Ο ήλιος είχε δύσει από ώρα δίνοντας χώρο στη σελήνη που ανέβαινε από τα ανατολικά. Για λίγο τα δυο ουράνια σώματα μοιράζονταν τον ίδιο ουρανό από δυο αντίθετες πλευρές του ορίζοντα.
Ο χρόνος αποκαθιστά τις αδικίες στα έργα τέχνης (αν και όχι πάντα, γιατί πολλά παραμένουν άδικα υποτιμημένα), όμως συχνά το κάνει ερήμην των ίδιων των καλλιτεχνών, όταν εκείνοι δεν υπάρχουν πια.
Χρόνια το συνομολογούμε κατ’ ιδίαν· δημόσια, όμως, αποφεύγουμε να το πούμε καθαρά, φοβούμενοι την αιχμηρότητα της δήλωσης: υπάρχουν δυο Ελλάδες, η Ελλάδα του τουρισμού και η υπόλοιπη χώρα.
Πέρασα τρεις μήνες στο μαγικό βουνό του γιατρού Καραμάνη με τον κορονοϊό, (ξέρετε ποιο είναι αυτό το βουνό; Αυτός ο γιατρός;) και διάβασα ξανά το «Μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν.
Κοίτα να δεις που για να παραγγείλεις έναν καφέ πρέπει να κάνεις φροντιστήριο και να περάσεις κι από συνέντευξη, σκέφτηκα· έτσι είναι όμως ο καπιταλισμός, σου εμφανίζει επιλογές ακόμη κι όταν δεν τις...
Kαμιά φορά σε τέτοιες θέσεις γίνονται και πράγματα από τους γύρω, τους «ανευθυνοϋπεύθυνους» και τους παρατρεχάμενους που μπορεί να εκθέσουν αυτούς που κατέχουν τις συγκεκριμένες θέσεις χωρίς να το καταλάβουν.
Στο «κράτος-νυχτοφύλακα» του Τζον Λοκ ανατίθενται μόνο τρεις λειτουργίες: διατήρηση εσωτερικής τάξης και ασφάλειας, προστασία από εξωτερικές επιβουλές, διασφάλιση τήρησης των ιδιωτικών συμβολαίων.
Καλοκαίρι, Ιούλιος, νυχτερινό τοπίο σε μια γωνιά που ηχεί και μυρίζει Ελλάδα. Ομοιο με τόσα άλλα και διαφορετικό από όλα τα υπόλοιπα. Ολο κάτι να θυμίζει και τίποτα να μην είναι ίδιο.
Εχετε δει ποτέ μια ταινία μέχρι το τέλος της; Εννοώ, μέχρι να σβήσει και το τελευταίο όνομα συντελεστή στους τίτλους τέλους: εκατοντάδες ονόματα παρελαύνουν αργά και χάνονται στο πάνω μέρος της οθόνης.
