Ο Στράτος με τις χειροπέδες [τους]

Η αστυνομία της χώρας δεν ήταν ποτέ περίφημη για την ευγένεια των ένστολων οργάνων της απέναντι στους πολίτες ούτε βεβαίως για τον σεβασμό προς τα δικαιώματα αυτών των πολιτών. Η [χυδαία] συμπεριφορά πολλών από τα όργανα ουδέποτε θα επιφέρει την ισορροπία στις σχέσεις πολιτών-αστυνομικών παρά τις επίπονες προσπάθειες των δεύτερων στα τηλεοπτικά παράθυρα να μας πείσουν πόσο σκληρά εργαζόμενοι είναι, ότι είναι παιδιά του λαού, ότι προσφέρουν κοινωνικό έργο και φροντίζουν για την ασφάλεια των κατοίκων και άλλα δακρύβρεχτα. Δυστυχώς γι’ αυτούς [κυρίως για μας] μερικές φορές το φέρσιμό τους είναι απαράδεκτο -αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων του πολίτη.

Με φωνάζουν φίλοι την Παρασκευή το βράδυ σε ένα μικρό καφενείο, στην Καλλιδρομίου -να αλλάξουν λίγο οι παραστάσεις, να «ξεκουραστώ» κάπως. Φεύγουμε λίγο πριν από τα μεσάνυχτα. Μας καληνυχτίζει ο Στράτος και κατεβαίνει με το αυτοκίνητό του τη Στουρνάρη για να συναντήσει τη φίλη του που ήταν σε άλλο σημείο της Αθήνας, κάπου στο κέντρο. Στην αρχή της Στουρνάρη χτυπάει το τηλέφωνο και ως νομοταγής πολίτης [όταν οδηγούμε δεν μιλάμε στο κινητό] σταματάει στην αρχή του δρόμου, λίγο πάνω από το Πολυτεχνείο. Δεν πρόλαβε ο άνθρωπος να πει λέξη και διαπιστώνει αίφνης ότι είναι περικυκλωμένος από έξι ένστολα και ένοπλα αστυνομικά όργανα, οι οποίοι δεν έχουν χαμογελαστά ασφαλώς πρόσωπα.

Τον διατάζουν να βγει από το αυτοκίνητο και αρχίζει αμέσως εξονυχιστικός έλεγχος: άδεια οδήγησης, δίπλωμα, πιστοποιητικό εμβολιασμού (!) και ξέρω ’γώ τι άλλο του ζήτησαν. Ο Στράτος ήταν άψογος, όπως πάντα άλλωστε. Τον ρωτάνε αν είναι δημοσιογράφος. Οχι, είναι όμως τεχνικός Τύπου. Α, και σε ποια εφημερίδα; Στην «Εφημερίδα των Συντακτών»; Α, το πουλάκι μας. Τηλεφωνούν αμέσως σε ανώτερό τους. Να πράξετε τα δέοντα, τους διατάζει με τη σειρά του.

Παρά τις έντονες διαμαρτυρίες του φίλου τού φορούν χειροπέδες. «Μα σας έδειξα όλα τα χαρτιά. Είμαι εντάξει σε όλα. Γιατί μου φέρεστε σαν να είμαι κοινός εγκληματίας; Προς τι οι χειροπέδες;». «Θα πάμε για εξακρίβωση στοιχείων στο Αστυνομικό Τμήμα Εξαρχείων». Πόση παραπάνω εξακρίβωση, κανείς δεν ξέρει, αλλά «έτσι είναι η διαδικασία» -ούτε «κύριε», ούτε «αγαπητέ», παρά μόνο ξερά και ωμά και με μια έκφραση-κάτι-σαν-μίσος. Τον βάζουν στο περιπολικό με τις χειροπέδες να αστράφτουν μέσα στη νύχτα και μια και δυο στο Αστυνομικό Τμήμα, που είναι ψηλά, στην ανηφόρα της Καλλιδρομίου.

Ζητάει ο Στράτος, με το δίκιο του, να τον πάνε πίσω στο αυτοκίνητό του. «Η αστυνομία δεν είναι για να πηγαίνει βόλτες τον κόσμο», του απαντούν με υπερηφάνεια. Βέβαια, μόνο για να πηγαίνει βόλτα τον κόσμο στα μπουντρούμια της είναι η αστυνομία και ειδικά αυτή της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Φυσικά και τον αφήνουν μετά τη «διαδικασία». Στην έξοδο η γυναίκα-φύλακας του δίνει την ταυτότητά του. «Καληνύχτα, κύριε, να πάτε στο καλό» (!). Δεν είναι ότι έχουν χάσει το μέτρο. Είναι δασκαλεμένοι και ελεύθεροι να μας τρομοκρατούν. Φιλελεύθερα.