Τελικά δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τη ζαλάδα. Aς πούμε, ένα παράδειγμα. Πριν από περίπου 5 χρόνια, κάπου 500.000 με 600.000 άνθρωποι ζαλίστηκαν ξαφνικά και πήγαν να ψηφίσουν… Φαντάζομαι κάπως έτσι η Χρυσή...
Το να μπορούμε να ξεχωρίζουμε τις ποιοτικές διαφοροποιήσεις, τις λεπτότερες αποχρώσεις, τις ευάριθμες διαφορετικές δυνατότητες, τις πολλαπλότητες των επιλογών μας, είναι απελευθερωτικό.
Γράφω μη γνωρίζοντας ποια θα είναι η απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με τον ανασταλτικό χαρακτήρα των ποινών. Πιστεύω όμως ότι, όπως συμβαίνει και στη δίκη που δραματοποιεί η ταινία από την οποία ξεκίνησα,...
Η Γαλλία είναι πια σαν επίσημο κράτος ο τόπος που ταυτίζεται μαζί του, περισσότερο από κάθε άλλον. Θα βρει τρόπους να το υπερασπιστεί, να το θωρακίσει.
Κανείς δεν κατανοεί τι ακριβώς σκέφτονται ή νιώθουν οι νέοι, ιδίως όταν έχει λησμονήσει τι σημαίνει νιότη και κοχλάζον αίμα. Αυτοί, όμως, μόνοι τους, οι νέοι, θα δώσουν την απάντηση, όποια κι αν είναι. Και θα...
Τα έργα τέχνης, όταν έχουν κάτι προσωπικό να σου πούνε, είναι σαν να σε καλούν. Για τις ταινίες μάλιστα τα πράγματα είναι συνήθως απλά. Το πόστερ (η ψυχή της ταινίας) και το τρέιλερ είναι αρκετά για να πάρεις...
Το Λύκειο Ελληνίδων Αμμοχώστου κατέληξε να είναι και αυτό ακάλυπτος χώρος. Η στέγη επάνω από την σκηνή έχει καταρρεύσει και οι μόνιμοι επισκέπτες είναι η οργή της φύσης και τα πουλιά.
Υπάρχει κάτι θετικό στις πολιτικές αντιδράσεις για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής; Δεν πρόλαβε να ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου κι άρχισαν εκατέρωθεν καταγγελίες. Εσείς τους βοηθήσατε!
Λέει ο Τσε τον Αύγουστο του 1961: «Η οικονομία δεν μπορεί να ξεχωριστεί από την πολιτική. Γι’ αυτό δεν μπορείς να έχεις “ειδικούς” που μιλούν για μοντέλα όταν είναι σε κίνδυνο η μοίρα των ανθρώπων».
Γράφτηκαν πολλά και θα συνεχίζονται να γράφονται για τη δικαστική απόφαση της 7ης Οκτωβρίου 2020. Για τη νίκη της δημοκρατίας, για την εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη, για την ελπίδα σε ένα μέλλον καλύτερο.
Το 2018, αν θυμάμαι καλά, είχα δει ένα ντοκιμαντέρ που είχε γυρίσει ένας Νορβηγός, ο Χόβαρντ Μπούστνες, με τίτλο: «Τα κορίτσια της Χρυσής Αυγής». Είχα συγκλονιστεί όπως και όλοι όσοι το είχαμε δει.
