Πριν από μερικούς μήνες είχαμε λεξιλογήσει εδώ για τον όρο «μπάτσος», που χρησιμοποιείται μειωτικά για τους αστυνομικούς. Ωστόσο, η λέξη επέστρεψε ορμητικά στην επικαιρότητα την περασμένη εβδομάδα, όταν ο βουλευτής της Ν.Δ. Θάνος Πλεύρης, προφανώς θέλοντας να ακουστεί το όνομά του ώστε να ξαναβρεί υπουργικό θώκο σε ενδεχόμενο ανασχηματισμό, δήλωσε: «Με το άνοιγμα της Βουλής θα αναλάβω μια πρωτοβουλία και με άλλους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και από άλλα κόμματα, εάν το επιθυμούν, ώστε πλέον ο όρος “μπάτσος” απευθείας να κινεί αυτόφωρο ποινικό αδίκημα».
Τα νομικά του Πλεύρη είναι μάλλον χειρότερα από τα ελληνικά του· αυτό που εννοούσε είναι να μη χρειάζεται έγκληση του θιγόμενου, αλλά να κινείται αυτεπάγγελτα η διαδικασία, σαν ιδιώνυμο αδίκημα κατά κάποιο τρόπο. Αν και δεν πιστεύω να προχωρήσει αυτή η εξωφρενική και ανελεύθερη πρόταση, καλού-κακού απέφυγα να χρησιμοποιήσω ολογράφως στον τίτλο την επίμαχη λέξη.
Κατά σύμπτωση, τις ίδιες μέρες έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ηθοποιός Αλέν Ντελόν, ο οποίος είχε πρωταγωνιστήσει σε πέντε ταινίες που έχουν την επίμαχη λέξη στον ελληνικό τίτλο τους, αποδίδοντας το γαλλικό flic, όπως «Για το τομάρι ενός μπάτσου», «Ο μπάτσος» ή ακόμα «Μην ξυπνάτε έναν μπάτσο που κοιμάται», κι έτσι στα σόσιαλ έπεσε πολύ γέλιο, καθώς προτάθηκαν εξωραϊσμένες εκδοχές των τίτλων («Για το τομάρι ενός αστυνομικού»), ενώ κάποιοι εκθείαζαν το Αστυνομικί της Ανδρου, μεταφράζοντας έτσι το Μπατσί ή ανέφεραν την παροιμία «Του κλότσου και του αστυνομικού».
Αλλά, αν είναι έτσι, γιατί να περιοριστούμε στην ποινικοποίηση της λέξης «μπάτσος»; Τόσοι και τόσοι προσβλητικοί όροι υπάρχουν για διάφορα επαγγέλματα. Λέμε αλμπάνη ή κομπογιαννίτη τον γιατρό, επίσης χασάπη αν είναι χειρουργός, λέμε χασοδίκη τον δικηγόρο, λέμε τράγο ή τραγόπαπα τον ιερέα. Πολλοί αποκαλούν ταρίφες τους ταξιτζήδες, ενώ τους δημοσιογράφους τούς λένε δημοσιοκάφρους. Τον βουλευτή πολλοί τον παραλλάζουν χλευαστικά σε βολευτή, κοράκι λένε τον διαιτητή, αλλά και τον υπάλληλο του γραφείου κηδειών. Τον αξιωματικό, ιδίως τον προερχόμενο από τις τάξεις των υπαξιωματικών, τον λένε καραβανά (ή «πιλάφι» στο Ναυτικό), ενώ παλιά τους χωροφύλακες τους έλεγαν μπασκίνες και ακόμα παλιότερα εικοσπενταράδες. Τον πολιτικό μηχανικό θα τον πούμε προσβλητικά μπετατζή, τον φαρμακοποιό φαρμακοτρίφτη και ο κατάλογος των επαγγελματικών φαυλισμών θα μπορούσε να πιάσει όλη την έκταση του άρθρου.
Οπότε; Γιατί να περιοριστεί στους αστυνομικούς το ιδιώνυμο αδίκημα, αφού μάλιστα ο σημερινός νόμος δίνει ούτως ή άλλως στον καθένα τη δυνατότητα να βρει το δίκιο του όταν θίγεται; Για να προβληθεί ο κ. Πλεύρης;
Ούτε είναι έγκυρος ο παραλληλισμός με ρατσιστικές και ομοφοβικές βρισιές, που τις τιμωρεί (θεωρητικά) ο αντιρατσιστικός νόμος. Αλλο καταπιεσμένες μειονότητες, άλλο (πανίσχυρες) επαγγελματικές ομάδες. Οταν οι σφαίρες του αστυνομικού, ή του μπάτσου αν προτιμάτε, αφήνουν στον τόπο τον Ρομά που καταδιώκει, αν τον πεις «γύφτο» τον σκοτώνεις δεύτερη φορά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας