Σημαδιακή μέρα η σημερινή. Μεταιχμιακή ιστορική στιγμή που καταφέρνει να συγκεράσει τη σύγκρουση των οραμάτων και των αγώνων μιας γενιάς για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο με τη στυγνή πραγματικότητα των τανκς. Που συνδυάζει τον διά στρατιωτικού διαγγέλματος και εθνοπατριωτικών εμβατηρίων βίαιο τερματισμό μιας άνοιξης, η οποία από ελπιδοφόρα κατέληξε «χαμένη», με την ταυτόχρονη, αυτόματη αγωνιστική αφύπνιση, με τη βαθύτερη εμπέδωση της αντίληψης ότι η ελευθερία κατακτιέται με αγώνα, με την ψυχολογική προετοιμασία για την αντιμετώπιση της νέας πραγματικότητας που ξημέρωσε τη μέρα εκείνη: ανελευθερία σκέψης και έκφρασης, έκλειψη του Λόγου, κατίσχυση της βαρβαρότητας, βιασμός των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Τα 55 χρόνια από την εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου και τα 48 χρόνια μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα μας είναι αρκετά για να επιβεβαιώσουν το πόσο πίσω μας γύρισε η επτάχρονη δικτατορία. Και σε πολιτικό και σε κοινωνικό επίπεδο. Αρκεί να θυμηθούμε ποια ζητήματα συγκροτούσαν το διακύβευμα, με ποια προτάγματα και αιτήματα διαδήλωνε κατά τρόπο απίστευτα μαζικό η ελληνική κοινωνία τα αμέσως προ του πραξικοπήματος χρόνια, και να προχωρήσουμε σε μια σύγκριση με το σήμερα.
Ασφαλώς, σε μια τέτοια σύγκριση, το γεγονός ότι στη σημερινή κυβέρνηση έχουν δοθεί υπουργικοί θώκοι σε άτομα που ανοικτά υπερθεματίζουν υπέρ της δικτατορίας και εξακολουθούν να πολιτεύονται επιστρατεύοντας ως βασικό πολιτικό επιχείρημα τη διά παντός αποσόβηση του «κομμουνιστικού» κινδύνου δεν μπορεί παρά να αποτελεί την κορυφή ενός συμπαγούς πλέοντος παγόβουνου. Η συστηματική προσπάθεια απαξίωσης και συκοφάντησης κάθε αυθόρμητης λαϊκής κινητοποίησης και διεκδίκησης είναι μια εξίσου σημαντική όψη του.
Το ζήσαμε πολύ πρόσφατα με αφορμή ένα εν εξελίξει τραγικό γεγονός: την εισβολή ρωσικών στρατευμάτων στην Ουκρανία και τη διοργάνωση μιας αντιπολεμικής-φιλειρηνικής καλλιτεχνικής εκδήλωσης, στην οποία συμμετείχαν οικειοθελώς και αφιλοκερδώς δεκάδες εξέχοντες καλλιτέχνες. Η προσπάθεια απαξίωσης και συκοφάντησης της εκδήλωσης δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου. Τα δε επιχειρήματα όσων καταφέρθηκαν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εναντίον της ένα είναι βέβαιο ότι πέτυχαν: να επαναφέρουν στη μνήμη μας τις ίδιες προσχηματικές αιτιάσεις που κυριαρχούσαν στη δεκαετία του 1960 κατά του τότε πολύ ενεργού φιλειρηνικού κινήματος, το οποίο εναντιωνόταν στις ψυχροπολεμικές συνθήκες της εποχής, στην ασύστολη ανάπτυξη πυρηνικών όπλων και βέβαια στον πόλεμο στο Βιετνάμ. Η εναντίωση των λαών –και του ελληνικού– απέναντι σε όλα αυτά, ιδίως δε στο τελευταίο, ήταν κάτι που δεν μπορούσαν να ανεχθούν οι επικυρίαρχοι, γι’ αυτό και οργάνωναν αντισυγκεντρώσεις όπου στο αίτημα για ειρήνη απαντούσαν με το «Ζήτω ο πόλεμος».
* (Ph.D.)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής – Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας