Απέναντι απ’ τον ναΐσκο, στις παρυφές της Πάρνηθας, στέκουν σε ευθεία παράταξη επίλεκτα μέλη της διαχρονικής μπάρας του Ορεβουάρ. Σε πλήρη απαρτία, θαρρείς, καθώς κάπου ψηλότερα στη μουντή ατμόσφαιρα, παρακολουθούν με κατάνυξη και οι από πολλού αποδημήσασες εμβληματικές της μορφές. Σπανίως δίνεται η ευκαιρία σε τούτη τη βακχική κουστωδία να συναντιέται μέρα μεσημέρι.
Νύχτα ακροβολίζεται πάντοτε στην παράγωνη, στενόχωρη μπάρα των ολάνοιχτων οριζόντων του ανυπέρβλητου «ναού» της οδού Πατησίων. Ομως, αντί για αλκοολούχα αποστάγματα, ως συνήθως, δάκρυα ρέουν τώρα στα βουρκωμένα μάτια της ομήγυρης και ανείπωτα συναισθήματα απ’ τα βάθη της ύπαρξης καθενός πλημμυρίζουν τα πρόσωπά τους. Στα θλιμμένα τους χαρακτηριστικά καθρεφτίζεται εναργώς η προσωπικότητα του κυρίου Λύσανδρου.
Τι σήμαινε για τον καθένα ξεχωριστά και για όλους μαζί ταυτοχρόνως. Γιατί ο Λύσανδρος Παπαθεοδώρου, ιδιοκτήτης και ιερουργός επί εξήντα συναπτά έτη του εργαστηρίου κοινωνικών σχέσεων υπό τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Μπαρ Ορεβουάρ», δεν ήταν ένας απλός μπάρμαν. Υπήρξε επιστήθιος φίλος, δεύτερος πατέρας, εχέμυθος εξομολογητής, πρωθιερέας σε μεταμεσονύκτιες διονυσιακές μυσταγωγίες. Γλυκός και μειλίχιος, ακόμα και τις δύσκολες μικρές ώρες, επέβαλλε ευλαβικό σεβασμό μεταξύ των πελατών, ευυποληψία που μοιραία επέστρεφε στον ίδιο και στον χώρο. Αβροεπής και διακριτικός, απέφευγε επιμελώς τις διακρίσεις. Αντιμετώπιζε τους πάντες ισότιμα. Νέοι και γηραιότεροι, άσημοι και αναγνωρίσιμοι, πατρίκιοι και πληβείοι, όλοι είχαν την ίδια θέση στον κόσμο του. Ηταν ο κύριος Γιώργος, ο κύριος Θέμης, η κυρία Σοφία, ο κύριος Κώστας, η κυρία Δήμητρα.
Ισως γι’ αυτό ώς και πρωτοσέλιδα του Τύπου τον αποχαιρέτησαν εν γνώσει τους με την αδόκιμη προσφώνηση «κύριος Λύσανδρος». Για όσους τον ζήσαμε χρόνια και χρόνια ήταν πάνω απ’ όλα ένα κομμάτι μάλαμα. Ο Λύσανδρος πρωτόρθε στο Ορεβουάρ, που είχε ιδρύσει ο μεγαλύτερος αδελφός Θόδωρος τρία χρόνια πριν, μόλις απολύθηκε από φαντάρος, το 1960. Εμεινε πίσω απ’ τη μπάρα του ώς τα μέσα του 2010. Ερχόταν όμως αρκετά συχνά· επισκέπτης να συναντήσει τους φίλους του.
Ολες αυτές τις δεκαετίες είχε την τύχη να σερβίρει και να δεθεί με την αφρόκρεμα των τεχνών, των γραμμάτων και του κοινωνικού βίου. Ηθοποιοί, συγγραφείς, ποιητές και πρωτίστως απλοί, καθημερινοί άνθρωποι έγραψαν μαζί του την ιστορία της νυχτερινής Αθήνας. Φορέας των παλιών αξιών, τις μετέδωσε αυτούσιες στους επιγόνους του που συνεχίζουν τη μακρά παράδοση του μαγαζιού. Η αύρα του θα αιωρείται πάντα γύρω απ’ την μπάρα και τα τραπέζια, να μας τσιγκλάει με τα αμίμητα πειράγματά του.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας