Η σουίτα, ο πολιτισμός, ο (υ)ιός

Με έκπληξη διάβασα την ανακοίνωση της Ενωτικής Αγωνιστικής Κίνησης Εργαζομένων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, που συνδέει το πρόσφατο γεγονός του καταγγελθέντος βιασμού στο πάρτι σε σουίτα ξενοδοχείο στη Θεσσαλονίκη με τα έργα και τις ημέρες κάποιων «χορηγών» και «χορηγιών». 

Αφορμή για τη σύνδεση αυτή είναι, όπως αναφέρουν, το γεγονός ότι ο υιός (ή οι υιοί;) της γνωστής οικογένειας Λεβέντη, που είναι μεταξύ των φερομένων ως βιαστών της 24χρονης καταγγέλλουσας, συνδιαχειρίζονται συγχρόνως την εταιρεία International Foundation for Greece, που δραστηριοποιείται στην προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Στο πλαίσιο μάλιστα αυτό έχουν αναλάβει πρόσφατα ως χορηγοί το στρατηγικό σχέδιο «ολοκληρωμένης διαχείρισης» για τον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου.

Η Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση των Εργαζομένων ζητά από την υπουργό κ. Μενδώνη να αρθεί άμεσα η συνεργασία αυτή. Αναφέρουν μάλιστα παραδείγματα «ευεργετών» και «χορηγών» καταγγέλλοντας μία παράξενη διαδικασία, όπου οι τελευταίοι συνήθως βάζουν ελάχιστα ή καθόλου δικά τους χρήματα, κάνοντας στη συνέχεια έκκληση για χρήματα στο όνομα της μελλοντικής δωρεάς τους μέσω crowdfunding (χρηματοδότηση με μικρά ποσά από πολλούς) είτε μέσω της διοργάνωσης πολιτιστικών εκδηλώσεων σε κρατικούς χώρους πολιτισμού, ενώ το βάρος της τελικής τυχόν κατασκευής το επωμίζεται συνήθως το Δημόσιο.

Δεν θα θέσω εδώ μια σειρά από ερωτήματα που εγείρονται στους πολίτες, όταν πληροφορούνται ευαίσθητα οικονομικά ζητήματα, τα οποία αφορούν τον πολιτισμό και τη διαχείρισή του. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν λόγω της επιδέξιας επικοινωνιακής πολιτικής των ιδρυμάτων, θεωρούν συχνά ότι μόνο οι ιδιώτες προσφέρουν στην κοινωνία, ενώ το Δημόσιο είναι γεμάτο από τεμπέληδες που την απομυζούν. Ούτε θα ταυτίσω συλλήβδην όλους τους πραγματικούς ευεργέτες και χορηγούς που έχουν στηρίξει ανιδιοτελώς τον πολιτισμό μας. Θα σταθώ στο ίδιο το συμβάν του καταγγελλομένου βιασμού και της σουίτας.

Θυμάμαι ότι την Πρωτοχρονιά υπήρχε απαγόρευση για πάρτι λόγω του ιού. Οι αρχές καλούσαν να στήσουμε ένα ακόμα οικογενειακής σύμπνοιας τραπέζι για να γιορτάσουμε σαν νοικοκυραίοι την έλευση του νέου χρόνου. Όπως μαθαίνουμε όμως, στο ξενοδοχείο δεν στήθηκε τραπέζι, αλλά περίμεναν έτοιμα τα κρεβάτια. Όχι κρεβάτια πληρωμένου έστω έρωτα, αλλά κρεβάτια βιασμού μιας κοπέλας με μειωμένες λόγω του ποτού αντιδράσεις. Μιας κοπέλας που διάλεξαν γόνοι και απόγονοι για να τη μειώσουν, να την ταπεινώσουν στο όριο της νεκροφιλίας. Μια κοπέλα ζαλισμένη είναι το ιδανικό αντικείμενο για γόνους που, όπως λένε οι εργαζόμενοι στο κείμενό τους, κάνουν «πολιτισμό» με λεφτά των φορολογουμένων. Έχει περάσει ένας χρόνος από τον περσινό Γενάρη που η Σοφία Μπεκατώρου είπε το τόσο δύσκολο στοιχειώδες: η γυναίκα στη μεταμοντέρνα εποχή μας αντιμετωπίζεται ως πράγμα. Ως βδέλυγμα, ως υποψήφιο θύμα «καθωσπρέπει» ορέξεων. Και έρχεται ο «πολιτισμός» τους με τις «ολοκληρωτικές» λύσεις να καλύψει τις ρωγμές της αγωνίας μας. Μπράβο στην 24χρονη κοπέλα που τόλμησε. Εύχομαι να αντέξει.