Από την κυρία Κατερίνα ώς τον Σπάρτακο και τη Βλαχοπούλου...

Το «Ιντεάλ» στην Πανεπιστημίου και το «Αστορ» στη Σταδίου έχουν γράψει ως αίθουσες πάνω απ’ όλα -και το τονίζω αυτό, γιατί και τα δύο στην επί δεκαετίες διαδρομή τους στην Αθήνα δεν υπήρξαν μόνο σινεμά- τη δική τους ιστορία στην ψυχαγωγία των Αθηναίων άρα και στην ιστορία αυτής της πόλης. Και ξαφνικά μαθαίνω πως το «Ιντεάλ» και το «Αστορ» οδηγούνται σε κλείσιμο. Στο «Ιντεάλ», το οποίο φιλοξενείται σε ένα θαυμάσιο κτίριο που είναι στόλισμα για την Αθήνα και που ήταν για πάρα πολλά χρόνια θέατρο, βρισκόταν ο θίασος της περίφημης κυρίας Κατερίνας μιας θιασάρχισσας που έγραψε ιστορία στο ελληνικό θέατρο με τις παραστάσεις της και τα πολύ προχωρημένα έργα που πρώτη έφερε στην Ελλάδα πριν καν φτιάξει ο Κουν το Θέατρο Τέχνης.

Για το «Αστορ», από την άλλη, θέλω να θυμηθώ απλώς πως στη διάρκεια της Κατοχής τα κυριακάτικα πρωινά ως «Σινέ Νιους» φιλοξενούσε τον Γιάννη Σπάρτακο και την ορχήστρα του με τραγουδίστρια τη νεαρή τότε Ρένα Βλαχοπούλου, οι οποίοι θεωρούνταν ο βασιλιάς και η βασίλισσα της τζαζ και η νεολαία έτρεχε για να χορέψει με μανία μέσα στο σινεμά το μπούγκι γούγκι και το σουίνγκ που θεωρούνταν τότε η πιο τρελή διασκέδαση της νεολαίας. Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτά που καθόρισαν τη σημασία τους μέσα στον χρόνο, αλλά είπα να γράψω κάτι ξεχασμένο σήμερα.

Μαθαίνω λοιπόν ότι τα κτίρια, τα οποία φιλοξενούν αυτά τα δύο σινεμά και τα οποία ανήκουν στον ΕΦΚΑ, θα πουληθούν και θα γίνουν ξενοδοχεία ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Από μια άποψη βέβαια αυτό είναι το λιγότερο γιατί απ’ ό,τι με πληροφόρησαν, και ελπίζω λανθασμένα, το υπέροχο κτίριο που βρίσκεται το «Ιντεάλ» στην Πανεπιστημίου περιέργως πώς δεν έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο και έτσι πάει και αυτό για γκρέμισμα.

Μιλάμε για μια χώρα που λατρεύει τα μνημεία όταν αυτά της φέρνουν λεφτά, όμως σιχαίνεται τη μνήμη, αλλά έλεγα μήπως ξυπνούσε κάποιος και έκανε κάτι για να σωθούν αυτά τα δύο σινεμά ή έστω να φιλοξενηθούν στα καινούργια κτίρια.

Ηδη πέρυσι θρηνήσαμε το γκρέμισμα εν μιά νυκτί του παλαιότερου θεάτρου στην Αθήνα, του «Αθήναιον» στην Πατησίων, που ήταν εκεί από το 1895 και τώρα εκεί χτίζεται ένα μέγαρο. Δεν είμαι εναντίον της εξέλιξης, αλλά καλό είναι να σεβόμαστε και λίγο αυτό που λέγεται ιστορία. Ειδικά όταν και η οικογένεια Σπέντζου, που και αυτή έχει γράψει ιστορία στο ελληνικό σινεμά και διαχειρίζεται το «Ιντεάλ», και ο Ανδρέας Κονταράκης, που διαχειρίζεται το «Αστορ», έχουν επενδύσει σε αυτά τα δύο σινεμά που ευτυχώς πάνε και καλά. Μήπως θα έπρεπε να βρεθεί μία λύση και να επέμβει κάποιος ούτως ώστε αυτές οι δύο αίθουσες με κάποιον τρόπο να συνεχίσουν την ύπαρξή τους στην καινούργια χρήση των κτιρίων -και σίγουρα μπορεί να γίνει αυτό- και βέβαια μήπως θα μπορούσε να γίνει κάτι για να μην γκρεμιστεί το κτίριο της οδού Πανεπιστημίου όπου βρίσκεται το «Ιντεάλ»; Νομίζω πως και το υπουργείο Πολιτισμού και η κυρία Μενδώνη προσωπικά, αλλά ακόμη και ο δήμαρχος Αθηναίων ο κύριος Μπακογιάννης, στο μέτρο των δυνατοτήτων τους φυσικά, θα έπρεπε να κάνουν κάτι που θα βοηθήσει την κατάσταση. Καταλαβαίνω πως μπορεί αυτό να προέρχεται από ψηλά και στην ουσία να μην μπορεί κανείς να κάνει κάτι, αλλά μήπως και εκεί ψηλά θα έπρεπε να σκεφτούν το τι σημαίνει ιστορία και να τη διαφυλάξουν αν θέλουν και αυτή να τους αγκαλιάσει τελικά όταν έρθει η ώρα...