Μέρες λοιπόν που [δεν] είναι, λαμπριάτικες δηλαδή, καλό είναι να ρίχνουμε καμιά ματιά και σε χριστιανικά κείμενα, που διακρίνονται για έναν ιδιότυπο λυρισμό, ένα είδος ματαιότητας για τα ανθρώπινα, μια -αν όχι...
Tώρα με τον οίκοι περιορισμό λόγω κορονοϊού-19, στην πλειονότητα των τηλεοπτικών εκπομπών, λόγου είτε θεάματος (χωρίς πλέον ζωντανές αθλητικές μεταδόσεις), αντί να ψυχαγωγούμαστε, να παίρνουμε μια ανάσα,...
Κανονικά, πιστεύω, αυτό το βιβλίο θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Επειδή, όμως, αποκλείεται να διδαχθεί κάτι τέτοιο στο σχολείο πάρτε το και διαβάστε το.
Σήμερα που οι λέξεις «αναστολή» και «καραντίνα» σώζουν ζωές, συνειδητοποιώ πόσο, από την άλλη μεριά, σκοτώνουν τον έρωτα. Αυτό που για τον έρωτα είναι ζωή –η επαφή, το χάδι, το φιλί, η ένωση των κορμιών– για...
Η κηδεία σου δεν θα είναι πάνδημη. Η πανδημία, που κάνει το αλόγιστο θάρρος επικίνδυνο θράσος, μας υποχρεώνει να σε τιμήσουμε από μακριά. Κι όμως πας ο δήμος -αυτή η λέξη που είναι τόσο πιο πολύ από λέξη- θα...
Στο μυαλό μου, λοιπόν, η κηδεία του γίνεται με τόσο πολύ κόσμο, παρελαύνουν πάλι πλήθη, είναι νέος στη φωτογραφία, κι ευτυχώς δεν χρειάζεται να φωνάζει κανείς πια «Ελευθερία στην Ελλάδα». Σιωπηλά θυμόμαστε και...
Είναι σε θέση να μας πουν τουλάχιστον οι άνθρωποι της τηλοψίας για τους κινδύνους που επισείει αυτή η συνεχής «πληροφόρηση» σε ό,τι αφορά τα ατομικά δικαιώματα αλλά και την υγεία της ψυχής μας;
Προχθές βράδυ ονειρεύτηκα ότι ταξίδευα. Οτι ήμουν σε ένα πλοίο και πήγαινα σε ένα νησί. Καλοκαίρι μάλλον, γιατί αν και ήταν πολύ πρωί και έκανε ψύχρα, τα ρούχα μου ήταν ελαφρά -έτσι τα ένιωθα.
Τις τελευταίες μέρες φυσικά με το «μένουμε σπίτι» όλο και μένω σπίτι, αν και δουλεύω κιόλας, και όλοι δεν μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους από το σπίτι τους, πρέπει να πάνε κιόλας στη δουλειά τους – ένας από...
Αν οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν στοιχειωδώς διδαχθεί από τα πολλαπλά «κρυφά» μηνύματα επιδημιών και πανδημιών, θα είχαν υιοθετήσει διαφορετικά μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης, κοινωνικής συγκρότησης, πολιτικής...
Στις δύσκολες μέρες που περνάμε, να που μέσα στη μοναξιά των σπιτιών εμφανίζεται το παρελθόν απροσδόκητη παρέα. Αυτό που αρνιόμασταν, ξορκίζαμε, ειρωνευόμασταν από το ύψος του παρόντος, του καλύτερου μέλλοντος...
Ο υπέρτατος υπαρξιακός φόβος του θανάτου ξεδιπλώθηκε παγκόσμια σε όλη του την ένταση με το μεγαλύτερο αγαθό, τη ζωή, να κινδυνεύει από εχθρό αόρατο, ύπουλο και, μέχρι τώρα, ανίκητο. Το άτομο τρομοκρατημένο,...
