«Γκόρτσος! Θρασύβουλος Γκόρτσος, το παιδί του λαού!», ωρύεται υπέρ υποψήφιου βουλευτή, τον οποίο υποστηρίζει αναφανδόν, ο τοπικός κομματάρχης Κοσμάς Σκούταρης (αξέχαστη ερμηνεία από τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο) στην ταινία «Τζένη Τζένη», σε σκηνοθεσία των Ντίνου Δημόπουλου και Βαγγέλη Σεϊτανίδη (1966).
«Οχι και παιδί, αυτός είναι στην ηλικία μου», αντιτείνει ένας ασπρομάλλης ογδοντάρης από το ακροατήριο στο καφενείο του χωριού, όπου λαμβάνει χώρα αυτή η άτυπη πολιτική συγκέντρωση. «Οχι θα ψηφίσουμε τα νιάνιαρα, το τριανταράκι που μας έρχεται απ’ την Αμερική», συνεχίζει απτόητος ο Παπαγιαννόπουλος – Σκούταρης. Ομως, έρχονται έτσι τα πράγματα που αυτός, ο πιο φανατικός από τους «γκορτσικούς», πρέπει να αλλάξει άρδην πολιτικές προτιμήσεις και να υποστηρίξει ανοιχτά όχι απλά κάποιον πολιτικό του αντίπαλο, αλλά τον πολιτικά άπειρο και «άβγαλτο» Νίκο Μαντά, ο οποίος, ακόμα χειρότερα, είναι το αμερικανόφερτο μέλος εφοπλιστικής οικογένειας που διαδραματίζει ρόλο μεγαλοπαράγοντα του νησιού.
«Κύριε Μαντά, εδώ το νησί έλαβε προ ολίγου μια σημαντική απόφαση. Αποφάσισε να σε ενισχύσει με όλες του τις δυνάμεις. Αρκεί να υποσχεθείς ότι θα εργαστείς γι’ αυτόν τον ταλαίπωρο λαό. Να οι νέοι πολιτικοί άνδρες! Μπράβο! Μπράβο!». Με αυτά τα λόγια ο Σκούταρης ολοκληρώνει, προς έκπληξη όλων, την πολιτική του (μετα)-στροφή και σπεύδει να παντρέψει τον Μαντά με τη μονάκριβη κόρη του προκειμένου «να τον αποσπάσει από τα δεσμά της πλουτοκρατίας».
Κάπου εδώ θα μπορούσε να εμφανιστεί η καρτέλα με την επισήμανση ότι «πάσα ομοιότης με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική». Ακόμα κι έτσι, το εξαιρετικό σενάριο της ταινίας απηχεί αυτό που γνωρίζουμε, αλλά συχνά λησμονούμε: η καθημερινή και η πολιτική ζωή είναι γεμάτη από άξαφνες, αναπάντεχες και απρόσμενες ανατροπές, μικρές ή μεγάλες. Η Ιστορία γράφεται με τέτοιες ανατροπές. Αυτό εκφράζεται εναργέστατα στο βιβλίο του Μανουέλ Ντε Λάντα «Χίλια χρόνια μη γραμμικής Ιστορίας» (εκδόσεις Κριτική, 2002). Εκεί παρουσιάζονται οι αλληλεπιδρώντες φυσικοί, βιολογικοί, κοινωνικοί και πολιτικοί μηχανισμοί μέσω των οποίων παράγεται η Ιστορία, μηχανισμοί εξ ορισμού μη γραμμικοί.
Υπό αυτό το πρίσμα, προς τι η έκπληξη για το αποτέλεσμα της διαδικασίας εκλογής προέδρου στην παράταξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Μήπως δεν είχε προηγηθεί, σε ανύποπτο(;) χρόνο, στις ευρωεκλογές του 2019 μια αντίστοιχη ανατροπή, όταν εκλέχτηκε ως ευρωβουλευτής της ίδιας παράταξης ένας υποψήφιος ο οποίος ούτε μακρόχρονη κομματική ιδιότητα διέθετε ούτε σε ιδιαίτερες αγωνιστικές, ακτιβιστικές και κινηματικές δράσεις είχε συμμετάσχει ούτε κάποια βαθιά πολιτική θεώρηση είχε εκφράσει δημοσίως; Και όμως, παρ’ όλα αυτά υπερψηφίστηκε έναντι άλλων ανθυποψηφίων του, οι οποίοι διέθεταν όλα αυτά τα χαρακτηριστικά. «Σημερινά πράγματα», όπως λέει η Τζένη (Καρέζη) σε άλλη σκηνή της ταινίας.
* (Ph.D)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας