Ψεκάστε, ψιττακίστε, ψηφίστε! Εξηγούμαι: Μου το σφύριξε φιλαράκι στο μπαρ, καθότι τώρα που ανοίγει ο καιρός μένει όλο και περισσότερο κλειστό το χαζοκούτι, αφού απολαμβάνω το καφεδάκι μου και τα υποδέλοιπα τερψιλαρύγγια στα έξω τραπεζάκια της βεράντας μου και των ευαγών ιδρυμάτων στα οποία αρέσκομαι να συχνάζω τις νύχτες. Ο Κυριάκος, του οποίου το επώνυμο αρνούμαι να επαναλάβω ως αμετανόητος δεισιδαίμων, εκφωνεί συνήθη δεκάρικο κατά την πρόσφατη περιοδεία του στην Κρήτη. Κατέρχεται κάποτε από το βήμα, υπό τις αυτοθέλητες επευφημίες πρόθυμων χειροκροτητών, οπότε τον πλησιάζει η καρντασίνα του Ντόρα και κάτι του ψιθυρίζει στ’ αυτί.
Ηλεκτρόδια και συναφή ηλεκτροχημικά στοιχεία διαπερνούν αίφνης το κορμί του και σαν να ’χε ξεχάσει το πιο ουσιώδες ξαναπιάνει χωρίς χρονοτριβή το μικρόφωνο, υπενθυμίζοντας στα σαστισμένα πλήθη ότι τον Ιούνιο ψηφίζουμε με άλλα ψηφοδέλτια. Ξεκαθάρισε πως δεν ισχύουν πια τα παλιά και ζήτησε να προσέξουν γιατί δεν είναι ώρα για τέτοια λάθη. Η διευκρίνιση αποκαλύπτει, αν μη τι άλλο, ότι ικανή μερίδα των ψηφοφόρων προμηθεύεται εισέτι ψηφοδέλτια, ενδεχομένως σημαδεμένα, από τους πονηρούς πολιτευτάδες της Δεξιάς, που ζουν και βασιλεύουν ιδίως στην αγνή ελληνική ύπαιθρο.
Φως φανάρι πως εν έτει 2023 οι εκλογές γίνονται με όρους παρελθουσών αλήστου μνήμης δεκαετιών. Φοβάμαι πως στις περισπούδαστες αθρόες αναλύσεις περί τα σημαινόμενα του εκλογικού αποτελέσματος δεν αποδίδεται η πρέπουσα βαρύτητα στην απρεπή ελαφρότητα με την οποία χιλιάδες συμπατριώτες μας ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα, καθιστώντας αυτοβούλως εαυτούς αθύρματα τοπικών και εθνικών κομματαρχών. Οπότε πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το! Κακά τα ψέματα. Τις κυβερνήσεις τις βγάζει το κρίσιμο 15% των αναποφάσιστων, η τελική επιλογή του οποίου κονιορτοποιεί συχνά την κοινή, τετράγωνη, ψυχρή, σιδηρά και κάθε είδους λογική. Σεπτέμβριος 2015. Ακροβολισμένοι νωρίς στην μπάρα του «Ορεβουάρ». Ο «γιατρός», γνωστός για τις ακροδεξιές πεποιθήσεις του, δίνει σύντομη διάλεξη στους ατυχείς διπλανούς του σχετικά με το πόσο τον εκνευρίζουν η αδιακρισία και τα αδιάκριτα άτομα. Προτού ολοκληρώσει καλά καλά γυρίζει προς το μέρος μου ρωτώντας: «Τι ψήφισες, Δημήτρη;».
Ουδόλως επιθυμώ παρόμοιες συζητήσεις μαζί του. «Δεν νομίζω πως πρόκειται για την πιο διακριτική ερώτηση», τον αποφεύγω σκωπτικά. «Να σου πω τι ψήφισα εγώ;» αντιτείνει. Δεν δείχνει να πτοείται από την επίμονη άρνησή μου και ξεδιπλώνει τη σκέψη του. «Εννοώ να εξαργυρώνω οτιδήποτε κάνω», αρχίζει. «Επαιξα ένα εικοσάρι πως ο Καμμένος θα μπει στη Βουλή και κέρδισα τρία κατοστάρικα». Μολαταύτα τσιγκουνεύεται να κεράσει, καθώς τον προτρέπουν οι γύρω. Αμέσως μετά εξηγεί με ατράνταχτα επιχειρήματα πως τα κίνητρά του δεν ήταν τόσο φθηνά.
Συντάσσεται, είπε, με την άποψη πως ο Τσίπρας δικαιούται μια δεύτερη ευκαιρία. Ομως καλύτερα να του κοπεί το χέρι, παρά να το ρίξει στην Αριστερά. Οπότε ψήφισε τους ΑΝ.ΕΛΛ., παρότι δεν χωνεύει τον Καμμένο, επειδή ήξερε πως θα συνεργαστεί με τον Τσίπρα. Το συγκεκριμένο άτομο με τη σπηλαιώδη πολιτική σκέψη ήταν ο μόνος κυβερνητικός της παρέας. Η πλειονότης ανήκαμε στην αντιπολίτευση και δη στις αιρετικές εξωκοινοβουλευτικές εκδοχές της. Μολονότι η επικράτηση της Ν.Δ. στις εκλογές του Μαΐου δεν έδινε υψηλές αποδόσεις στο στοίχημα, τύποι σαν τον «γιατρό», που δυστυχώς αυξάνονται και πληθαίνουν, βρήκαν κατά τα φαινόμενα πολλούς λόγους να την προτιμήσουν, τρελαίνοντας την κοινωνία και παίρνοντας τα πτυχία των κάθε λογής πολιτικών αναλυτών.
