Γρι δεν καταλάβαινα τους διαλόγους της τηλεοπτικής εκπομπής, την οποία παρακολουθούσα ωστόσο προσηλωμένος σε δορυφορικό κανάλι, χωρίς υποτίτλους, αργά τη νύχτα προχθές, καθώς δεν έλεγε να με τυλίξει στα μεταξένια του μαυλιστικά πέπλα εκείνος ο μορφονιός, ο Μορφέας. Επιανα σκόρπιες λέξεις μονάχα: «βας», «Βάιναχτεν», «γλίτσεν», «λίμπεν», «ράισεν»... – τέτοια. Και άφθονους ποδοσφαιρικούς όρους στη μητρική τους γλώσσα, τα αγγλικά. Επρόκειτο για ωριαίο αφιέρωμα σε γνωστό αστέρα της στρογγυλής θεάς που μεσουρανούσε πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια σε κορυφαίους συλλόγους και ασφαλώς στην Εθνική της πατρίδας του. Ηταν φιλμαρισμένο στα γήπεδα όπου διέπρεψε άλλοτε, σε μπιραρία με έντονη φίλαθλη ατμόσφαιρα και στο σπίτι του: μια ευρύχωρη μονοκατοικία διακοσμημένη με περισσή φροντίδα, αλλά ελάχιστο καλό γούστο. Μεσολαβούσαν, ανάμεσα στα συνεχή «κιου», χαρακτηριστικά στιγμιότυπα –με πρωταγωνιστή τον τιμώμενο από παλιά– Τσάμπιονς Λιγκ, Γιούρο και Μουντιάλ, πολλά από τα οποία θυμόμουν με νοσταλγία.
Καβατζωμένα είχε πια τα πενήντα, παρέμενε όμως εξόχως αθλητικός. Μιλούσε για τον εαυτό του με επίμονο ανοικονόμητο μειδίαμα που παραμόρφωνε το πρόσωπό του, κάνοντας την πάνω γνάθο να μοιάζει με τοξωτό πέτρινο γιοφύρι. Αποκαλυπτόταν μια πρόωρα γερασμένη οδοντοστοιχία, το μερεμέτισμα της οποίας φίλοι οδοντίατροι θα υπολόγιζαν σε δεκάδες εκατοντάδες ευρώ. Με πιο συγκρατημένα χαμόγελα συμπαίκτες του και προπονητές αναφέρονταν στα κατορθώματά του στο τερέν και τ’ αποδυτήρια. Τον ανυπόκριτο θαυμασμό για το ταίρι της δεν έκρυβε η εισέτι λαμπερή σύζυγός του, που, καίτοι μεσήλικη, πάσχιζε εμφανώς να φαντάζει σαν νεαρή παρουσιάστρια πρωινών σκανδαλοθηρικών εκπομπών· σχεδόν θεια που παρίστανε την Μπάρμπι. Καλύτερα που δεν αντιλαμβανόμουν Χριστό, σκεφτόμουν, γιατί μες στο χαυνωτικό γλάρωμά μου μπορούσα να ταυτίζομαι με το γενικότερο περιβάλλον ανεπηρέαστος από τα ενδεχομένως ξενέρωτα συμφραζόμενα. Οπως άλλωστε και οι υπόλοιποι θεατές. Σε καιρούς παντοκρατορίας της εικόνας, ο λόγος υποβιβάζεται σε περιττή πολυτέλεια. «Χωρίς αμφιβολία η εποχή μας προτιμά την εικόνα από το αντικείμενο, το αντίγραφο από το πρωτότυπο, την αναπαράσταση από την πραγματικότητα, το φαίνεσθαι από το είναι... Το ιερό γι’ αυτήν δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση και το ανίερο, η αλήθεια». Με το παραπάνω τσιτάτο του Λουδοβίκου Φόιερμπαχ ξεκινά το ιδιοφυές και εν πολλοίς προφητικό έργο «Η κοινωνία του θεάματος» που τυπώθηκε στη Γαλλία το 1967 και έμελλε να νοηματοδοτήσει τον ανεπανάληπτο Μάη του ’68 και τα μετέπειτα όπου γης ανατρεπτικά ρεύματα.
Υπαίτιοι για τούτη την ευεργετική αναταραχή δεν είναι άλλοι από τους πρωτοπόρους της Καταστασιακής Διεθνούς, Ραούλ Βανεγκέμ, Τζανφράνκο Σανγκουινέτι, Μισέλ Μπερνστάιν, Ρενέ Βιενέ, Αλεξάντερ Τρόκι, Γκρέτελ Στάντλερ, Μουσταφά Χαγιατί και φυσικά τον συγγραφέα τού ως άνω βιβλίου, τον Γκι Ντεμπόρ, που γεννιέται στο Παρίσι σαν σήμερα το 1931. Ιδού ορισμένα εύγλωττα αποσπάσματα από την έκδοση της «Διεθνούς Βιβλιοθήκης» (2000) σε μετάφραση Σύλβιας [Παπαδοπούλου]. Κάτι σαν πρωθύστερα πρωτοχρονιάτικα κάλαντα: «Το θέαμα δεν είναι ένα σύνολο εικόνων αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων διαμεσολαβούμενη από τις εικόνες». «Εντός του πραγματικά αντεστραμμένου κόσμου, το αληθινό είναι μια στιγμή του ψευδούς». «Το θέαμα είναι το κεφάλαιο σε τέτοιο βαθμό συσσώρευσης ώστε μετατρέπεται σε εικόνα». Ο Ντεμπόρ μετά τον παρισινό Μάη ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας διαβάζοντας και γράφοντας. Μπεκρόνι ολκής, παθαίνει αλκοολική πολυνεφροπάθεια και υπογράφει ο ίδιος το τέλος με μια σφαίρα στην καρδιά, τον Νοέμβριο του 1994. Καλή χρονιά με βέβηλες και ανεξέλεγκτες καταστάσεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας