Χαλκάς

- Βάζεις στοίχημα;

- Βάζω.

- Τι βάζεις;

- Αν χάσω, να μου τρυπήσεις τη μύτη και να μου περάσεις έναν χαλκά.

Αυτό το παιδικό παιχνίδι -ευτυχώς ποτέ ο νικητής δεν υλοποίησε την απειλή- μου έρχεται διαρκώς στον νου, ειδικά όταν έχω την τύχη να διαβάζω για τα επιτεύγματα του προέδρου των ΗΠΑ.

Οταν έθεσε υποψηφιότητα για το χρίσμα του κόμματός του, έλεγα «αποκλείεται, δεν μπορεί να το κερδίσει». Και μόνο η υποψηφιότητά του έμοιαζε με κακόγουστο αστείο.

Ευτυχώς, στοίχημα δεν έβαλα. Και το χρίσμα πήρε και στις εκλογές εκτέθηκε - ανεπανόρθωτα. Τι να πρωτοθυμηθείς; Την ευφράδεια λόγου; Την κοσμιότητα; Τον σεβασμό προς τους άλλους; Τις προοδευτικές απόψεις; Τη σεμνότητα; Το πώς εννοεί την έννοια δημοκρατία; Τα επιχειρήματα έναντι όσων διαφωνούσαν μαζί του;

Και πάλι -βαθιά μέσα μου το φοβόμουν, όπως και άλλοι- ήθελα να πιστεύω ότι «δεν μπορεί, αποκλείεται να είναι πολλοί αυτοί που θα τον εμπιστευτούν».

Πάλι, ευτυχώς, στοίχημα δεν έβαλα. Αλλωστε, είναι γνωστή η ρήση περί εγκυμονούσας κάλπης, ειδικά με τους υπερήχους να αποσυντονίζονται και να δείχνουν άλλα αντί άλλων...

Δεν είμαι και τόοοοσο αφελής.

Οταν όμως είδα προχθές τους οπαδούς του στη διάρκεια ομιλίας να γυρίζουν προς το μέρος δημοσιογράφων και ΜΜΕ που κάλυπταν την εκδήλωση και να τους γιουχαΐζουν, γιατί ο πρόεδρος τους παρακίνησε να το κάνουν, έπαψα να σκέφτομαι τις λέξεις «δεν μπορεί» και «αποκλείεται».

Για να είμαι ειλικρινής, φοβήθηκα. Και αν κάποιος από αυτούς τους ένθερμους υποστηρικτές του, μέσα στον «ενθουσιασμό» του, χειροδικήσει -στην καλύτερη περίπτωση- εναντίον ενός πολιτικού αντιπάλου του προέδρου ή ενός δημοσιογράφου;

Μήπως όλα αυτά δεν είναι παρά ενδείξεις ενός επικίνδυνου λαϊκισμού, με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον; Και μάλιστα με τόσους ομοίους τού πλανητάρχη να κάθονται σε προεδρικούς θώκους σε κάθε γωνιά του πλανήτη ή να εργάζονται πυρετωδώς για να τους κατακτήσουν;

Στοίχημα φοβάμαι να βάλω για το μέλλον. Και δεν είναι ο χαλκάς και η τρύπια μύτη που με ανησυχούν.