Τι σου είναι οι συμπτώσεις. Θα μπορούσαν κάποιοι, εθισμένοι στη συνωμοσιολογία, να το αποδώσουν στον Χάρο. Που ανακατεύει πρόσωπα και ιδιότητες, αδιαφορώντας για πλούτη και τίτλους. Οι γραφιάδες θα το θεωρούσαν ύστατη ειρωνεία της ίδιας της ζωής, που στήνει πιο πειστικές ιστορίες. Σαν τις αράχνες όταν φτιάχνουν τον ιστό τους. Ισως άλλοι να επικαλούνταν τη μοίρα. Που τα ’χει οργανώσει με σοφή οικονομία, για να βγάλει τη γλώσσα της στη ματαιοδοξία των ανθρώπων.
Ολες αυτές οι εικασίες προκλήθηκαν από ένα γεγονός. Την έξοδο δύο ανθρώπων από τη ζωή, την ίδια ημέρα. Του ποιητή Μιχάλη Γκανά και του επιχειρηματία Βαρδή Βαρδινογιάννη. Τους συνέδεαν η περιφερειακή Ελλάδα και ο αγώνας να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα. Ο Γκανάς έφτασε στην Αθήνα από την αιμάσσουσα, εκείνα τα χρόνια, μεθόριο χώρα, την Καμίτσιανη της Θεσπρωτίας. Αφετηρία του Βαρδή η Κρήτη και η διαδρομή του στο ναυτικό.
Ο Μιχάλης αγάπησε τα βιβλία. Λάτρεψε την ποίηση και τα τραγούδια. Κουβάλησε στην πρωτεύουσα τη «μνήμη οχιά». Που κρατούσε σε εγρήγορση τη συνείδησή του. Ο Βαρδής ανοίχτηκε στο πέλαγος της επιχειρηματικότητας. Με τις πολλές φουρτούνες. Εστησε έναν κολοσσό.
Πέθαναν και οι δύο την ίδια ημέρα. Ενας ποιητής κι ένας επιχειρηματίας. Ο θάνατος μίλησε για τους ζωντανούς. Για τη ματαιοδοξία των ανθρώπων. Για τις αξίες τους. Για το τι είναι σημαντικό στη ζωή.
Τα μέσα ενημέρωσης υπενθύμισαν τη σειρά, κατ’ αυτούς, των πραγμάτων. Ο θάνατος του Βαρδή ανακοινώθηκε ως έκτακτη είδηση. Ηταν ο πνεύμονας μιας οικονομικής αυτοκρατορίας. Διέθεσε ένα μέρος των εσόδων σε αγαθοεργίες, Κι έτσι, όλα τα μέσα ξεκινούσαν με πρώτη είδηση την απώλεια ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Ο θάνατος κάθε ανθρώπου, έτσι κι αλλιώς, είναι μια μεγάλη απώλεια. Για τους δικούς του. Η είδηση για την έξοδο του Μιχάλη στριμώχτηκε στον πάτο των ειδήσεων. Εκεί που συνήθως φιλοξενείται ο πολιτισμός. Ποιος νοιάζεται στην εποχή μας για ποιητές; θα σκέφτηκαν οι αρχισυντάκτες των δελτίων ειδήσεων. Αν ο Γκανάς παρακολουθούσε τις ειδήσεις, θα παράγγελνε, είμαι βέβαιος, την αγαπημένη του σοκολάτα. Καιρός να γλυκαθούμε, θα έλεγε. Σκύβοντας το κεφάλι του με συστολή.
Ενας θάνατος που μιλάει για τις ιεραρχήσεις των ζώντων. Ακούω τη φωνή του Μιχάλη να διαβάζει το ποίημά του «Τι είναι η πατρίδα μας;» και οι ισχυροί του κόσμου να χτυπάνε παλαμάκια με ιερή μανία. Η φωνή του Γκανά κουβαλάει ήχους και αισθήματα αιώνων. Το ξέρει. Είναι δημιουργός.
Ο Μιχάλης και ο Βαρδής. Οι δυο όψεις ενός τόπου. Που βαδίζουν παράλληλες διαδρομές. Ή μπορεί κάποτε να συναντηθούν. Αντάμωσαν στο κατώφλι του άλλου κόσμου. Ο Βαρδής τον περιμένει. Του ανοίγει την πόρτα. Να περάσει ο ποιητής.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας