιά. Ανάμεσά τους οι αγριομολόχες. Ψήλωσαν μέσα σε δυο βδομάδες. Το μοβ άνθος τις νοστιμίζει. Τα λάπατα κι αυτά μεγάλωσαν, πέρασε ο καιρός τους, να γίνουν μαγιά για χορτόπιτα.
Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε (Σολωμός, «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι»). Θυμάμαι τον στίχο και τον σιγομουρμουρίζω σαν μια ευχαριστήρια προσευχή στο θαύμα της αναγέννησης. Τα βήματά μου με οδηγούν στην ασπροφορεμένη κερασιά, το βλέμμα γαληνεύει. Χαμογελώ. Δίπλα της η μεγοβδομαδιάτικη προσμονή προτρέχει. Ντύνεται τα άσπρα άνθη της κερασιάς, με το χαμόγελο της αθωότητας ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.
Ξέρει πως κρατάει στο βλέμμα της τη συναισθηματική μας ανακαίνιση. Ανοίγω το βιβλίο του Πανούση, έχω σύρει μια γραμμή κάτω από τους στίχους. «Ωρα για οικογενειακή συγκέντρωση/ αν και τα περισσότερα μέλη της οικογένειας/ έχουν φύγει μακριά».
Μεγαλοβδόμαδο πια. Μεγάλη Τρίτη. Η αντίστροφη μέτρηση προχωράει. Σήμερα είναι της Κασσιανής, της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός. Ετσι λένε οι γραφές. Ακούω στο διαδίκτυο το τροπάριο. Χαμογελώ. Το δικό μου κοριτσάκι φέρει την άνοιξη, την προσμονή για μια συναισθηματική ανάσταση.
Μεγαλοβδόμαδο. Θρησκευτική κατάνυξη. Θεία πάθη. Ομως, αυτά οδηγούν στη συναισθηματική και ενδεχόμενη ανάσταση της αίσθησης ότι δεν είμαστε κάτι ξεκούρδιστες, εγωτικές και μοναχικές κιθάρες.
Η προσμονή είναι ήδη μια πρόωρη Ανάσταση. Νιώθω τα μάγουλά μου να καίνε. Βάζω το θερμόμετρο. Τίποτε. Είναι η θέρμη της προσμονής. Που θα κάνω Πάσχα με την εγγονή μου. Πάσχα πασών των γενεών. Απολαύστε το. Στο σπίτι σας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας