Ηταν έξι το πρωί. Μόλις είχε ξυπνήσει και έτρεχε να προλάβει ώστε εφτά παρά να φύγει και οκτώ να είναι στο γραφείο. Κοίταξε την πρόγνωση του καιρού. Οι πρώτες μέρες του καλοκαιριού είχαν έρθει ορμητικά, μέσα στον ανθοφόρο Μάιο. Εξω από το παράθυρο του σαλονιού, κάθονταν τέσσερα μικρά γλαστράκια. Δύο γεράνια, ένα ρουμπινί κι ένα λευκό, και δύο πελαργόνια, ένα ροδί και ένα σκούρο φούξια. Πολύτιμα αποκτήματα από την ανθοκομική έκθεση, που τώρα περίμεναν να μπουν σε μεγαλύτερες γλάστρες και σε ένα-ενάμιση χρόνο το πολύ, να έχουν φουντώσει και να γεμίσουν χρώμα το μπαλκόνι της.
Τους χαμογέλασε. Κάτω από το παράθυρο, ακόμα τρία γεράνια, μεγάλα και φουντωτά, περίμεναν την παρέα τους. Τι θα ήταν η άνοιξη χωρίς χρώμα; Τι θα ήταν η ζωή χωρίς την ελπίδα ότι η προσπάθεια θα αποδώσει καρπούς;
Τα παλιά γεράνια της, που είναι κανονικά πολύ ανθεκτικά φυτά, είχε κάνει προσπάθεια για να τα μεγαλώσει. Δύο χειμώνες πήγαν να της χαλάσουν.
«Τι σε πειράζει;», της έλεγαν, «φτηνό λουλούδι είναι το γεράνι, εύκολα το αγοράζεις. Μπορεί να ήταν κακά φυτά». Μα, δεν ήταν η τιμή που την ένοιαζε. Λυπόταν να τα βλέπει να αγωνίζονται να ζήσουν, κι ας άνθιζαν τα καημένα, έστω κι έτσι ταλαιπωρημένα. Αλλά τώρα τα καμάρωνε. Μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια -μπορεί να τα βοήθησαν και τα κατακάθια του καφέ που τους έριχνε, έτσι χωρίς να ξέρει, για λίπασμα- είχαν μεγαλώσει τόσο, που μεταφύτευσε και τα «παιδιά» τους. Δηλαδή, κομμάτια τους, που το καλοκάγαθο αλλά θηριώδες κουτάβι τους τα έσπασε με την ουρά του… Μπορεί και να τα μασούλησε λιγάκι…
Μ’ αυτές τις σκέψεις άνοιξε τα παντζούρια στο σαλόνι. Και με λίγη αγωνία, είναι η αλήθεια. Φέτος περίμενε να ανθίσει το κίτρινο ατλάζι της. Εβδομάδες τώρα έβλεπε τα μπουμπούκια του να μεγαλώνουν, από τόσα δα φυλλαράκια, και να μεγαλώνουν. Μεγάλωνε μαζί με το κόκκινο στην ίδια κεραμική γλάστρα, εδώ και πάνω από τρία χρόνια, αλλά δεν έλεγε να ανθίσει. Απλωναν και φούντωναν τα κακτοειδή κλωνάρια του, φρέσκα, πράσινα και δροσερά, αλλά λουλούδια δεν είχε δει. Το κόκκινο, με τα μεγάλα σαν φλόγες άνθη του την έχει εκπλήξει πρώτη φορά στον δεύτερο χρόνο. Το κίτρινο όμως, τίποτα.
Φέτος όμως το περίμενε. Μια μέρα, καθώς πότιζε, το λάστιχο της έσπασε ένα μπουμπούκι και πολύ στενοχωρήθηκε.
Εκείνο το πρωί, όμως, το θαύμα είχε γίνει. Τρία μεγαλοπρεπή λουλούδια καλημέριζαν τον ήλιο που έσκαγε από απέναντι. Απαλό κίτρινο και λευκό και φλέβες από κόκκινο και πορτοκαλί. Μεταξένιο, όπως το όνομά του…
Της ήρθε να το αγκαλιάσει από τη χαρά της, να του πει «ευχαριστώ». Απλωσε το χέρι της και χάιδεψε ένα από τα κλωνάρια του. Και έμεινε να το θαυμάζει.
«Τι καλά που θα ήταν αν άνθιζαν κόκκινο και κίτρινο ταυτόχρονα», σκέφτηκε. Το κόκκινο πια, έχοντας κάνει το καθήκον του, είχε ρίξει και τα τελευταία μαραμένα λουλούδια του και ξεκουραζόταν.
Ισως να ήταν και καλύτερα έτσι. Το ένα να έδινε χώρο στο άλλο να αναδείξει την ομορφιά του και σ’ εκείνη τη χαρά των εκπλήξεων κάτι τέτοια ανοιξιάτικα πρωινά.
Κοίταξε το ρολόι. Είχε χάσει τουλάχιστον δέκα λεπτά από τον χρόνο προετοιμασίας της. Μπήκε μέσα, έκλεισε την πόρτα και βιάστηκε να φύγει.
Στον δρόμο για τη δουλειά, μέσα στο τρένο, έφτιαχνε μια λίστα για τα ψώνια της εβδομάδας. Μαζί με τα τρόφιμα, τα απορρυπαντικά και τα χαρτικά, έγραψε με κεφαλαία γράμματα: ΧΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ. Στο πρώτο επόμενο ρεπό, θα τακτοποιούσε τα καινούργια φυτά της και επιτέλους θα έφτιαχνε και το μπαλκόνι για να μπορεί να κάθεται τα βράδια να διαβάζει. Χρόνια ονειρευόταν και μια ξύλινη σεζλόνγκ. Για να ξεγελιέται μέσα στις ζέστες του καλοκαιριού, τριγυρισμένη από τα φυτά της, τη δροσιά και τις μυρωδιές τους, και να νομίζει ότι είναι κάπου αλλού.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας