Η υπογραφή

Με το ζήτημα που ανέκυψε σχετικά με τις υπογραφές υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών κάποιων ανθρώπων που δεν είχαν υπογράψει το κείμενο τίθεται και ένα ευρύτερο ερώτημα: Τι σημαίνει η συλλογή υπογραφών, ιδιαίτερα σήμερα που οι αποφάσεις των κυβερνώντων παίρνονται κεκλεισμένων των θυρών, ενώ οι αποφάσεις λαών καταστρατηγούνται, όπως στην περίπτωση του δημοψηφίσματος του 2015 στη χώρα μας;

Είναι γεγονός ότι ένα λαμπερό όνομα είτε επί καλού είτε επί κακού, γιατί και το κακό έχει τη δική του λάμψη, μπορεί να επηρεάσει τη γνώμη άλλων ανθρώπων γύρω από κρίσιμα ή και λιγότερο κρίσιμα ζητήματα.

Κοίτα να δεις, υπέγραψε αυτός ή αυτή, λέμε, ξεχωρίζοντας συνήθως τα ονόματα που υπογράφουν σε δύο κατηγορίες: στα σε προσωπικό ή εν γένει κοινωνικό επίπεδο γνωστά μας.

Εκδηλώνουμε μάλιστα έκπληξη όταν βλέπουμε στις λίστες ονόματα που ξέρουμε ότι δεν ασπάζονται αυτά που λέει το κείμενο που υπογράφουν.

Από την άλλη, όταν δεις το όνομά σου σε κάτι που δεν έχεις υπογράψει, το κακό έχει πια γίνει, όπως λέει στο κείμενο διάψευσης ένας από τους μη υπογράψαντες, ο Κ. Κατζουράκης.

Γιατί βασική αρχή της προπαγάνδας (και της διαφήμισης η οποία έχει διδαχθεί από εκείνη) είναι πως ό,τι γράφει δεν ξεγράφει, ακόμα κι αν διαψευστεί, ακόμα κι αν δικαιωθεί αυτός που θα καταθέσει ένσταση για την παρά τη θέλησή του εμπλοκή του.

Βλέπουμε ανθρώπους να αφιερώνουν ή και να χάνουν τη ζωή τους προκειμένου να καθαρίσουν το όνομά τους από κάθε σκιά που έχει άδικα πέσει επάνω τους.

Το όνομά μας είναι αυτό που προηγείται της εικόνας μας αλλά και της εν γένει υπόστασής μας.

Τι είναι ένα όνομα, είτε μας αρέσει είτε όχι, είτε είναι όμορφο ή κακόηχο είτε το αλλάξουμε είτε το φέρουμε σε όλο τον βραχύ μας βίο; Ολα και τίποτα. Ενα άυλο ίχνος, που καθορίζει ωστόσο και σφραγίζει την οντότητά μας.

Είναι αλήθεια ότι ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων μπορεί ο καθένας από εμάς να μη σεβαστεί το όνομα του άλλου, του αντιπάλου ή και του φίλου. Ιδιαίτερα στον δημόσιο λόγο μπορεί να παρασυρθεί από τη δίνη των γεγονότων και να αδικήσει ένα όνομα.

Και γι' αυτό δεν θα ήθελα να κρίνω προσωπικά τον άνθρωπο που πήρε γραπτώς την ευθύνη για τις ανύπαρκτες αυτές υπογραφές.

Ζούμε όμως σε μια στιγμή όπου βλέπουμε ένα μέρος του χθεσινού διεθνισμού να υλοποιεί με ενθουσιασμό τις πιο επικίνδυνες επιταγές της παγκοσμιοποίησης.

Ενας παραπάνω λόγος για να σεβόμαστε τον κάθε άνθρωπο, το πιστεύω του και το όνομά του.