Είδα το ασφοδίλι της φωτογραφίας Καθαρή Δευτέρα στον Υμηττό, ανάμεσα Μοναστήρι Καισαριανής και Ταξιάρχες. Το φωτογράφισα, με το κινητό, για λόγους αναμνηστικούς (όσο εύκολα φωτογραφίζεις με το κινητό, άλλο τόσο εύκολα, μετά, χάνεις τις φωτογραφίες, αν δεν σου κλέψουν το κινητό στο μετρό στο Μοναστηράκι…).
Να μια ευκαιρία εδώ, σε όσους δεν γνωρίζουν, να πούμε δυο λόγια για την άρρηκτη σχέση που έχουν το Μοναστήρι της Καισαριανής με το Μοναστηράκι: η Μονή Καισαριανής είναι η μητέρα και το Μοναστηράκι –από το οποίο σώζεται πια μόνο η εκκλησία, το καθολικό, η Παντάνασσα– είναι το παιδί, το μετόχι. Λίγα λόγια. Δεν θέλει και πολλά κανείς για να αγαπήσει την πόλη του, αντί να τη σιχτιρίζει πρωί-βράδυ, λες και φταίει αυτή για τα χρέη των πολιτικών στους εργολάβους. Να θυμόμαστε πάντα πως η αντιπαροχή (πέρα από τα σπίτια με αυλές που δόθηκαν αντιπαροχή για πολυκατοικίες και άλλαξε εντελώς η πόλη) είναι μία έννοια, κυρίως, υποτέλειας και εξάρτησης – μια σχέση πάρε-δώσε. Αλλά ξέφυγα απ’ το θέμα…
Ελεγα λοιπόν ότι φωτογράφισα το ασφοδίλι στον Υμηττό «για λόγους αναμνηστικούς». Επειδή, στη θέα του με πέταξε –ούτε και που θυμάμαι πόσα χρόνια πίσω– από το βουνό της ωριμότητας και της… οψιμότητας, τον Υμηττό και τα ασφοδίλια του, στο βουνό των παιδικών μου χρόνων, τον Λυκαβηττό, με τις συμμορίες μας (ουδέποτε, μετέπειτα, με πείραξε η λέξη «συμμορίτης», όπως με έλεγαν κάποιοι κάποτε στη μανία τους να μου θίξουν τα ιερά και τα όσια. Ετσι ένιωθα και νιώθω από παιδί, με τα φιλαράκια μου, συμμορίτης, και, ειλικρινά, νιώθω μια χαρά· ούτε πούλησα ούτε πρόδωσα ποτέ ανθρώπους και ιδέες! «Εαμοβούλγαρος» δεν ένιωσα ποτέ, γιατί θεωρώ τη λέξη ακαλαίσθητη, ανιστόρητη και αγεωγράφητη…).
Μελετούσα, λοιπόν, όλο το πρωινό της Πέμπτης για το ασφοδίλι: μυθολογία, μεταφυσική, νεκρολογίες, λαογραφία, βοτανική, φαρμακολογία γι’ αυτό το φυτό, αυτή την πόα που εμένα μ’ αρέσει, μ’ άρεσε από παιδί και άλλοι το αποστρέφονται, γιατί τους θυμίζει θάνατο. Είδα και τα πάμπολλα ονόματά του. Πολύ διαδεδομένο στην ελληνική χλωρίδα, ανθεκτικό, φύεται επί παντός εδάφους, πλην λασπώδους, είναι επόμενο να έχει πολλά ονόματα: ακαρώνι, άρβυκας, ασφέρδουκλας, ασφοδελίνη, ασφόντυλος, περιδρομόχορτο, σπερδούκλα, σπερδούκλι, σφερδούκλας, σπουρδακύλα, σφοντύλι, σκορδαλές, σπουρτουλίτσι, ασφενδυλέ, σφεντυλιά, ασφέρδουγκας… Πλήθος ονομάτων! Ομως πουθενά δεν βρήκα εκείνη την ονομασία των παιδικών μας χρόνων. Ούτε θυμάμαι από ποιους την παραλάβαμε και πώς την αναπαραγάγαμε, παιδιά, και τη διαιωνίσαμε: «φαΐ του φιδιού», έτσι το λέγαμε παιδιά. Από πού κι ώς πού; Τρέχα γύρευε…
Πολλά χρόνια μετά το είδα σαν ασφοδίλι, ασφοδύλι και ασφόδελο. Είδα και στον Ομηρο, τον Οδυσσέα, στον Κάτω Κόσμο, να συναντάει τους συντρόφους τους σε ασφοδελούς λειμώνες. Τον Αχιλλέα να τους διασχίζει με δυο δρασκελιές, να μάθει νέα του γιου του, Νεοπτόλεμου. Τον Ησίοδο να επαινεί τις θρεπτικές αξίες της αμυλώδους ρίζας του (που τάισε πεινασμένους της Κατοχής!). Τον Μαβίλη να έχει για καλότυχους τους νεκρούς που λησμονάνε την πίκρα της ζωής, φτάνει να μην πιουν νερό από της λησμονιάς τη βρύση, θολωμένο από δάκρυ, γιατί τότε «ξαναθυμοῦνται./ Διαβαίνοντας λιβάδια ἀπό ἀσφοδύλι,/ πόνους παλιούς, πού μέσα τους κοιμοῦνται…». Τον Σεφέρη στον «Στρατή Θαλασσινό». Τον Σικελιανό. Την Περσεφόνη στην ανάστασή της. Τον Διόνυσο στους ενθουσιασμούς του. Τα παιδικά μας χρόνια που μας γεννάνε και μας ξαναγεννάνε από ένα ανθισμένο ασφοδίλι…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας