Οι χιλιάδες ιστότοποι, τα εκατοντάδες δορυφορικά κανάλια, τα κοινωνικά δίκτυα όπου ο καθένας μπορεί να λέει το μακρύ και το κοντό του με μικρές ή με μεγαλύτερες συνέπειες, παραπέμπουν σε μια ζωηρή παγκόσμια κοινότητα, σε έναν κόσμο διάδρασης, ελεύθερου διαλόγου και συμμετοχής. Ταυτόχρονα το πλήθος των μαγαζιών και των προϊόντων, αυτών που θάμπωναν τους πρώτους Ανατολικοευρωπαίους μετανάστες όταν έφταναν στη Δύση, βάζουν στη ζωή το χρώμα και την επίφαση της συνεχούς γιορτής. Ενδεχομένως ο μισθός είναι μικρός, πάντα όμως θα υπάρχει μια έκπτωση και μια προσφορά, όλοι μπορούν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή με λίγη προσπάθεια. Τώρα που έρχονται γιορτές, τα μαγαζιά πουλάνε μέχρι και πατάκια με χριστουγεννιάτικα σχέδια. Με ένα εικοσάρικο αντικαθιστάς το χαλάκι της εξώπορτας μέχρι τον Ιανουάριο, για να σε υποδέχονται τα Χριστούγεννα όχι μόνο στον δρόμο, με τα λαμπιόνια των δήμων και των μαγαζιών, αλλά και στο σπίτι σου, ήδη στο κατώφλι.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη πραγματικότητα. Ιδίως εκεί που η κοινωνία του χρήματος έρχεται σε επαφή με τη ζωή και τον θάνατο. Εκεί που τρυπώνει η αμφιβολία για το αν ένα γηροκομείο θα φροντίσει τον ανήμπορο γονέα ή θα τον ξεκάνει μια ώρα αρχύτερα, για το αν η προγραμματισμένη εγχείρηση είναι αληθινά αναγκαία ή επιλέγεται επειδή πληρώνεται αδρά.
Και υπάρχει και η πραγματικότητα της μοναξιάς. Πόσοι και πόσοι άνθρωποι ζουν πια και πεθαίνουν μόνοι, όπως ένας 55χρονος νυχτοφύλακας για τον οποίο δεν θα γράψει κανείς, που βρέθηκε νεκρός σε μια σκάλα πολυκατοικίας, πεθαίνοντας όχι από την πτώση, αλλά από αιφνίδιο θάνατο λόγω διαβήτη, παχυσαρκίας και αλκοολισμού. Ιδίως όμως γιατί ήταν απελπιστικά μόνος. Αυτόν, όπως και πολλούς άλλους, φτωχούς και εύπορους, που όλο και περισσότεροι ζουν μόνοι, κανένα κοινωνικό δίκτυο (τι ευφημισμός!) δεν μπορεί να τον σώσει, κανένας σχολιαστής τηλεόρασης, αναλυτής ιστότοπου ή αγορητής των «σόσιαλ» δεν θα ξεπηδήσει από τον τηλεοπτικό δέκτη, το λάπτοπ ή το κινητό τηλέφωνο για να τον βοηθήσει να μην πεθάνει.
Θα πεις, βέβαια, κανένας δεν μπορεί να συντρέξει όλη τη μιζέρια του κόσμου. Γνωστό το επιχείρημα, εύλογο αλλά και βολικό, αφού το θέμα είναι άλλο: ότι ελάχιστοι πια συντρέχουν έστω και λίγη από αυτή τη μιζέρια του κόσμου. Και ότι το κράτος, που είναι ο μόνος τρίτος παράγοντας που μπορεί να βοηθάει πραγματικά, φροντίζοντας διακριτικά για την αξιοπρέπεια όλων, συκοφαντείται συρρικνούμενο (ή συρρικνώνεται συκοφαντούμενο). Τα κανάλια θα θυμηθούν την -πολύ λιγότερο αξιοπρεπή για τους μη έχοντες- ατομική φιλανθρωπία τις μέρες των Χριστουγέννων που έρχονται, θα υπάρξουν ενδεχομένως εικόνες από τα συσσίτια της Αρχιεπισκοπής, ωστόσο τίποτα δεν θα γίνει που να μας πείσει ότι υπάρχει πραγματική διάθεση άλλης αντιμετώπισης, ότι η αλληλεγγύη και η καταπολέμηση των ανισοτήτων, της φτώχειας, της μοναξιάς μπαίνουν στην καθημερινότητα της κοινωνίας και δεν είναι επετειακές.
Θα έχουμε τουλάχιστον το πλουμιστό χριστουγεννιάτικο πατάκι της εισόδου. Ωστε να μπορούμε να πατάμε επί χρωμάτων.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας