«Τρομοκρατήστε τον τρομοκράτη»

Πριν από καμιά 10αριά χρόνια είχε γυριστεί μια ελληνική ταινία που με είχε ενθουσιάσει -δεν έχει σημασία ποια ήταν. Είχα γράψει λοιπόν στην κριτική μου πως η ταινία ακολουθεί πραγματικά τους δρόμους της αρχαίας τραγωδίας με τα «τοιούτων παθημάτων» την «κάθαρση» κ.λπ. κ.λπ. Φυσικά εννοούσα την ουσία της αρχαίας τραγωδίας, όπως αυτή ξεχειλίζει μέσα από τις 30 τραγωδίες που έχουν διασωθεί και όπως αυτή θεωρητικοποιήθηκε αργότερα στη σοφή ρήση του Αριστοτέλη. Εκείνο τον καιρό όμως βρέθηκα σε ένα σπίτι σε μια γιορτή, στη γιορτή ενός πολύ σοβαρού, μορφωμένου και καλλιεργημένου ανθρώπου, πανεπιστημιακού, όπου παρευρίσκετο αρκετός κόσμος της ίδιας κατηγορίας, αλλά όχι απαραίτητα σοβαροί. Κάποιοι ήταν σοβαροφανείς, κάποιοι ήταν «μορφωμενοφανείς» όπως και «καλλιεργημενοφανείς». Σχεδόν όλοι πανεπιστημιακοί, άλλωστε απ' ό,τι έχω διαπιστώσει τόσα χρόνια δεν είναι όλοι μορφωμένοι, καλλιεργημένοι, ειδικευμένοι είναι...

Εκεί λοιπόν κάποιοι από αυτούς μου επιτέθηκαν λέγοντάς μου ότι δεν ισχύουν αυτά που έγραψα, γιατί η αρχαία τραγωδία σε κανένα σημείο δεν κόλλαγε με τη συγκεκριμένη ταινία. Χρειάστηκε πολλή ώρα για να καταλάβω πως αυτοί με τη λέξη τραγικότητα ή αρχαία τραγωδία εννοούσαν τον Χορό, τα επεισόδια, δηλαδή τη φόρμα της και όχι την ουσία της. Οταν κατάλαβα σε τι συζήτηση είχα μπλέξει, προτίμησα να τους εγκαταλείψω και να αφοσιωθώ στον μπουφέ που ήταν υπέροχος...

Αυτή την αφοσίωση στον τύπο που σε κάνει να μην καταλαβαίνεις την ουσία των πραγμάτων ή από την άλλη την αφοσίωση στον τύπο που σε βοηθάει με κόλπα και εξυπνάδες να ξεπερνάς εμπόδια εμμένοντας σ' αυτά που θες να αποδείξεις μού θύμισε πριν από λίγες μέρες ο πρόεδρος της Βουλής κ. Τασούλας, ο οποίος, ενώ στη Βουλή γινόταν της τρελής το πανηγύρι, το σώσε και το έλα να δεις ανάμεσα στον κ. Πολάκη και τον κ. Γεωργιάδη, απάντησε στον κ. Ραγκούση, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., που επικαλέστηκε την πριν από 60 χρόνια φράση του Γ. Παπανδρέου «τρομοκρατήστε τον τρομοκράτη», λέγοντάς του ότι οι τρομοκράτες δεν τρομοκρατούνται, αλλά τιμωρούνται. Φοβάμαι όμως ότι θα έπρεπε να του απαντήσει κάποιος πως τελικά, όπως έχει αποδειχτεί, οι τρομοκράτες σταματούν και ίσως τιμωρούνται μόνο αν τρομοκρατηθούν, γιατί κυρίως αυτοί δεν θα ήθελαν να τους συμβούν αυτά που κάνουν. Η ποινική τιμωρία, που προφανώς εννοούσε ο κ. Τασούλας, μπορεί και να τους ηρωοποιήσει ή και να τη χρησιμοποιήσουν σαν δικαιολογία σε μια κοινωνία που τους φοβάται και τους πολεμά. Μόνο ο τρόμος μπορεί να σταματήσει τον τρομοκράτη, γιατί και αυτός τον νιώθει και σίγουρα αυτός ο τρόμος δεν είναι η ποινική τιμωρία.

Μια χαρά τα είχε πει τότε ο Γ. Παπανδρέου, τώρα βέβαια εφόσον το λέει ο κ. Τασούλας είναι άλλο θέμα, άλλωστε τα λόγια μεγάλων ανδρών μπορούν να μεταφραστούν όπως θέλει ο καθένας. Επιπλέον φοβάμαι ότι με την απάντησή του στον κ Ραγκούση μού θύμισε τυπολάτρη φιλόλογο σε Γυμνάσιο του 1940 και όχι βέβαια από τους εμπνευσμένους. Με όλο τον σεβασμό προς τον θεσμό και τη θέση, που αν δεν κάνω λάθος είναι η τρίτη μετά τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον πρωθυπουργό.