Είναι μεγάλη χαρά να ξαναβλέπεις τις αγαπημένες σου ταινίες. Κι ακόμα μεγαλύτερη χαρά να μπορείς να μοιράζεσαι αυτή την εμπειρία με τους άλλους. Το εξαιρετικό «4ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας» μού έδωσε την ευκαιρία να επιμεληθώ τις προβολές δύο αγαπημένων μου φιλμ νουάρ στον κινηματογράφο «Μικρόκοσμο», την επόμενη εβδομάδα.
Το πρώτο («Υπέκυψα στον πειρασμό», Yield to the Night, 1956, του Τζον Λι Τόμσον) είναι μια συγκλονιστική καταγγελία της θανατικής ποινής, μέσα από την αληθινή ιστορία της Ρουθ Ελις, της τελευταίας γυναίκας που εκτελέστηκε για φόνο στην Αγγλία. Στην ταινία, ως Μαίρη Χίλτον, ερωτεύεται παράφορα τον πιανίστα ενός κλαμπ. Ο Τζιμ, ανασφαλής οικονομικά και καλλιτεχνικά, γίνεται πιόνι στα χέρια της χειριστικής Λούσι Κάρπεντερ και καταλήγει στην αυτοκτονία. Η Χίλτον, από μικροαστική οικογένεια, θα σκοτώσει εν ψυχρώ την πλούσια αστή Λούσι, παίρνοντας εκδίκηση για τον χαμένο έρωτά της.
Φαινομενικά ένα ερωτικό μελόδραμα, η ταινία αποκαλύπτει ένα πολυεπίπεδο πορτρέτο «μοιραίας γυναίκας», που είναι συγχρόνως θύτης και θύμα, αντιφατικό πρόσωπο μιας κοινωνίας αποξένωσης και αλλοτρίωσης. Το ερωτικό πάθος, οι σκοτεινές παρορμήσεις, το έγκλημα, η ενοχή και η δικαιοσύνη, η ερμηνεία μιας σπαραχτικής Νταϊάνα Ντορς, η ευρηματική (με διαδοχικά φλας μπακ μέσα από το κελί της φυλακής) σκηνοθεσία, ακόμα και η ποίηση του Χάουσμαν –όλα συνθέτουν, ένα τολμηρό, πρωτοποριακό φιλμ νουάρ, που μας αναστατώνει και χαράσσεται στη μνήμη μας πολύ μετά τους τίτλους τέλους.
Το δεύτερο φιλμ νουάρ είναι το αριστούργημα του Νίκολας Ρέι «Σε έναν έρημο τόπο» (In a Lonely Place, 1950). Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ είναι ο Ντίξον Στιλ, σεναριογράφος στο Χόλιγουντ. Απογοητευμένος, κυνικός, «έτοιμος για καβγά», νιώθει να πνίγεται σ’ ένα σύστημα παραγωγής που ευνουχίζει τις φιλοδοξίες και τις πραγματικές του δυνατότητες. Σ’ αυτή τη φάση της ζωής του και με αφορμή τον φόνο μιας κοπέλας για τον οποίο τον υποπτεύονται, ο Στιλ θα γνωρίσει και θα ερωτευτεί τη Λορέλ Γκρέι (Γκλόρια Γκράχαμ). Εκείνη θα ανταποκριθεί και η παθιασμένη σχέση τους θα ξαναδώσει στον Ντιξ την ορμή για τη ζωή και το γράψιμο. Ομως, ο εξαιρετικά βίαιος χαρακτήρας και οι μακρόχρονα απωθημένες επιθυμίες του θα ρίξουν τη σκιά τους πάνω στο ζευγάρι και θα οδηγήσουν τη Λορέλ να αμφισβητήσει την αθωότητά του...
Η ταινία συνθέτει δύο μοναδικά πορτρέτα αντιηρώων του φιλμ νουάρ για όλους τους μοναχικούς της ζωής και του σινεμά. Ο Ντιξ Στιλ είναι ο εμμονικός, νευρωσικός αλλά και βαθιά πληγωμένος άντρας (ο Μπόγκαρτ ποτέ δεν ήταν καλύτερος) και η Λορέλ η ανεξάρτητη, χειραφετημένη ή και απλά «ο εαυτός της» γυναίκα. Η ένωσή τους –μίγμα εκρηκτικό– θα σβήσει, αφήνοντας πίσω της μια ακόμα ελεγεία χαμένου έρωτα.
«Γεννήθηκα όταν σε γνώρισα / Πέθανα όταν με άφησες / Εζησα τις λίγες βδομάδες που ήμασταν μαζί»
*Σκηνοθέτης, διευθυντής Film Studies BA, MA New York College, Athens, University of Greenwich, UK
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας