Βέβηλες βολές εναντίον της μοναρχίας εκτοξεύει με την καυστική του πένα ο Ζακ Πρεβέρ στο περίφημο ποίημα «Οι μεγάλες οικογένειες». Αφού απαριθμεί τη σειρά διαδοχής των Λουδοβίκων από τον Α’ έως και τον ΙΣΤ’, καταλήγει: «... και μετά κανείς, τίποτε./ Μα τι σόι άνθρωποι είν’ αυτοί/ που δεν είναι ικανοί/ να μετρήσουν μέχρι το είκοσι;».
Ο διακεκριμένος Γάλλος διανοούμενος πρόλαβε να αποδημήσει στην αγκαλιά της Μελπομένης και της Ερατούς τον Απρίλιο του 1977. Ευτυχώς. Γιατί εάν ζούσε ακόμη, έχοντας την ατυχία να παρακολουθεί την καθ’ ημάς πολιτική σκηνή, θα έσκιζε δίχως άλλο άπαντα τα συγγράμματά του. Με τη συνδρομή αβακίου ή μη, οι ομοεθνείς του βασιλείς μπόρεσαν να φτάσουν τουλάχιστον ώς το δεκάξι, ενώ οι δικοί μας μνηστήρες του Μαξίμου μπερδεύουν ακόμη το ένα με το δύο, εξοργίζοντας τη δύσμοιρη δασκάλα που της έρχεται ώρες ώρες να κάνει χίλια κομμάτια το αριθμητήριο.
Υπέρ το δέον οιηματίας, τουτέστιν με ύφος μυρίων ξιπασμένων καρδιναλίων, καυχήθηκε χθες στη Βουλή ο Κυριάκος –το επώνυμο του οποίου εξακολουθώ να παραλείπω, καθότι αμετάπειστα προληπτικός– πως ΕΝΑ από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της κυβέρνησής του είναι η μετουσίωση των λόγων σε έργα. Αν δεν με απατούν οι γλίσχρες μου γνώσεις περί τα μαθηματικά, φρονώ αφρόνως ότι λόγια και έργα είναι ΔΥΟ, συχνά εκ διαμέτρου αντίθετοι, συντελεστές. Εκτός εάν πρόκειται για πτερόεντα έπεα και μακέτες βιτρίνας, οπότε το πηλίκον τους αθροίζει ΜΗΔΕΝ. Ζήλεψε τη δόξα του αντιπάλου του ο Αλέξης Τσίπρας, σπεύδοντας να επισημάνει: «ΜΙΑ μόνο λέξη χαρακτηρίζει την παρούσα θητεία της Ν.Δ.: ζόφος και παρακμή».
Λαλίστατοι αποδείχτηκαν οι κυβερνητικοί βουλευτές εις παν τι το επιστητόν εκτός ασφαλώς από την ταμπακέρα. Ο παρακολουθούμενος υπουργός αυτογελοιοποιήθηκε ταυτιζόμενος εκών-άκων με τον ωτακουστή του. Η παραμονή στους θώκους απαιτεί ενίοτε εδαφιαία οσφυοκαμψία. Ως διά μαγείας, θαρρείς, διεγράφη αίφνης οριστικά από τη συλλογική τους μνήμη το σκάνδαλο των υποκλοπών. Αρπαξαν, λοιπόν, την ευκαιρία απ’ το τσουλούφι και με περισσή άνεση αναφέρθηκαν στο εθνοσωτήριον έργο τους.
Η φωνή τους στεντόρεια, καθότι οι διάλογοι μεταξύ κωφών συντελούνται ανέκαθεν μεγαλοφώνως. Και μια ταπεινή παρατήρηση. Ουδείς βουλευτής δεν σκέφτηκε να πει, έστω και ψιθυριστά, ένα ευχαριστώ στον υπάλληλο του Κοινοβουλίου που καθάριζε σχολαστικά με αντισηπτικά μικρόφωνο και επιφάνειες του βήματος, προτού ανεβούν να μιλήσουν. Ευχαριστούσαν, αντιθέτως, τον προεδρεύοντα. Ισως επειδή έγραφαν στα παλιά τους τα παπούτσια τις εκκλήσεις του για την τήρηση του χρόνου.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας