Βαθούλωμα στο κέντρο της σκηνής με άμμο θαλάσσης, αντί μωσαϊκό, μάρμαρο ή παρκέ. Στρωμένο τραπέζι στη μέση με εστέτ εδέσματα από γκουρμέ εστιατόρια του Κολωνακίου. Ακριβά κρασιά και συναφή αλκοολούχα συμπληρώνουν το πλούσιο δείπνο. Οι οικοδεσπότες αγνοούν, καταπώς φαίνεται, τους στίχους της Λένας Νταϊνά «είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια». Πρόκειται για ζευγάρι παχυλά αμειβόμενων στελεχών. Σωστοί γιάπηδες των μέσων του ’90. Τότε γράφτηκε, άλλωστε, το τραγικά επίκαιρο θεατρικό έργο της Λείας Βιτάλη. Γιορτάζουν διψήφια επέτειο της γνωριμίας ή του γάμου τους. Ποια ακριβώς, δεν θυμούνται ούτε οι ίδιοι. Καλεσμένοι τους, δυο φιλικά ζεύγη ανάλογης ηλικίας και στάτους. Διάγουν όλοι τα πρώτα τους -άντα. Οταν εισέρχεται το κοινό στην τρίκλιτη, αμφιθεατρική αίθουσα, τελούν άπαντες εν πλήρει ευθυμία και συζητούν για ταξίδια σε γκλάμορους ενδοχώριους και διεθνείς προορισμούς και για τρέντι αγορές στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ιδεολογία τους, η επιτυχία, η καριέρα, το χρήμα. Πρόσωπα της διπλανής πόρτας, παρά ταύτα, αν μένεις στο Ψυχικό ή στη Φιλοθέη. Εκφράζουν τον μέσο αναγνώστη των ένδοξων, το πάλαι ποτέ, λαοφιλών λάιφ στάιλ περιοδικών. Ευεπίφοροι στην τηλοψία, συγκλονίζονται από την αναπαράσταση βιασμού μετά φόνου στα δελτία ειδήσεων. Απεχθή νέφη σκιάζουν αίφνης την «ωραία ατμόσφαιρα». Οι άντρες εικάζουν ότι το θύμα δεν αντιστάθηκε, επειδή δεν έφερε εμφανή σημάδια κακοποίησης στο κορμί του. Οι δύο γυναίκες διαφωνούν χλιαρά και κάπως εντονότερα η τρίτη. Ενας τής προτείνει να αναπαραστήσουν σαν παιχνίδι τον βιασμό, για να διαπιστώσουν, ιδίοις όμμασι, ποιος απ’ τους ισχυρισμούς ευσταθεί. Η ομήγυρις βρίσκει διασκεδαστική την ιδέα και τους παροτρύνει να την ενσαρκώσουν. Και τότε «κατρακυλούν στον προβολέα των σκοταδιών, στη φρικαλέα ατραξιόν» των ανθρώπινων ορμέμφυτων, που λέει μια ψυχή. Η συνέχεια στο παλκοσένικο.
Αναφέρομαι, ασφαλώς, στο «Γεύμα» της Λείας Βιτάλη που έχει τιμηθεί με κρατικό βραβείο, το 1998. Παίζεται και πάλι στο Θέατρο οδού Κυκλάδων «Λευτέρης Βογιατζής», Δευτέρες και Τρίτες, στις 9 το βράδυ. Αν δεν δοθεί παράταση, λόγω αθρόας προσέλευσης θεατρόφιλων, απομένουν μόλις τέσσερις παραστάσεις. Συνιστάται ανεπιφύλακτα σε όσους διαθέτουν γερό στομάχι. «Θεώρησα ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή να ανέβει ξανά στη σκηνή και να μην το δούμε απλά σαν μια παράσταση, αλλά ως ένα είδος καταγγελίας για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας» έχει πει ο σκηνοθέτης Γιώργος Μπίτος στην «Εφ.Συν.» και την Ιωάννα Σωτήρχου. «Δείχνει τα βασικά ένστικτα άγριου ζώου που κρύβουμε μέσα μας και έρχονται στην επιφάνεια, χωρίς κανείς να το περιμένει. Ξεσκεπάζει την κρυφή και φανερή βία στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, με κυρίαρχη τη βία κατά των γυναικών και τη γυναικοκτονία. Το πιο τραγικό είναι το πώς αντιδρούν όλοι μέσα σε αυτό που συμβαίνει». Πρωταγωνιστεί η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ, με βασικούς συντελεστές τους ηθοποιούς Θεοδώρα-Ελλη Αθανασοπούλου, Κωνσταντίνο Δαλαμάγκα, Δημήτρη Καστανιά, Θανάση Κριτσάκη, Ελένη Μιχαηλίδου και Αλκηστη Πολυχρόνη.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας