Ενα βιβλιοπωλείο στην παραλία...

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει στην παραλία στο Βραχάτι. Αναβαν τα φώτα σιγά σιγά και ο Κορινθιακός ήταν πλημμυρισμένος από έντονα χρώματα. Καθόμασταν με τον Θωμά και δροσιζόμασταν και δεν πιστεύαμε αυτό που βλέπαμε. Κόσμος ανέβαινε και κατέβαινε δυο-τρία σκαλιά και ανέβαινε σ’ ένα ευρύχωρο μπαλκόνι· περιδινιζόταν με μικρές τσάντες στα χέρια και όλοι είχαν κάτι να πουν ο ένας στον άλλο. Μαμάδες και μπαμπάδες, μικρά παιδιά, χαρούμενα, ξεφύλλιζαν βιβλία και περιοδικά, πηγαδάκια σχηματίζονταν από τους πιο ηλικιωμένους.

Δεν είναι συνηθισμένο να λειτουργεί ένα βιβλιοπωλείο στην παραλία, δίπλα στα μπαρ και τις καφετέριες και να μαζεύει περισσότερο κόσμο -και μάλιστα να λειτουργεί νυχτερινές ώρες. Η εποχή αποτρέπει τους περισσότερους να αντιμετωπίζουν με τη δέουσα προσοχή τέτοια φαινόμενα, άσε που τα περιγελούν και τα περιφρονούν. Γιατί, αλήθεια; Γιατί είναι αποκτηνωμένη η κοινωνία; Γιατί τα γράμματα είναι πια για λίγους; Γιατί η λογοτεχνία δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη; Μήπως γιατί έχει αποξενωθεί από την κοινωνία και έχει χάσει τη σφριγηλότητά της;

Ξεχωριστή εικόνα. Κοιταζόμαστε και χασκογελάμε (με την καλή έννοια...). Πάμε να συναντήσουμε τους «παρεκκλίνοντες» βιβλιοπώλες, που, κόντρα στα επικρατούντα, αποφάσισαν να διεισδύσουν στην «αγορά» με το πνεύμα και όχι με τη γαστέρα. Ενα ζευγάρι κοντά στα πενήντα· «φευγάτοι», τρελούτσικοι, με το γέλιο στα πρόσωπά τους -σαν φωτοστέφανο. Ρομαντικοί και ατίθασοι, προσπαθούν να μας πάνε ένα βήμα μπροστά. «Η πρόοδος -έλεγε ο Οσκαρ Ουάιλντ- επιτυγχάνεται μέσα από την ανυπακοή και την επανάσταση».

Υπό το λυκόφως η παραλία μετατρέπεται σε ένα εξόχως υπαινικτικό φαινόμενο και αποκτάει μια εσωτερική ομορφιά σαν αυτή που έχει καρφωθεί στο μέτωπο των ιδιοκτητών του βιβλιοπωλείου. Ανυπακοή στα τετριμμένα, επανάσταση στις μικρές συνήθειες που έχουν αποκτηθεί με τη βία του καταναλωτισμού. Περιεργαζόμαστε τους πάγκους.

Οι σημαντικότεροι Ελληνες και ξένοι λογοτέχνες υπογράφουν τα βιβλία· από κοντά δοκίμιο, Ιστορία ακόμη και φιλοσοφία -και παιδικά «ψαγμένα, που ερεθίζουν την περιέργεια των παιδιών και κάνουν την ανάγνωση απόλαυση, οξύνοντας ταυτόχρονα τις νοητικές λειτουργίες. Προσποιούμεθα τους αδιάφορους και προσπαθούμε να ακούσουμε τι λένε στα πηγαδάκια.

Λογοτεχνικές κουβέντες -σταράτες: για τον Θωμά Κοροβίνη και τον Ηλία Πετρόπουλο, για τον Βιζυηνό και τον Παπαδιαμάντη, τον Καμί και τον Τσβάιχ, τους Αμερικανούς συγγραφείς (κυρίως Τζακ Λόντον, Κερουακ, Κόνραντ), για τους Ρώσους και τους Λατίνους.

Κόκαλο με τον Θωμά. Ούτε μνημόνια, ούτε δικαστές, ούτε προσκυνημένοι και απροσκύνητοι -τα ενδιαφέροντα είναι στραμμένα στο περιεχόμενο των βιβλίων. Να ήλθε κάποια άνοιξη; Οσκαρ Ουάιλντ και πάλι: «Μην μιλάς με ασέβεια για την κοινωνία. Μόνο άνθρωποι που δεν μπορούν να ενταχθούν σε αυτήν μιλάνε κατ’ αυτόν τον τρόπο».

Μας πληροφορεί το «ζαβολιάρικο» ζευγάρι ότι το βιβλιοπωλείο λειτουργεί στην παραλία από το 1993! Και εμείς κοιμόμαστε. Ηξερα την ύπαρξη του βιβλιοπωλείου αλλά αυτού μέσα στη μικρή πόλη, όχι του «παραρτήματος» της παραλίας. Θα το ξαναεπισκεφτούμε -να δούμε αν αντέχει ή πόσο ακόμη θα αντέξει. Μακάρι εσαεί...