Δεν θα μπορούσε να λείπει από την τελευταία Κυριακή των Απόκρεω. Την Τυρινή. Ο κόσμος γυρίζει τούμπα, οι άνθρωποι ξεσαλώνουν στις πολυποίκιλες εκδηλώσεις των ημερών. Οσο κι αν η αστική αποκριά υφίσταται, θελημένη ή αθέλητη, αυτολογοκρισία. Περιορίζεται στο αισθητικό μέρος και οι παρελάσεις στους δρόμους των πόλεων μοιάζει να ακολουθούν μια διαδικασία αποβουτύρωσης του ανίερου.
Ενα μέσο για την «αποκατάσταση» της κανονικότητας είναι η συνήθεια να ζητιέται συγχώρεση από τους μεγαλύτερους. Το απόγευμα της Τυρινής τελείται στις εκκλησίες ο Εσπερινός της Συγχωρήσεως, ως προϋπόθεση για την είσοδο στη μακροπερίοδο Σαρακοστή με τη νηστεία.
Η συγχώρεση ήταν μέρος των εθιμικών πρακτικών. Με αυτήν έκλειναν οι αποκριές. Νερό κι αλάτι όσα ειπώθηκαν και πίκραναν, αλλά και όσα γίνηκαν με πράξεις. Σε όλες τις κοινωνίες οι άνθρωποι αναζητούν τρόπους να ξεφορτωθούν τις αμαρτίες, συχνά τις φόρτωναν σε κάποιον αποδιοπομπαίο τράγο. Μια νέα αρχή κι όλα μέλι γάλα.
Ομως, αυτό που γινόταν –και συνεχίζεται, μέσες άκρες– στην εθιμική αυτή συχώρεση παρουσιάζει ενδιαφέρον. Οι νεότεροι επισκέπτονταν τους μεγαλύτερους, συνήθως τον παππού, ή συγγενείς από κουμπαριά. Δεν ήταν τόσο συχνή η πιθανότητα να ζητιέται συγχώρεση από γιαγιά ή μάνα. Πολύ περισσότερο, ουδείς μεγαλύτερος ζητούσε συγχώρεση από ένα παιδί.
Είναι κι αυτό ένα στοιχείο για τον τρόπο που φτιαχνόταν η κοινωνική αντίληψη. Οι μεγαλύτεροι και οι ισχυρότεροι δεν ελέγχονταν. Δεν ήταν υποχρεωμένοι να απολογηθούν. Να ζητήσουν έστω συγχώρεση. Ισως γιατί μια τέτοια πράξη θα σήμαινε αδυναμία. Αμφισβήτηση.
Τον τελευταίο καιρό έχουν συμβεί πολλά. Στα Τέμπη. Βιασμοί γυναικών και παιδιών. Γυναικοκτονίες. Εργατικά ατυχήματα. Ζωές με αγκούσες. Αλαζονεία σε κάθε βήμα. Τα βουνά κερατώνονται. Το περιβάλλον κακοποιείται. Με την ευκαιρία της εθιμικής συγχώρεσης φαντάζομαι μια μεγάλη αίθουσα. Θα προτιμούσα το Κοινοβούλιο ως τον χώρο μιας άλλης αντίληψης. Να κάθονται στα έδρανα οι 57 των Τεμπών, ένα παιδί, μια γυναίκα, ένας πρόσφυγας, ένα θύμα εργατικού ατυχήματος, ένας απολυμένος, ένας καταναλωτής.
Θα ήθελα πρώτα απ’ όλα οι Πρόεδροι της Δημοκρατίας να συνειδητοποιήσουν όσα δεν έκαναν. Κυρίως να αντιληφθούν πως δεν υπηρετούν την κυβέρνηση, αλλά την ύψιστη πηγή της εξουσίας, τον λαό. Να ακολουθήσει όλη η κυβέρνηση, με πρώτο τον πρωθυπουργό, να μπει με ταπεινοφροσύνη στη Βουλή, ζητώντας συγγνώμη από όλους αυτούς. Οχι με τρόπο επικοινωνιακό, για να ξεφύγουν από τις ευθύνες τους. Οι βουλευτές/τριες να μην έχουν κορόνα το κομματικό συμφέρον. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ζητήσουν συγχώρεση που λένε περισσότερα λόγια από πράξεις.
Να ζητήσουν συγχώρεση όσοι καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα. Και δεν συμπονάνε τον συνάνθρωπο. Οσοι ξεχαρβαλώνουν τη δημόσια υγεία, κάνοντας τον πόνο πηγή πλουτισμού.
Κυρίως, η συγχώρεση να μην είναι λόγια. Να γίνει πράξη. Αλλαγή συμπεριφοράς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας