Μαθήματα Θρησκευτικών για αχρείους αρχάριους

Αν και θυμάμαι ακόμη απέξω κι ανακατωτά τα ονόματα και των δώδεκα υιών του Ιακώβ, τα οποία ένας κάλπης όσο και γκαντέμης δάσκαλος μάς υποχρέωσε να απομνημονεύσουμε στην Γ’ Δημοτικού, προειδοποιώ εξαρχής ότι τυγχάνω σκράπας περί τα Θρησκευτικά. Ισως ακριβώς εξαιτίας της προσήλωσης των εκπαιδευτικών του καιρού μου στην ανεκδιήγητη μέθοδο της παπαγαλίας. Ρουβήμ, Συμεών, Λευί, Ιούδας, Ισσάχαρ, Ζαβουλών, Δαν, Νεφθαλί, Γαδ, Ασήρ, Ιωσήφ και Βενιαμίν βάφτισε ο περί ου πατριάρχης των Εβραίων τα βλαστάρια του, άτινα απέκτησε με τέσσερις τον αριθμό γυναίκες, δύο από τις οποίες υπήρξαν δούλες των νομίμων συζύγων του – γαργαλιστικές λεπτομέρειες που απέκρυπτε τεχνηέντως το υποκριτικό εκπαιδευτικό μας σύστημα.

Γουρσούζηδες-ξεγουρσούζηδες, πιθανόν να μην είχαν εντελώς άδικο οι παλιοί δάσκαλοι, καθότι καμιά γνώση δεν πάει χαμένη. Τα ως άνω λεβεντόπαιδα, λοιπόν, που ’μειναν χαραγμένα στην αριστερή ημισέληνο του εγκεφάλου μου, μου χρησιμεύουν έκτοτε ως από μηχανής θεοί στη λύση πολύπλοκων σταυρολέξων. Τις στιγμές που σκαλώνω στους άλυτους γρίφους των ορισμών εμφανίζεται αίφνης το «δέλτα» του Δαν ή του Γαδ, τα συνεχόμενα «σίγμα» του Ισσάχαρ, το «ύψιλον γιώτα» του Λευί και ξεδιπλώνουν ως διά μαγείας τα οριζοντίως και τα καθέτως, αποκρυπτογραφώντας τις λέξεις με κάθε τους γράμμα τοποθετημένο άψογα στο τετραγωνάκι του.

Απεραντολογώ, μολαταύτα, αφού αρχικός σκοπός του παρόντος σημειώματος ήταν να αναφερθώ στον εκδημούντα κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, που ουκ ολίγοι χαρακτήρισαν «πάπα της αγάπης». Συγχωρέστε την αδαημοσύνη μου στα θεολογικά, ωστόσο, φρονώ πως η έκφραση «πάπας της αγάπης» συνιστά ασεβή πλεονασμό. Εφόσον οι όροι χριστιανισμός και αγάπη είναι σχεδόν ταυτόσημοι, λογικά και οι 266 ποιμένες του Βατικανού υπηρέτησαν πιστά την αρχή που αποτελεί την πεμπτουσία της διδασκαλίας του Ιησού. Αρα όσοι φόρεσαν τιάρα, όλοι ανεξαιρέτως, θα μπορούσαν να ονομαστούν τοιουτοτρόπως. Ας όψονται, όμως, οι Κορίνθιοι, οίτινες έπειτα απ’ το αέναο μαρτύριο του ευφυούς βασιλιά τους Σίσυφου, που κατόρθωσε να ξεγελάσει κοτζάμ Χάροντα για να τραβήξει κατόπιν της ψυχής του τον τάραχο, έκαναν γενναίες εκπτώσεις στην όποια ευστροφία και στην απατηλή τους οξυδέρκεια.

Πάσχιζε ο Παύλος να τους μεταλαμπαδεύσει τα κηρύγματα του Χριστού, αλλά οι γειτνιάζοντες με τον Ισθμό δεν τα ’πιαναν με τη μία. Αναγκάστηκε, έτσι, να τους απευθύνει και δεύτερη επιστολή για να τους τα κάνει λιανά. Στην αβελτηρία τους ενδεχομένως χρωστάμε ένα απ’ τα εξοχότερα κείμενα των γραφών, τον «Υμνο στην Αγάπη». Ιδού εύγλωττο απόσπασμα: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει».

Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει, λέει ο Απόστολος. Κι ο Φραγκίσκος περιέβαλε με αγάπη τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους ευάλωτους. Ρωτήστε τους ΛΟΑΤΚΙ+, κάτι παραπάνω γνωρίζουν. Αφησε άφωνους τους επιφορτισμένους με την ασφάλειά του το 2021 στο «Ελευθέριος Βενιζέλος», όταν, αντί για τη θωρακισμένη λίμο που του προόριζαν, προτίμησε να επιβιβαστεί σε ταπεινό Fiat Panda. Εκτοτε οι πωλήσεις του μοντέλου απογειώθηκαν. Περισσότερο ευσεβείς απεδείχθησαν οι προμηθευτές του κλάδου ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Δεν τους είχα για τόσο πιστούς. Δύο στα τρία νοικιάρικα ανά την επικράτεια είναι (τι ’χες Γιάννη, τι ’χα) Πάντα!