Ο Αλέξης Τσίπρας, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι δημοσκοπήσεις

Να πούμε του στραβού το δίκιο, ο ΣΥΡΙΖΑ -και όταν βέβαια λέμε ΣΥΡΙΖΑ εννοούμε αυτόν που διαδέχθηκε τον Συνασπισμό και που και αυτός με τη σειρά του είχε διαδεχθεί το ΚΚΕ Εσωτερικού με το κάπως αντιπαθητικό όνομα αλλά με τη δοξασμένη έστω και μικρών διαγραφών όσον αφορά τα ποσοστά του ιστορία- χρωστάει πολλά στον Αλέξη Τσίπρα. Πόσα πολλά; Ε, περίπου 33%, όσα δηλαδή προστέθηκαν στο συνήθως 3% με 4% στο οποίο αγωνιζόταν το κόμμα της Ανανεωτικής Αριστεράς τόσα χρόνια μέχρι να πιάσει το 36% και να γίνει κυβέρνηση.

Ηταν νέος, φρέσκο πρόσωπο, γοητευτικός και εξέφραζε μια καινούργια εποχή που χρειαζόταν ένα νέο άφθαρτο πρόσωπο σε ένα παλιό άφθαρτο κόμμα. Το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε και οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου πάντα εκτιμούσαν αυτό το κόμμα, άλλο αν δεν το ψήφιζαν. Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε ό,τι δεν είχαν καταφέρει προσωπικότητες σαν τον Λεωνίδα Κύρκο και τον Ηλία Ηλιού. Φυσικά δεν συγκρίνονται, αλλά και αυτός κάτι έδωσε. Εκανε, με όλα τα λάθη της αρχής, το κόμμα κυβέρνηση. Και φάνηκε πως είχε το χάρισμα να αναγνωρίζει τα λάθη του και να τα διορθώνει δραστικά στον αέρα - στο πρώτο εξάμηνο.

Φυσικά μετά μπήκε στο κόμμα κόσμος και κοσμάκης, αλλά δεν καταλαβαίνω ποιος ακριβώς κοσμάκης από αυτούς τους καινούργιους έβαλε το χεράκι του και τα τελευταία δύο χρόνια του ως αξιωματική αντιπολίτευση, αντί να συνεχίσει όπως ήταν και να καλυτερεύσει βέβαια αυτά που είχε προσφέρει στην αρχή, αποφάσισε ξαφνικά να μεταμορφωθεί σε Ανδρέα Παπανδρέου και το κόμμα να θυμίζει ΠΑΣΟΚ. Ακόμα και η καινούργια του εκπρόσωπος θύμιζε ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή κάτι ξεπερασμένο. Ιδανικό μόνο για αναπολήσεις όσων κάτι κέρδισαν επί «πράσινης» αυτοκρατορίας.

Γιατί; Το συγκεκριμένο κόμμα ήταν πάντα ένα κόμμα με κάποια πνευματική υπόσταση, δεν είχε πέσει ποτέ σε λαϊκισμό, είχε το κουράγιο να ορθώνει το ανάστημά του ακόμα και ενάντια στο συμφέρον του. Κάπως έτσι το κόμμα της «Λογικής Αριστεράς», όπως έλεγε η Ελένη Βλάχου, βρέθηκε να κλέβει το στιλ, το ύφος, το ήθος, ακόμα και τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ. Από εκεί και πέρα καλό είναι να σκεφτεί κανείς ότι τα κόμματα με τέτοια ιστορία ακόμα και όταν πάνε από το 3% στο 36% και γίνουν κυβέρνηση θα την κουβαλάνε, και έξυπνο είναι να μην την προδώσεις.

Κάπως έτσι και οι 22 μονάδες διαφορά.

Το τι πρόσφεραν ο Αλέξης Τσίπρας και το συγκεκριμένο κόμμα είναι αναμφισβήτητο. Καλό είναι να μην το ξεχάσουν στο κόμμα μέσα. Καλό όμως είναι και ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και το υπόλοιπο κόμμα με σκέψη και αξιοπρέπεια να διορθώσουν τα όποια λάθη - πάντα υπάρχει καιρός. Στο κάτω κάτω δεν ξαναπήγε στο 3% από το 36%. Αυτό το 20% διαφορά ας μην είναι απελπισία, μπορεί να διορθωθεί...

Οσο για τις δημοσκοπήσεις η... ηγεσία τής, για μένα, πιο έγκυρης εταιρείας, της RASS, ήδη πέντε μέρες πριν μου είχε πει ότι η διαφορά θα ήταν χαώδης και μου το επανέλαβε το πρωί της ημέρας των εκλογών.

Οταν τη Δευτέρα τούς ρώτησα γιατί δεν είπατε για το πόσο μεγάλη διαφορά ερχόταν, πολύ σοβαρά μου απάντησαν: «Κατ' αρχάς και μία στο εκατομμύριο να μην πέφταμε μέσα με τέτοια διαφορά θα ήταν καταστροφικό, άσε που αν ανακοινωνόταν τέτοιο ποσοστό με τέτοια διαφορά θα ήταν σαν να πήγαινε ακριβώς κάποιος πριν από τις εκλογές να επηρεάσει το αποτέλεσμα». Λογικό...