Οι δημοσιογράφοι, όταν έχουν να γράψουν για μια μεγάλη πυρκαγιά, συχνά καταφεύγουν στο εύκολο κλισέ της «πύρινης κόλασης». Στην περίπτωση όμως της πυρκαγιάς που ξέσπασε την Κυριακή στον Βαρνάβα, η χρήση του όρου δικαιολογείται απόλυτα, κι έτσι τη Δευτέρα το πρωί το σάιτ της «Εφ.Συν.» σωστά έγραφε για «κόλαση» στην Αττική.
Η κόλαση είναι λέξη αρχαιοελληνική, παρ’ όλο που η αρχαία θρησκεία δεν είχε Κόλαση αλλά μόνο τον Αδη, χωρίς μάλιστα τη σημασία του τόπου τιμωρίας των αμαρτωλών. Η λέξη κόλασις είχε άλλη σημασία και μάλιστα με προέλευση… κηπουρική, αφού το ρήμα «κολάζω», από το οποίο προέρχεται, είχε την αρχική σημασία «κλαδεύω»· το κολάζω με τη σειρά του ανάγεται στο αρχαίο επίθετο «κόλος», που το χρησιμοποιούσαν για κάτι ακρωτηριασμένο, κολοβό ή κοντό. Η ραψωδία Θ της Ιλιάδας, όπου ο Ομηρος συντομεύει τη διήγηση για να μην περιγράψει αναλυτικά τα παθήματα των Αχαιών, ονομάστηκε «κόλος μάχη».
Λοιπόν, αρχικά κόλασις είναι το κλάδεμα και κολάζω σήμαινε κλαδεύω, αλλά πολύ γρήγορα πήρε επίσης τη σημασία «συγκρατώ κάτι, περιορίζω τις συνέπειες» («τας επιθυμίας … κολάζειν» στον Πλάτωνα) και επεκτάθηκε στην επιβολή τιμωρίας για σωφρονισμό («τους κολάσεως δεομένους αλλ’ ου μαθήσεως», πάλι στον Πλάτωνα).
Η σημασία της τιμωρίας ενισχύεται με τον ερχομό του Χριστιανισμού, οπότε η λέξη κόλασις παίρνει την ειδική σημασία της μετά θάνατον τιμωρίας των ψυχών των αμαρτωλών. Στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, ο Ιησούς, μιλώντας με παραβολές για τη μέλλουσα κρίση, είπε για τους αμαρτωλούς ότι «απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον» (δηλ. σε αιώνια τιμωρία) και από αυτό το χωρίο στους επόμενους αιώνες ονομάστηκε κόλασις όχι μόνο η μετά θάνατον τιμωρία αλλά και ο τόπος όπου συντελείται αυτή, και σιγά-σιγά η λαϊκή φαντασία και αργότερα η τέχνη εικονογράφησαν τα ποικίλα βασανιστήρια της Κολάσεως, συχνά με εντυπωσιακή δύναμη· αξεπέραστες είναι οι σελίδες του Δάντη.
Σταδιακά, η λέξη κόλαση έφτασε να σημαίνει τη μεγάλη ταλαιπωρία και τα βάσανα που περνάει κάποιος και στην επίγεια ζωή. Με τη σημασία αυτή λέμε σήμερα ότι, π.χ., η ζωή στην Αθήνα έχει γίνει κόλαση, εννοώντας την ταλαιπωρία της μεγαλούπολης, ενώ τους τόπους εγκλεισμού και βασανιστηρίων, τη Μακρόνησο ας πούμε ή κάποιες σκληρές φυλακές, τους λέμε συχνά «κολαστήρια». Η Διεθνής των Εργαζομένων θέλησε να συνεγείρει «της γης τους κολασμένους», όπως το απέδωσε στα ελληνικά ο Γιάννης Πικρός.
Τα τελευταία χρόνια, η λέξη «κόλαση» χρησιμοποιείται κυρίως από νέους και με θετική σημασία, για την ξέφρενη διασκέδαση, ας πούμε, ή για απολαύσεις καυτές αλλά και επικίνδυνες.
Καμιά απόλαυση βέβαια δεν προσφέρει η πύρινη κόλαση που κατάκαψε την Αττική εξαιτίας της ανικανότητας του ετσιθελικού κράτους μας, παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων ότι «είμαστε πανέτοιμοι». Κι επειδή η κόλαση διαρκεί αιώνια, τα χειρότερα θα έρθουν μετά, όταν θα ζούμε στα τσιμεντένια κλουβιά μας με τους δασικούς πνεύμονες κατακαμένους.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας