Σε ενδεχόμενο πολέμου ή άλλων υβριδικών και φυσικών κρίσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή γνωστοποίησε πρόσφατα μία σειρά από προτάσεις. Ανάμεσα στις οποίες, ότι πρέπει να προμηθευτούν οι κάτοικοι της Ε.Ε. τρόφιμα, φάρμακα και είδη υγιεινής για εβδομήντα δύο ώρες (https://www.aftodioikisi.gr/diethni/komision-pros-polites-etoimaste-trofima-kai-farmaka-gia-72-ores/ ). Σε ένα παρεμφερές ενδεχόμενο εστιάζοντας, οι κυβερνήσεις της Σουηδίας και της Νορβηγίας, φοβούμενες πιθανές κυβερνοεπιθέσεις, αποφάσισαν ότι δεν θα καταργήσουν τα μετρητά, τα οποία πρέπει να κρατά κανείς για να τον καλύψουν για μία εβδομάδα (https://www.naftemporiki.gr/finance/world/1814486/soyidia-kai-norvigia-opisthen-olotachos-giati-prepei-na-echete-panta-metrita-sto-spiti/).
Δεν γίνεται μάλλον ιδιαίτερος λόγος για οινοπνευματώδη και ηρεμιστικά, σκευάσματα που θα μπορούσαν να απαλύνουν τις τυχούσες ανησυχίες των κατοίκων για τις συνέπειες ενός τέτοιου αναμενόμενου πολέμου. Ούτε και για το τι θα κάνουν αν η διάρκειά του υπερβεί το τριήμερο ή την εβδομάδα και ξεμείνουν από φάρμακα, τροφές και χρήματα. Και, ίσως, δεν προτείνονται τα ειδικά φάρμακα για τη δυσοίωνη περίπτωση που ο πόλεμος θα είναι πυρηνικός.
Στον νου μου έρχονται εικόνες από στιγμές που τόσοι κάτοικοι του πλανήτη μας έχουν ζήσει προσωπικά είτε έχουν δει στον κινηματογράφο, στα ΜΜΕ, στο διαδίκτυο. Ανάμεσά τους κάποιες κωμικοτραγικές σκηνές με απελπισμένους ανθρώπους που, λόγω ταραχών, δικτατοριών κ.λπ., αγωνιούν για το ποιος θα φτάσει στο ράφι του σούπερ μάρκετ την τελευταία κονσέρβα κάποιας τροφής που μέχρι χθες απεχθανόταν. Και από την άλλη εικόνες απλώς τραγικές:
Εικόνες από το Κίεβο ή τη Γάζα που δείχνουν ότι μέσα στον πόλεμο, τα νοσοκομεία, τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ και ειδικώς οι ζωντανοί άνθρωποι είναι είδη υπό εξαφάνιση. Ή άλλες ακόμα: Αυτές των ιαπωνικών πόλεων που στο τέλος του Β' Παγκοσμίου χτυπήθηκαν από τις ατομικές βόμβες. Που θα θεωρούσαμε ίσως ότι μιλούν για εφιάλτες του παρελθόντος, αν δεν γνωρίζαμε την πολλαπλάσια ισχύ των εξελιγμένων σήμερα πυρηνικών όπλων και την άνεση με την οποία οι υπερδυνάμεις, και άλλες μικρότερες αλλά επίσης αδίστακτες, αναφέρονται συχνά στο ενδεχόμενο πυρηνικών πολέμων για την υπεράσπιση του δίκιου τους είτε -πιο ωμά- του συμφέροντός τους.
Να τολμήσουμε να ρωτήσουμε αν οι συντάκτες των σοφών οδηγιών τις οποίες ανέφερα έχουν στον νου τους όχι τι πρέπει να κάνουμε εμείς, τα υποτίθεται ανίσχυρα ανθρωπάκια τα οποία έχουν την καλοσύνη να καθοδηγούν, αν ξεσπάσει ένας πανευρωπαϊκής -ή μήπως παγκόσμιας;- έκτασης πόλεμος, αλλά το τι οφείλουν να κάνουν εκείνοι για να τον αποτρέψουν; Για την ακρίβεια, αν ουσιαστικά κάνουν κάτι άλλο από το να τον ξορκίζουν φραστικά, όταν δεν τον υποδαυλίζουν;
Και, καταλήγοντας, να δούμε τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν είμαστε αυτά τα ανίσχυρα ανθρωπάκια που θέλουν να φαντάζονται στα πολυτελή γραφεία τους, που κάνουν λάθος να τα νομίζουν ασφαλή, αλλά άνθρωποι που αρνούνται να υποκύψουν στη μοίρα που μας ετοιμάζουν.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας