100άρες σπανίως έβλεπες στους αγώνες των μικρών κατηγοριών καλαθοσφαίρισης. Εμείς, ωστόσο, οι παροικούντες στη μεθόριο Γαλατσίου και Ανω Κυψέλης αξιωθήκαμε τούτο το προνόμιο μια-δυο φορές. Μας το χάριζε η ομάδα της γειτονιάς μας, η Αθηναΐδα, που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Β’ Αθηνών. Μεταξύ των κορυφαίων στα κυβικά της. Πού και πού ανέβαινε στην Α’, αλλά η παραφωνία διορθωνόταν την επόμενη χρονιά με ανώμαλη προσγείωση και συνακόλουθη επώδυνη πτώση στα γνωστά. Οι θρυλικοί μπασκετμπολίστες με τα γαλανόλευκα δοξάζονταν στο ταπεινό γήπεδο λίγο πάνω απ’ το τέρμα των λεωφορείων. Τα τρόλεϊ δυσκολεύονταν τότε στις ανηφόρες και σταματούσαν ασθμαίνοντας στην πλατεία Κανάρη. Στην πραγματικότητα επρόκειτο για τυπική παιδική χαρά του δήμου, κατασκευασμένη σε επικλινές έδαφος. Το πρώτο επίπεδο φιλοξενούσε τις κούνιες, την τσουλήθρα και τις τραμπάλες για τα νήπια. Και ασφαλώς το ξύλινο σπιτάκι του φύλακα, που μας έδινε τις μπάλες για να παίξουμε ρολόι και μονό τρεις τρεις στο από πάνω ασφαλτοστρωμένο γηπεδάκι με τις κανονικές, και γι’ αυτό πανύψηλες για μας τους εντεκάχρονους, μπασκέτες.
7 μέτρα άνωθεν βρισκόταν ο δρόμος, απ’ το συρματόπλεγμα του οποίου σύσσωμη η περιοχή πανηγύριζε τις νίκες της πρώτης ομάδας. Το δεξί της Ελ, ο ψηλόλιγνος φαντεζίστας παίκτης με το εντυπωσιακό μαλλί ώς τους ώμους, ονόματι Αδάμος, είχε βαλθεί να αξιοποιήσει τα ταλέντα της πιτσιρικαρίας. Κούνια –της παιδικής χαράς– που τον κούναγε. Μας προπονούσε σκληρά τρεις φορές τη βδομάδα και, παρά τις άοκνες προσπάθειες όλων μας, το υποτιθέμενο παιδικό τμήμα που συναπαρτίζαμε έχανε εννέα στις δέκα. Το απομεσήμερο της Τετάρτης 14 Νοέμβρη 1973 επιδιδόμαστε υπό τις οδηγίες του, απορροφημένοι, καίτοι ανυποψίαστοι, σε μπασίματα, σκριναρίσματα και εκμάθηση πολύπλοκων συστημάτων άμυνας. Εκείνη η προπόνηση, όμως, υπήρξε μοιραία εντελώς διαφορετική και μένει ολοζώντανη στη μνήμη μας –τουλάχιστον τη δική μου– πενήντα τόσα χρόνια μετά. Καθώς ιδρωκοπούσαμε εξαντλημένοι στο αυτοσχέδιο τερέν, κάποιες απροσδιόριστες κεραίες έπιαναν διαισθητικά πως ο κόσμος γύρω μας άλλαζε ριζικά, τόσο που δεν θα ’ταν ποτέ ξανά ίδιος. Ενας παράξενος ηλεκτρισμός φόρτιζε με ισχύ υψηλής τάσης την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι μεροκαματιάρηδες που επέστρεφαν, όπως κάθε μέρα, από τη δουλειά επεδείκνυαν αλλόκοτη συμπεριφορά.
Νομίζω πως τους διακατείχε υπέρμετρος φόβος, αλλά συνάμα στα στήθια τους παλλόταν μια γλυκιά προσμονή που οδηγούσε σε βαθιά και βουβή περισυλλογή. Βιάζονταν, θαρρείς, να επιστρέψουν και να κλειδαμπαρωθούν στο σπίτι, μολαταύτα κοντοστέκονταν στα στενά και με έκδηλη αμηχανία σιγομουρμούριζαν με τους γείτονες ακατάληπτα λόγια που ο αμφιθεατρικός χώρος έφερνε στ’ αυτιά μας σαν επαναλαμβανόμενη ηχώ· ένα χιλιοτραγουδισμένο, αλλά δυσνόητο ρεφρέν απ’ το οποίο ξεχώριζε μία μόνη λέξη: Πολυτεχνείο... Πολυτεχνείο... Τελειώνοντας η προπόνηση κατεβήκαμε όλοι μαζί, καταπώς συνηθίζαμε, στο Τέρμα, όπου αποχαιρετιόμαστε με γέλια και πειράγματα. Νέα έκπληξη μας περίμενε εκεί. Τα λεωφορεία της γραμμής 2Β, κάτι παλιά μπλε Λέιλαντ, έκαναν στάση στο ΕΜΠ. Πρώτη φορά σήμερα παρουσίαζαν τέτοια εικόνα. Τα παρατηρούσαμε αποσβολωμένοι. Πάνω τους ήταν γραμμένα συνθήματα με μαύρο και κόκκινο σπρέι. «Κάτω η χούντα» με το «χι» να σχηματίζει αγκυλωτό σταυρό. «Δεν περνάει ο φασισμός». «Εξω αι ΗΠΑ». Στα τζάμια κολλημένα χαρτιά με συνθήματα και κείμενα απ’ τα οποία δεν καταλαβαίναμε γρυ. Μυστήρια πράματα! Ζούσαμε στις σελίδες της Ιστορίας, που γραφόταν δίπλα μας δίχως να το συνειδητοποιούμε. Μ’ έναν αδιόρατο τρόπο, όμως, μας έκανε να το νιώθουμε. (Συνεχίζεται)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας