Οσο περνάνε οι μέρες από το φευγιό τους τόσο πιο πολύ μου λείπουν και η Κική Δημουλά και ο Κώστας Βουτσάς και η Αλκη Ζέη – όπως βλέπετε κατά σειρά αποχωρήσεως…
Η πρώτη κατόρθωσε κάτι πραγματικά πολύ δύσκολο, να κάνει την υψηλού επιπέδου ποίηση πλατιά λαϊκή και όλο τον κόσμο και ειδικά τη νεολαία να την έχει στο μυαλό του, στην καθημερινή του συνομιλία, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Και αυτό το κατόρθωσε χωρίς τα ποιήματά της να μελοποιηθούν και να γίνουν τραγούδια – ακόμα πιο δύσκολο δηλαδή. Η Κική Δημουλά κατάφερε ο «Πληθυντικός αριθμός» της να πλησιάσει σχεδόν την «Ιθάκη» του Καβάφη – θέλω να πω δηλαδή, έστω και με υπερβολή.
Ο Κώστας Βουτσάς είναι ο Κώστας Βουτσάς. Αντιμετώπισε την τέχνη του σαν δουλειά και ρίχτηκε με τα μούτρα του τόσο πολύ σε αυτήν που όπως όλοι όσοι αγαπούν πολύ τη δουλειά τους την κάνουν τέχνη, έτσι και αυτός…
Η Αλκη Ζέη, πάλι, δεν είχε πάρει πολύ σοβαρά όταν της είχα πει πως τον «Μεγάλο περίπατο του Πέτρου» τον ξέρω απέξω, αλλά είχε μείνει άλαλη όταν άρχισα να της τον απαγγέλλω λέξη προς λέξη, κόμμα προς κόμμα, τελεία προς τελεία. Πήρε την παιδική, εφηβική και νεανική λογοτεχνία και της έδωσε στην Ελλάδα τη θέση που της άξιζε και που δεν είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή ούτε καν φανταστεί. Τα βιβλία της έκαναν τον γύρο του πλανήτη, πούλησαν εκατομμύρια αντίτυπα, στη δε Κύπρο για πολλά χρόνια ο «Μεγάλος περίπατος του Πέτρου» ήταν αναγνωστικό στα σχολεία…
Αυτοί οι τρεις αν και ήταν τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι, πέρα από το γεγονός πως ο καθένας υπέγραψε καθοριστικά τον δικό του τομέα και πέρα βέβαια και από το γεγονός πως έφυγαν σε προχωρημένη μεν ηλικία αλλά εν δράσει και μάλιστα όχι απλώς σε δράση και με κατάπτωση αλλά το αντίθετο, είχαν ακόμη ένα κοινό χαρακτηριστικό…
Αφοσιώθηκαν στην τέχνη τους με όλο τους το είναι, την ίδια ώρα που έζησαν τη ζωή τους με τον τρόπο που ήθελε ο καθένας, με τον τρόπο που τον ευχαριστούσε, χωρίς να υπολογίσουν τι θα σήμαινε αυτό – ειδικά η Αλκη Ζέη που γύρισε εξόριστη την Ευρώπη για τον έρωτα του συζύγου της, του Σεβαστίκογλου, από το Παρίσι ώς την Τασκένδη…
Η Δημουλά, ο Βουτσάς και η Ζέη για να παραλλάξουμε λίγο τον Σέξπιρ… έκαναν τη ζωή τους τέχνη και την τέχνη τους ζωή, γι’ αυτό και έλαμψαν τόσο πολύ, γι’ αυτό και παρέμειναν έφηβοι μέχρι το φινάλε τους, που άργησε αρκετά να έρθει για τα ανθρώπινα μέτρα, αλλά εμείς θα θέλαμε να έχει αργήσει κι άλλο γιατί πάνω από όλα τούς αγαπούσαμε πάρα πολύ…
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας