«Ποιο είναι το μέγιστο που μπορείτε να ζήσετε; Η ώρα της μεγάλης περιφρόνησης. Η ώρα που κι αυτή ακόμα η ευτυχία σας γίνεται αηδία, όπως και η λογική και η αρετή σας. […] Η ώρα που λέτε: “Τι σημασία έχει η δικαιοσύνη μου: Δεν βλέπω να 'μαι φωτιά και κάρβουνο. Μα ο δίκαιος είναι φωτιά και κάρβουνο” […] Μιλήσατε ποτέ σας έτσι; Φωνάξατε ποτέ σας έτσι; Αχ, να σας είχα ακούσει να φωνάζατε έτσι! Δεν είναι οι αμαρτίες σας – η αυτάρκειά σας είναι που φωνάζει κατά τον ουρανό, η φιλαργυρία σας και στις αμαρτίες σας ακόμη είναι που φωνάζει κατά τον ουρανό» (αποσπάσματα από το «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» του Φρειδερίκου Νίτσε, σε μετάφραση του Αρη Δικταίου, εκδ. Καλφάκη, 1958).
Και να που γίνεται αηδία η «ευτυχία» τους και οι ρήσεις τους ότι ζούμε στην ομορφότερη χώρα του πλανήτη, άρα δεν πρέπει να γκρινιάζουμε, πολύ περισσότερο να απαιτούμε. Το ίδιο αποτρόπαια και η «λογική» τους, η οποία, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια, ανακαλύπτει δήθεν σκοτεινές σκοπιμότητες και πολιτικαντισμούς κρυμμένους πίσω από την έκρηξη της λαϊκής οργής. Σε ό,τι αφορά δε την «αρετή» τους, αυτή κι αν είναι άξια «θαυμασμού».
Αρκεί να δούμε τις εκφράσεις με τις οποίες αναφέρονται στα τεράστια πλήθη που συγκεντρώθηκαν για να ενώσουν τη φωνή τους για δικαιοσύνη: γι’ αυτούς, όταν ο λαός αντιδρά μαζικά στο όποιο αφήγημά τους, δεν μπορεί παρά να έχει πέσει θύμα «λαϊκιστών». Αυτοί που κατηγορούν τον λαό για λαϊκισμό είναι οι ίδιοι που ισχυρίζονται ότι τάχα εκφράζουν τον λαό, υπενθυμίζοντας σε κάθε ευκαιρία το πόσες ψήφους πήραν, παραλείποντας βέβαια να αναφερθούν στο πόσες ψήφους δεν πήραν, αλλά όχι, αυτοί δεν είναι λαϊκιστές. Οσο γι’ αυτούς που μας υπενθυμίζουν για κάθε υπόθεση που τους δυσκολεύει, ότι επ’ αυτής θα αποφανθεί η Δικαιοσύνη και όχι ο λαός στις πλατείες και στα πεζοδρόμια, μήπως είναι ώρα να θυμηθούν ότι όλες οι εξουσίες, και η νομοθετική και η εκτελεστική και η δικαστική, πηγάζουν εκ του λαού και μόνο εξ αυτού και (οφείλουν να) λειτουργούν προς όφελος του λαού και μόνο του λαού;
Ο Νίτσε συνδέει τη δικαιοσύνη με τη φωτιά και το κάρβουνο και κατά τραγική ειρωνεία αυτή την αυτάρκειά τους, «που φωνάζει κατά τον ουρανό», αυτή τη «φιλαργυρία τους ακόμα και στις αμαρτίες τους», αυτά είναι που ξεσκέπασαν η φωτιά και το κάρβουνο των Τεμπών. Ουαί και αλίμονό τους: σήμανε γι’ αυτούς η ώρα της μεγάλης περιφρόνησης που θα τους παρασύρει, παρασύροντας δυστυχώς και τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό της χώρας.
* (Ph.D.)2, καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας