Η γοητεία μιας άλλης εποχής

Οι αδερφές Μπρόγιερ, η Ερρικα και η Μαργαρίτα, σε όλα τα χρόνια του '60 ώς τις αρχές του '70 δεν ήταν πρωταγωνίστριες μεν αλλά πρωταγωνιστούσαν στη διασκέδαση της αστικής τάξης και του καλού κόσμου που λένε, με τις εμφανίσεις τους σε θέατρα, νυχτερινά κέντρα και σε ταινίες εκείνης της εποχής. Τότε που οι επιθεωρήσεις ήταν γεμάτες ταλαντούχους ανθρώπους, ηθοποιούς, συγγραφείς και αποτελούσαν τη βασική προτίμηση των Αθηναίων όταν πήγαιναν στα θέατρα, τότε που τα νυχτερινά κέντρα στην Πλάκα κυρίως αλλά και στην παραλία είχαν ένα πολυσύνθετο πρόγραμμα, όπου δεν ανέβαιναν καλά και ντε «όλα τα μωρά στην πίστα»...

Ολα είχαν μια αίσθηση μαγείας, γοητείας, λάμψης... Ε, ήταν και εποχή ανασυγκρότησης, που λένε, για τους αστούς της εποχής και όχι μόνο, εδώ που τα λέμε όλα αυτά φάνταζαν διαφορετικά στα μάτια τους. «Ευρώπη γίναμε» έλεγαν με καμάρι χωρίς να το ειρωνεύονται αυτό οι αδελφές Μπρόγιερ, που ήταν νέες, όμορφες, χόρευαν και τραγουδούσαν υπέροχα και είχαν και αυστριακό επώνυμο, που λάτρευαν οι ξενομανείς πάντα Ελληνες, ήταν ό,τι έπρεπε για να τις θαυμάζουν, να τις αγαπούν και να είναι βέβαια μακράν καλύτερες από τα υπόλοιπα ντουέτα ή τρίο που υπήρχαν τότε.

Ντύνονταν ωραία, φαινόταν ότι είχαν κάνει πολλές πρόβες στο τραγούδι και στον χορό, γιατί ήταν δύο αλλά με απόλυτο συγχρονισμό, και είτε μόνες τους κάνοντας ένα ξεχωριστό σόου για τα δεδομένα της εποχής είτε δίπλα σε τραγουδιστές όπως η Τζένη Βάνου, ο Γιάννης Βογιατζής ή και η Μαίρη Λίντα με τον Χιώτη έλαμπαν. Ακόμα και το ντύσιμό τους ήταν ξεχωριστό. Ντύνονταν πάντα στον Γιάννη Βούρο που εκείνα τα χρόνια έντυνε τον «καλό κόσμο» και τους καλλιτέχνες της εποχής...

Και κοίτα σύμπτωση, η Ερρικα Μπρόγιερ και ο Γιάννης Βούρος έφυγαν σχεδόν ταυτόχρονα, αν και η εποχή τους είχε φύγει πολύ καιρό.

Ο Γιάννης Βούρος έτσι και αλλιώς, και λόγω ηλικίας αλλά και λόγω αλλαγής στα ενδυματολογικά, είχε γενικώς αποσυρθεί πολλά χρόνια πριν -έφυγε στα 96 του χρόνια- και οι αδερφές Μπρόγιερ είχαν αποσυρθεί εκεί στις αρχές της δεκαετίας του '70, όταν παντρεύτηκε η Κατερίνα.

Η εποχή τους είχε φύγει καιρό πριν και η Ελλάδα από τότε άλλαξε πολλές φορές, όχι πάντα προς το καλύτερο. Ομως άφησαν τα συγκεκριμένα πρόσωπα μια ωραία γλυκιά αίσθηση στον χρόνο ώς σήμερα – βοήθησαν και οι ελληνικές ταινίες, στις οποίες συμμετείχαν οι αδερφές Μπρόγιερ ή που είχε φτιάξει κοστούμια γι' αυτές ο Γιάννης Βούρος, όπως το θρυλικό μαύρο κοστούμι με τη μαχαιριά μπροστά για τη Μαίρη Χρονοπούλου στο «Μια κυρία στα μπουζούκια» όταν τραγουδούσε «Του αγοριού απέναντι».

Η γοητεία μιας άλλης εποχής και η λάμψη της και, αν θέλετε, η γραφικότητά της, αν και ο Μάνος Χατζιδάκις όταν κάποτε του είχα πει αν όντως ήταν τόσο ωραία η εποχή του '60 μου είχε πει «κάνεις λάθος, ήταν μια λάθος εποχή γιατί κυοφορούσε μια δικτατορία, απλώς τότε η χυδαιότητα δεν είχε πετάξει εντελώς από πάνω της το προσωπείο της ευπρέπειας»...

Καλό της ταξίδι...