Η φαρισαϊκή σεμνοτυφία του πολιτικού συστήματος

Υπήρξε μετέπειτα διακεκριμένος δημοσκόπος και η τετράγωνη λογική των αριθμών, στους οποίους εντρυφούσε νυχθημερόν, εδραίωσαν την ως άνω πεποίθηση. Αλλαξε αίφνης, αφότου εντάχθηκε στο στενό περιβάλλον του αρχηγού της Νου Δου κι έγινε, χωρίς να το πολυκαταλάβει, εξόχως δεισιδαίμων και προληπτικός. Τον έλουσε κρύος ιδρώτας ακούγοντας για «πτώματα υπουργών» που περιφέρονται στην αίθουσα της Ολομέλειας, αποκτώντας βαθμηδόν πελιδνή όψη. Εφτυσε ασυναίσθητα τρις τον κόρφο του, σταυρώνοντάς τον ταυτοχρόνως με αντεστραμμένη τη δεξιά παλάμη. Αντεπετέθη αμέσως επαναλαμβάνοντας τη βολική βεβαιότητα πως κυρίαρχο πρόβλημα της μέσης οικογένειας είναι το ύψος των ενοικίων και όχι οι τιμές στα σουπερμάρκετ.

Νεφελοβατώντας κατόπιν, κατέφυγε στο ένδοξο κομμουνιστικό παρελθόν του, προσδίδοντας ταξική διάσταση στα έωλα λόγια του. Προσπάθησε να εξουδετερώσει τον αντίπαλο, τονίζοντας την αστική καταγωγή της φαμίλιας του. «Προφανώς δεν έχετε ζήσει ποτέ στο νοίκι, κύριε. Εγώ έχω ζήσει είκοσι χρόνια», υπογράμμισε θριαμβευτικά. Ο Γερουλάνος δεν άφησε αναπάντητη την αιχμή. Πλησίασε τα κυβερνητικά έδρανα επιτιμώντας τον υπουργό με το τετριμμένο: «Είπες χοντρή μαλακία για τα ενοίκια». Δεν συνέλαβαν τα μικρόφωνα τη βέβηλη φράση κι έτσι δεν κατεγράφη στα πρακτικά. Ωστόσο, παρ’ ολίγον να συλληφθεί ο αδιάντροπος που τόλμησε να την εκστομίσει και δη στο πάνσεπτο τέμενος. Κόμματα και ΜΜΕ κατέκριναν τον ξεπεσμό. Είδαν θλιβερή παρεκτροπή, γλώσσα πεζοδρομίου και ιερόσυλα συναφή. Δεν παριστάνω τον συνήγορο υπεράσπισης. Αποστρέφομαι, μολαταύτα, αφάνταστα τη φαρισαϊκή σεμνοτυφία του πολιτικού συστήματος.

Απαντώ με αποσπάσματα από παλαιότερο σημείωμα (12/1/2015), γραμμένο με παρόμοια αφορμή. Ιδού: «Καλημέρα» και «μαλάκας» είναι οι πρώτες λέξεις που μαθαίνουν οι ξένοι μόλις πατήσουν το πόδι τους στη χώρα μας. Το «καλησπέρα» το ανακαλύπτουν αργότερα, κατά το σούρουπο. Πρόκειται για τα κοινότερα σημαίνοντα της Νεοελληνικής. Διάνθιζαν με το «μαλάκας» οι νέοι ορισμένες εκλεπτυσμένες εκφράσεις τους. Καθιερώθηκε επειδή ενοχλούσε τους μεγαλύτερους, μολονότι επιδίδονταν απρόσκοπτα στο σημαινόμενόν του. Ισως ακριβώς γι’ αυτό. Από την αργκό των εφήβων η απαγορευμένη λέξη κατέκτησε σταδιακά τα σαλόνια, τα ρετιρέ και τα γραφεία, νικώντας κατά κράτος τον υποκριτικό αστικό καθωσπρεπισμό.

Νεολογισμός που σημαίνει τα πάντα και τίποτα. Χρησιμοποιείται και ως επίθετο: «μαλακισμένος -η -ο». Σαν επιθετικός προσδιορισμός: «μαλάκας άντρας». Ως απαρέμφατο: «το μαλακίζειν εστί φιλοσοφείν». Επιφώνημα: «όπα, ρε μαλάκα μου». Ο εν λόγω στέκει κατάπληκτος: «έμεινα μαλάκας», είναι χρηστικός: «η μαλακία σπάει καρύδια», εδώδιμος: «φάε έναν μαλάκα», αποικιακός: «μαλάκας των πέντε ηπείρων», ετοιμοπόλεμος: «μαλάκας με περικεφαλαία», χάι τεκ: «υπερηχητικός μαλάκας», ευρηματικός: «μαλάκας με πατέντα». Παρότι ο κατάλογος με τις μεταμορφώσεις της αποδεικνύεται αστείρευτος, η αποσυνάγωγη λέξη διατηρεί με σαφήνεια, σε όλες τις εκφάνσεις της, το πρωταρχικό νόημα του αυτοαυνανιζόμενου. Ενας τόπος, στον οποίο η «μαλακία πάει σύννεφο», δεν μπορεί παρά να κατοικείται από μαλάκες. Κι αφού οι λαοί εκλέγουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν, οι εκάστοτε πρωθυπουργοί μας κατέχουν επαξίως τον τίτλο. Και οι υπουργοί, ασφαλώς.