Θέατρο μάχης

Ηθοποιός σημαίνει φως... σταγόνα νερό και κομμένο τηλέφωνο. Τρόπος του λέγειν φως. Στη χειρότερη περίπτωση μέσω ρευματοκλοπής και στην καλύτερη με διακανονισμό των ανεξόφλητων οφειλών στη ΔΕΗ. Ηγουν ημίφως σωστό. Σκαρδαμύσσον λυκόφως. Η θεοσκότεινη πλευρά του φεγγαριού πά' να πει. Σοφιστικέ κατάσταση πάντως. Να την ανεβάσεις στο σανίδι και να σπάσουν ταμεία. Οχι από τον όγκο των εισπράξεων. Από το ακριβώς αντίθετο: Αμεταχείριστο εντελώς το συρτάρι, σκεβρώνει απ' την υγρασία και την ακινησία -φτηνά τα ξύλα, κοντραπλακέ της συμφοράς- κι ανοίγοντας μία στις τόσες, φρακάρει, ζορίζεται και διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη. Τέτοιες πιένες.

Θέατρα διαθέτουμε άφθονα. Εκατοντάδες εδώ στην Αθήνα. Στην επαρχία, αφότου έκλεισε η στρόφιγγα της χρηματοδότησης προς τα ΔΗΠΕΘΕ, κάνουν μαύρα μάτια να δουν παράσταση οι χριστιανοί. Οπότε καταφεύγουν στην εκκλησία. Θεία Λειτουργία και Χαιρετισμοί. Τα πιο πολυπαιγμένα έργα. Είναι και τσάμπα. Ασε που φεύγεις με αντίδωρο. Το φιλοθέαμον κοινό της περιφέρειας περιμένει πώς και τι κάνα περιπλανώμενο θίασο. Για ποικιλία. Αναβιώνει η εποχή των μπουλουκιών. Θα πληρώνονται με αυγά κατά πώς πάει. Αν μένουν ικανοποιημένοι οι θεατές, θα τα αφήνουν πεσκέσι στο φουαγέ. Ειδάλλως θα βάζουν στο σημάδι τους αρτίστες. Ιδίως με τα κλούβια.

Οσο για τους ηθοποιούς, μέγα πλήθος. Να φάν' κι οι κότες. Πεντακόσιους βγάζουν οι σχολές κάθε χρόνο. Με εξασφαλισμένη επαγγελματική αποκατάσταση. Απαράλλαχτα με τους υπόλοιπους κλάδους. Δεν προλαβαίνουν να αρπάζουν τις ευκαιρίες απ' τα μαλλιά οι απόφοιτοι. Βρίσκουν δουλειά προτού καλά καλά πάρουν δίπλωμα. Σε ρόλους κλασικούς και δοκιμασμένους. Συνήθως γκαρσόνια. Τρίβουν τα χέρια τους οι καταστηματάρχες στις καφετέριες και τα μπαρ. Με τον δίσκο ανά χείρας τόσοι θεατρίνοι προσδίδουν πρεστίζ στα μαγαζιά τους, που αποκτούν επιπροσθέτως σταθερή πελατεία τους συμφοιτητές του προσωπικού. Αν τους κόψει να παιχτούν τίποτα μονόπρακτα, μετά το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, θα γίνει κακός χαμός. Στους τυχερούς που εργάζονται σε θέατρα η μοίρα φέρεται με αδιανόητη γενναιοφροσύνη. Είκοσι πέντε ευρώ μεροκάματο δυο-τρεις φορές τη βδομάδα μεταφράζεται σε σκάρτο τρακοσάρι τον μήνα κι αυτό δίχως ένσημα.

Σημαντικό ποσόν. Αφού καταβάλλουν μονίμως έκτακτη εισφορά. Ορισμένοι αιθουσάρχες εφαρμόζουν ωρομίσθιο. Τρία γιούρο το εξηντάλεπτο στους δεύτερους ρόλους και πέντε στους πρωταγωνιστικούς. Κλάφ' τα Χαράλαμπε. Χειρότερα κι απ' τους δημοσιογράφους. Στον καφενέ που συχνάζω σερβίρει ηθοποιός που επίσης γράφει και σκηνοθετεί. Πρότεινε τις άλλες σε επιχειρηματία έργο με τέσσερα πρόσωπα. Το απέρριψε ως υπερπαραγωγή. «Εχεις κανέναν καλό μονόλογο;» αντιγύρισε. Μια κι είναι της μόδας υποθέσεις με ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο, σκαρώνει τώρα πυρετωδώς την εξομολόγηση μιας διχασμένης προσωπικότητας. Η μια της όψη θα παίζεται Δευτέρες και Τρίτες κι η άλλη Παρασκευοσάββατα. Ο παραγωγός τής έβγαλε το καπέλο. «Θα σαρώσει τόσο ευρηματικό σενάριο» αναφώνησε με καμάρι. Δάκτυλο ΣΥΡΙΖΑ διακρίνω. Με στοχευμένη πολιτική παρέχει κίνητρα στους δημιουργούς ώστε να διαιωνίζεται η υπεροχή της Αριστεράς στον χώρο του πολιτισμού.