Η πραγματικότητα γύρω μας δεν είναι η πλέον ελπιδοφόρα που θα μπορούσε να διανοηθεί κανείς. Οσοι εν πάση περιπτώσει ενοχλούνται από αυτήν, και είναι πολλοί, στέκονται οπωσδήποτε στο στένεμα του ορίζοντα, στην έλλειψη εμφανούς ξέφωτου στο πυκνό δάσος με τις διαρκείς απειλές. Η οικονομία διεθνώς δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός ανθούν και η εκλογή Τραμπ επισφραγίζει μια πορεία προς το άγνωστο με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά, χωρίς σταθερές, χωρίς μεγάλες ελπίδες.
Αυτές τις μέρες ο ΟΗΕ ανακοίνωσε κίνδυνο λιμού στη Γάζα -που αρνείται βέβαια το Ισραήλ-, αλλά και ότι το 70% των θυμάτων εκεί είναι γυναίκες και μικρά παιδιά. Η Ουκρανία είναι ένα απέραντο νεκροταφείο με όλων των ειδών τις επιδιώξεις στα συρτάρια των ισχυρών. Η βαρβαρότητα δείχνει τα δόντια της.
Ενα από τα παράδοξα της μετά την πτώση του Τείχους εποχής είναι ότι η δυτική Αριστερά, παρόλο που υποτίθεται ότι διέθετε υπεροπλία στη διανόηση, αντί να σηκώσει τα μανίκια και να επεξεργαστεί νέα σχέδια, αντλώντας βέβαια διδάγματα από τις ποικίλες όψεις του σοβιετικού πειράματος, από το οποίο άλλωστε είχε εν πολλοίς απομακρυνθεί, είδε τα γεγονότα του 1989 και του ’90 σαν φυσική καταστροφή από την οποία ήταν αδύνατον να συνέλθει. Καμία πρωτογενής σκέψη δεν παράχθηκε, καμία πραγματικά νέα ιδέα που να ταιριάζει στην εποχή μας δεν γεννήθηκε. Αντίθετα, η Δεξιά, με απείρακτο τον κορμό των ιδεών της και με αέρα στα πανιά της, μπόρεσε να δημιουργήσει εύκολα διαφόρων ειδών παραλλαγές και να διαχειριστεί την πραγματικότητα όπως ήθελε και μπορούσε.
Το ελληνικό πολιτικό σύστημα επίσης βρίσκεται σε καταφανέστατη κρίση. Από τον ΣΥΡΙΖΑ του ’15 έχουν προκύψει πλέον πέντε κόμματα που είχαν ή έχουν κοινοβουλευτική παρουσία, ένα που δεν απέκτησε ποτέ -η ΛΑ.Ε.- ενώ κάποιοι συνεργαζόμενοι σχηματισμοί της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς επέστρεψαν γρήγορα στην αφετηρία τους. Το κεντρώο ΠΑΣΟΚ έχει στενέψει αρκετά την ακτίνα εμβέλειάς του για να ελπίζει σε κάτι μεγάλο, ενώ από την Κεντροδεξιά έως την Ακροδεξιά δημιουργείται επίσης πανσπερμία που δεν ξέρουμε πού θα οδηγήσει. Οι πολίτες είναι είτε παραζαλισμένοι είτε αποστασιοποιημένοι, και όπως δεν εκδήλωσαν ενθουσιασμό ούτε με τη -θετική οπωσδήποτε- έξοδο από τα μνημόνια το ’18 έτσι ούτε και τώρα θα βγουν επευφημούντες στους δρόμους για τα 950 ευρώ κατώτατο μισθό το 2027.
Οσο για το νέο «κίνημα» Κασσελάκη, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Μέχρι τώρα ο χώρος αυτός βάσισε τη ρητορική του στο πόσο πολύ τον υπονομεύουν όλοι οι άλλοι. Τώρα θα πρέπει για πρώτη φορά να μιλήσει πολιτικά και να πει τι ακριβώς πρεσβεύει. Με άλλα λόγια, έρχεται για πρώτη φορά αντιμέτωπος με το καβαφικό «και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους». Και με το πώς δεν θα γένουμε «Αυλή των θαυμάτων».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας