Αρχές Σεπτεμβρίου σημείωνα (7/9, «Επιστροφή, πρώτες εντυπώσεις»): «…Πήρα και γεύση -περαστικός, με ταξί- των ρυθμίσεων στην Πανεπιστημίου· σαχλαμαρίστικες έως άσκοπες εκ πρώτης όψεως· αναλώσιμες, και οι φοίνικες στη “Μεγάλη Βρετάνια” σαν… εύζωνοι. Θα την περπατήσω όμως -συντομότατα- και τότε όλο και κάτι θα γράψω». Περπάτησα όλο τον «Μεγάλο Περίπατο», Κυριακή 20/9, το πρωί: Παγκράτι - Στάδιο - Βασ. Ολγας - Αμαλίας - Διονυσίου Αρεοπαγίτου - Θησείο - Μοναστηράκι - Αθηνάς - Ομόνοια - Πανεπιστημίου, επιστροφή από Βασ. Σοφίας…
Παρατήρησα. Φωτογράφισα. Σκέφτηκα… Δεν λέω ότι φρίκαρα. Γέλασα μόνο. Από μέσα μου. Πικρά. Με την πόλη μου. Και την πόλη τους: Πώς τη μεταχειρίζονται οι διάφοροι φιγουρατζήδες. Που την κατάντησαν σαν τα μούτρα τους. Και λένε κι από πάνω ότι το κάνουν για το καλό της. Και για το καλό των Αθηναίων. Την αναπλάθουν για να την κάνουν πιο ανθρώπινη. Πιο φιλική στους κατοίκους της και στους επισκέπτες της. Λένε! Τώρα, ποια σχέση έχουν αυτά που λένε, με αυτά που κάνουν;
Στην ουσία, δεν λένε τίποτα. Απλώς, τάζουν αορίστως «και βλέπουμε…». Κι όταν πια βλέπουμε την αοριστία να γίνεται έργο. Τότε μένουμε άγαλμα σαν τον Γρηγόριο τον Ε’ στα Προπύλαια Πανεπιστημίου («Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο λογισμός σου;...»), με όλα αυτά τα φιοριτουρατζίδικα, τα φρουφρού κι αρώματα: εμαγιέ παγκάκια προθαλάμων δημόσιων ουρητηρίων, ανθεστήριες ζαρντινιέρες, το… Φοινικόδασος (Βάι, Βάι, Βάι… επιφώνημα αυτό) της «Μεγάλης Βρετάνιας», επιχρωματισμένες διαδρομές δρομέων και ποδηλατών προς το άγνωστο. Ολα βιαστικά, και μάλιστα χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τα κανονικά πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου· στα χάλια τους! Απίστευτο!
Αυτά, στις 20 Σεπτεμβρίου. Τρεις μέρες μετά, διαβάζω σε κάποια ιστοσελίδα: «Ο Κώστας Μπακογιάννης ανακοίνωσε το ξήλωμα της Πανεπιστημίου και την αντικατάστασή του με κάτι… καινούργιο. Στα 2 εκατ. ευρώ το κόστος της πιλοτικής εφαρμογής του πρότζεκτ». Ο δήμαρχος λοιπόν, 48 ώρες μετά τον δικό μου περίπατο, με συνέντευξή του στον ΣΚΑΪ (κάτι σαν… οικογενειακή υπόθεση), μάζεψε τον «Μεγάλο» δικό του. Με το μνημειώδες πια (αποφεύγω το «ιστορικό», μην τυχόν και αναγκαστώ να το… διαγράψω!) απόφθεγμα ότι «βγήκε και δεν βγήκε». Αμλετικό όσο να πεις: «to βγει or not to βγει…». Μόνο που ο Δανός πρίγκιπας μπήκε στο δίλημμα πριν από την πράξη. Δεν έπραξε και μετά έκανε την πάπια. Ούτε θυμάμαι να μιλάει για «πιλοτικά», «δοκιμαστικά», «πειραματικά» και ότι «ζωγραφίζεις πριν αρχίσεις να σκάβεις» ή «έχω φάει πολύ “ξύλο” για τον Μεγάλο Περίπατο»…
Οσο για τα δύο εκατομμύρια κόστος… Αυτό δεν ήταν… πιλοτικό τούτες τις άγριες μέρες που περνάμε. Ούτε και το κόστος διάλυσης του «Μεγάλου Περίπατου» θα είναι… πειραματικό. Και τα δύο βγήκαν από τα ταμεία του δήμου. Οπου και πρέπει να επανέλθουν. Διότι προέρχονται από τα δημοτικά τέλη των πολιτών που είναι… ανταποδοτικά. Δεν είναι του «βγήκε - δε βγήκε»… Αυτά που βγήκαν και «πετάχτηκαν στον αέρα», πρέπει να ξαναμπούν. Σωστό και δίκαιο, νομίζω. Κι απ’ όσο ξέρω, δικαστές δεν υπάρχουν μόνο στο Βερολίνο, υπάρχουν και στην Αθήνα. Αν προκύψει αγωγή, προσφέρομαι για μάρτυρας. Αν όχι, θα μας κάνει κι άλλα ο νεαρός! (Προσ)βλέπει και μακριά…
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας