Την 1η Αυγούστου του 1973, στο μακρινό Σοργκούτ της Σιβηρίας βρέθηκε νεκρός ο Νίκος Ζαχαριάδης. Πενήντα χρόνια πριν. Για τους νεότερους, αλλά υποψιάζομαι και για αρκετούς μεγαλύτερους, το όνομα αυτό δεν σημαίνει τίποτα ιδιαίτερο. Κι όμως, πρόκειται για μια πολύ μεγάλη προσωπικότητα της πολιτικής και της σύγχρονης Ιστορίας μας που για λόγους ευνόητους πέρασε στη σφαίρα της λησμονιάς.
Ηγέτης του ΚΚΕ επί 25 χρόνια, μέχρι την καθαίρεσή του το 1956 με την αποσταλινοποίηση, καθόρισε τις τύχες του εργατικού κινήματος στην πατρίδα μας. Φτάνοντας στην κορύφωση της δραστηριότητάς του με τη διεξαγωγή του εμφυλίου πολέμου το 1946 μέχρι τη λήξη του, τον Αύγουστο του 1949.
Επειδή από επαγγελματική διαστροφή ασχολήθηκα έντονα ένα μεγάλο διάστημα με την προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη, μπορώ να καταθέσω την άποψή μου για εκείνον. Φυσικά μέσα από κείμενα που μελέτησα, που δεν είναι κατ’ ανάγκη υμνητικά για την πολιτική του και την προσωπικότητά του.
Ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή όχι με τις θέσεις και τις ιδεολογικές τοποθετήσεις, πρέπει να αναγνωρίζουμε στους ανθρώπους τον ιστορικό τους ρόλο. Ο Ζαχαριάδης υπήρξε για το εργατικό κίνημα ό,τι ο Ελευθέριος Βενιζέλος για την αστική τάξη. Είναι από τους πολύ μεγάλους πρωταγωνιστές του πολιτικού παιχνιδιού που καθόρισε τις τύχες της πατρίδας μας στην πρόσφατη Ιστορία.
Αγνοώντας τα πρόσωπα και προσπερνώντας τα γεγονότα πολύ απλά τα κρύβουμε γιατί μας φοβίζουν. Η πολιτεία (κυβέρνηση, αντιπολίτευση, όλοι οι θεσμοί και οι άνθρωποι των γραμμάτων) καλό θα ήταν να υπενθυμίζει ότι η Ιστορία είναι «εκεί» και δεν πρόκειται να αλλάξει σύμφωνα με τις επιθυμίες μας.
Είναι αδιανόητο νέοι άνθρωποι να μη γνωρίζουν τον Νίκο Ζαχαριάδη, τον Αλέξανδρο Παπάγο, τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον Αλέξανδρο Παπαναστασίου, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Ηλία Ηλιού και πάει λέγοντας. Θεωρώ δε αστείο (αν δεν είναι τραγικό!) να μην ξέρουμε τίποτα για τη Μακρόνησο και τα γύρω από αυτήν, ενώ κάθε τόσο τραγουδάμε και πολυλογούμε για αυτήν την εποχή, παραμένοντας στον χώρο της απλής εκτόνωσης.
Ας πούμε επιτέλους στους νεότερους ότι η Μακρόνησος ήταν ένας χώρος όπου δοκιμάστηκε η ανθρώπινη αξιοπρέπεια! Ας δώσουμε το ερέθισμα, τα υπόλοιπα θα τα βρουν μόνοι τους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας