Διάβασα τη λέξη σε έργο του Δανού φιλοσόφου και θεολόγου Κίρκεγκορ. Εζησε στα πρώτο μισό του 19ου αιώνα, σε μια μεταβατική εποχή. Τότε που η επιστήμη και η Βιομηχανική Επανάσταση αμφισβητούσαν την παλιά κοινωνία και την άκριτη υποταγή του ατόμου σε ομάδες, χωρίς φωνή και βούληση. Θα έλεγα ότι ο Δανός ήταν ένας προάγγελος της εποχής μας. Η συλλογικότητα έχει αποχρωματιστεί, το άτομο και η υποκειμενικότητα έχουν θεοποιηθεί, σε σημείο που γίνεται δύσκολο να βρεθεί ένας χώρος για συνεννόηση.
Αυτή είναι η επιφάνεια των πραγμάτων. Ωστόσο. Σε διεθνές επίπεδο έχουν συντριβεί οι βεβαιότητες, ο κόσμος μιας αταλάντευτης εξελικτικής πορείας. Ανοιξαν όμως αναπάντεχα (;) τα πορτοπαράθυρα και φύσηξαν βοριάδες. Απειλητικοί αέρηδες συμπαρέσυραν τα εμβλήματα της εποχής. Επικράτησε μια καινοφανής γλώσσα στην οποία απουσιάζει η ηπιότητα ή μάλλον το ιδανικό του καλού τρόπου, ο οποίος μασκαρεύει τη σκληρότητα. Ως τώρα ξέραμε πως γίνονται φόνοι, εγκλήματα, ατομικά και συλλογικά, τα οποία παρουσιάζονταν ως θυσία στο δέντρο της ελευθερίας ή ως αντίθεση στη βαρβαρότητα. Οι βόμβες ξεκοίλιαζαν, άφηναν σακατεμένους και σκοτωμένους, με την απορία ενός «Γιατί όλα αυτά;» αποτυπωμένο στα πρόσωπά τους.
Ωσπου ήρθε η νέα γλώσσα. Ο κυνισμός. Χωρίς φερετζέ. Η ανθρωπότητα γίνεται ένα ολόκληρο σφαγείο. Η γλώσσα του καλού τρόπου εμφάνιζε τους τζιχαντιστές ως απελευθερωτές. Η υποκρισία ενδεδυμένη με ένδυμα ετήσιου χορού αγαθοεργού συλλόγου. Ολα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι λέξεις χάνουν το βάθος τους. Πελαγοδρομούμε στην ασάφειά τους.
Κνήσματα ανθρωπιάς μεταφέρουν πια τα λόγια. Ο,τι ξέμεινε από την παλιά σημασία. Μείναμε με τα τρίμματα, τις φλούδες των νοημάτων. Ολα για τη διαχείριση και την επικοινωνία. Και στο τέλος από το πολύ τρίψιμο και την απολέπιση, καταντάνε οι λέξεις ένα αδειανό πουκάμισο. Η ανθρώπινη ζωή γίνεται ενοχλητική αναφορά. Αν δεν υπηρετεί εκείνους που κάνουν κουμάντο.
Από τον καιρό του Κίρκεγκορ πέρασαν δύο αιώνες. Χύθηκαν ποτάμια αίμα ώστε οι πολίτες να οικειοποιηθούν λέξεις θεμελιώδεις για τη ζωή τους. Να μιλήσουν για ελευθερία, για δικαιώματα, στη δουλειά, στην υγεία, στη ζωή. Για μια κοινοβουλευτική δημοκρατία που θα υπηρετεί το δίκαιο όλων των πολιτών, πέρα από οικονομική ισχύ και κοινωνική θέση. Να θεωρούνται οι γυναίκες ισόνομες με τους άντρες.
Και τι καταφέραμε; Να έχει επιστρέψει η εποχή της βαρβαρότητας. Επιστρέφουμε στον καιρό του Λουδοβίκου ΙΔ΄, του αποκαλούμενου και βασιλιά Ηλιου, στη Γαλλία. Το κράτος είμαι εγώ, είχε πει εκείνος. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο. Τα Κοινοβούλια, οι υπουργοί, οι αξιωματούχοι του γίνονταν φορείς της δικής του βούλησης. Πρόκειται για μια επιδημία που επεκτείνεται παντού στον κόσμο.
Και οι αντιπολιτεύσεις; Βράζουν στο ζουμί τους, ανίκανες να βάλουν την κατσαρόλα στη φωτιά. Φιλονικούν για το ποιος θα ανακατέψει το φαγητό.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας