Τσιφλίκι που κινδυνεύει να γίνει μπαξές

Ρέει στο ρελαντί τ’ αποκαλόκαιρο! Η μέρα μικραίνει, οι λιακάδες πνέουν τα λοίσθια, κιτρινίζουν τα φύλλα σε όσα δέντρα απόμειναν στην ύπαιθρο και τον αστικό ιστό, η ψύχρα γίνεται αισθητή, ιδίως τις νύχτες, σκάνε μύτη τα πρώτα σύννεφα κι η περιρρέουσα κατήφεια κολλάει γάντι στη μέσα μας μουντάδα. Ας όψονται οι εθνοσωτήριες κυβερνήσεις και εν γένει το πολιτικό προσωπικό που τις τελευταίες δεκαετίες αποδεκατίζουν την κοινωνία· την καταδικάζουν σε διαρκή μαρασμό μαυρίζοντας το φυλλοκάρδι μας. Η φύση φθίνει, καθότι φθινόπωρο!

Εμείς τα ’χουμε φτύσει χρόνια, ζαμάνια και καιρούς. Και ποντάρουμε τα ρέστα μας, άτινα ρεστάρουν αμετάκλητα στα διάτρητα θυλάκιά μας· στις τσέπες μας, πά’ να πει, που θυμίζουν διάνοιξη του όζοντος και αστρική μαύρη τρύπα. Φθορά, ωστόσο, βιώνουν και τα κόμματα, ευθέως ανάλογη με τη χρόνια και καταχθόνια διαφθορά τους. Πρώτη και καλύτερη η Νου Δου, ήτις, παρότι τρέχει μονάχη, μοιάζει να τερματίζει δεύτερη και καταϊδρωμένη. Το ’χει η μοίρα του αλαζόνα να την παθαίνει όπως ο λαγός με τη χελώνα. Σοφία αιώνων εμφιλοχωρεί στους αισώπειους μύθους, οίτινες προεξοφλούν το φυλλορρόισμα των μετοχών του Μαξίμου.

Σε γυμνόφυλλα κλαριά, δαρμένα ανελέητα από τζαναμπέτη άνεμο, μετατρέπονται βαθμηδόν τα ποσοστά της. Η πολυπόθητη επανεκκίνηση του Σεπτεμβρίου αποδείχθηκε, κατά τα φαινόμενα, οπισθοδρόμηση. Οι δημοσκόποι καταγράφουν νούμερα χαμηλότερα από τα γλίσχρα των ευρωεκλογών κι η γκρίνια «γαλάζιων» κοινοβουλευτικών, που βλέπουν να χλωμιάζει η ενδεχόμενη επανεκλογή τους, φέρνει αποσκιρτήσεις οι οποίες εκφράζονται δημόσια σε οξείς αντιπολιτευτικούς τόνους. Οι επιτελείς απαντούν με διαγραφές· επίδειξη πυγμής για να κλείσουν τα εν αναμονή άθυρα στόματα. Το ’χουν φιλοσοφήσει οι διαφωνούντες βουλευτές: κινδυνεύουν που κινδυνεύουν να μην ξαναμπούν στη Βουλή, ας μπορούν τουλάχιστον να βγουν ίσαμε τον καφενέ του χωριού τους, επιδιδόμενοι στα συνήθη ταξίματα εισπράττοντας τα κατά δύναμιν λιγότερα κραξίματα. Θαλασσοδέρνονται στα ταραγμένα πελάγη της ανυποληψίας τους αναζητώντας σωσίβιο στην αλλαγή του εκλογικού νόμου. Χρησιμοποιούν ως προπομπό τις διαπεραστικές τσιρίδες του Αδ-όνειδος, αίτινες ραγίζουν στο δευτερόλεπτο θωρακισμένους υαλοπίνακες και μετατρέπουν σε κομμάτια και θρύψαλα τους οπωσούν αθωράκιστους θεσμούς.

Το έργο παίζεται απαράλλαχτο πέντε χρόνια τώρα· η κρατικοδίαιτη ιδιωτικοποίηση με δώσ’ του κόντρα αναθέσεις φαρδαίνει έτι περαιτέρω παχύσαρκα φίλια πορτοφόλια, εξαϋλώνοντας το κοινωνικό κράτος και το αναξιοπαθούν πόπολο. Πέρα βρέχει, παρά ταύτα, για τον περιοδεύοντα θίασο της Κουμουνδούρου. Αντί να κατακεραυνώνουν τα πεπραγμένα του κυβερνητικού μεγάρου προτείνοντας εφικτές λύσεις, τα στελέχη του αυτοεξευτελίζονται, σαν παλιάτσοι συνοικιακού τσίρκου, αδυνατώντας να αντιληφθούν πως η γελοιοποίησή τους προσφέρει ευφρόσυνα μειδιάματα μόνο στους αντίπαλους θεατές, βυθίζοντας στη συλλογική θλίψη και την απογοήτευση το δικό τους κοινό.

Ανερμάτιστο, μονότονο και παρωχημένο το ρεπερτόριό τους, διώχνει τον κόσμο απ’ τον γκισέ προκαλώντας νευρικό κλονισμό στον ταμία και μετατρέποντας το παλκοσένικο σε κινούμενη άμμο που θα καταπιεί αυθωρεί και τον τελευταίο κομπάρσο. Γελά δ’ ο μωρός καν τι μη γελοίον ει. Χασκογελούν στη γειτονική Χαριλάου Τρικούπη με τα χάλια του ΣΥΡΙΖΑ, ευελπιστώντας να στρογγυλοκαθίσουν στη δεύτερη θέση, τουτέστιν να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Ο χώρος της Κεντροαριστεράς, μολαταύτα, μόνο με χαλιφάτο δεν μοιάζει. Θυμίζει κατακερματισμένο αγρόκτημα για την κηδεμονία του οποίου μάχονται κάμποσοι ξεπεσμένοι τσιφλικάδες με ορατό τον κίνδυνο ώσπου να επικρατήσει κάποιος να έχει μετατραπεί σε απλό μπαξέ.