Τρεις κι ο κούκος

Νταλαβέρι χοντρό λαμβάνει χώρα από προχθές στην κτηματαγορά. Τρέχουν και δεν φθάνουν οι μεσίτες σύμπασας της επικράτειας αναζητώντας ευμεγέθη διαμερίσματα πρώτου ορόφου, κατά προτίμηση με βεράντα, έρκερ ή έστω παράθυρα στην πρόσοψη. Οι προδιαγραφές εκπορεύονται από πρωταγωνιστή της κεντρικής πολιτικής σκηνής και καθίστανται αδιαπραγμάτευτες. Τα ως άνω ακίνητα προορίζονται, βλέπεις, για κομματικά γραφεία. Δέον όπως αποφεύγονται, σύμφωνα με τις οδηγίες, ισόγεια καταστήματα με τζαμαρίες, διότι, ως γνωστόν, ακραίες αναρχικές ομάδες αρέσκονται να τις κάνουν, με την πρώτη ευκαιρία, λαμπόγυαλο.

Ενώ τα πανωσηκώματα παρέχουν σχετική ασφάλεια. Ασε που μπορείς να τοποθετήσεις στο μπαλκόνι μια μαρκίζα να, μετά συγχωρήσεως, και να βγεις διπλά κερδισμένος με την τσάμπα διαφήμιση. Καταπώς την ανθίζεται και ο πλέον ανυποψίαστος, τώρα που αβγατίζουν τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ και από τις τριάντα εκτοξεύονται στις εκατόν εβδομήντα δύο χιλιάδες –και που ’σαι ακόμα– θα χρειαστούν περισσότερα και μεγαλύτερου εμβαδού κτίρια προκειμένου να στεγάσουν τις εργώδεις οργανωτικές δραστηριότητες του μέλλοντος.

Αποτελούν ένδοξο μεν, πλην ολοκληρωτικά λησμονημένο παρελθόν οι συνεδριάσεις των τοπικών, στις οποίες παρευρίσκονταν πέντ’-έξι κουρασμένα παλικάρια μέσης ηλικίας, άτινα ασκούσαν κριτική στην ηγεσία με το μοιρογνωμόνιο για όλα τα ζητήματα, εκτός απ’ το μνημόνιο.

Μελίσσι θα τιτιβίζουν εφεξής στα γραφεία τα αρτιπροσήλυτα μέλη. Κατά εκατοντάδες θα πλημμυρίζουν τις αίθουσες στις συνελεύσεις. Με την τόλμη, την ορμή και το σφρίγος της νεότητος θα εμφυσήσουν στο κόμμα επινοητικό πνεύμα, θα το εμπλουτίσουν με φρέσκες ιδέες, θα απευθυνθούν σε καινούργια πολιτικά υποκείμενα και όλοι μαζί θα εκθειάζουν απρόσκοπτα τον αρχηγό.

Επιπροσθέτως, θα διοργανώνονται κάθε τρεις και λίγο πολιτικές συζητήσεις με μαζική παρουσία της τοπικής κοινωνίας. Εμβάθυνση της γραμμής θα επιτυγχάνεται σε αυτές και σύνθεση πρωτοποριακών απόψεων. Η φαντασία θα καταλάβει τα θερινά ανάκτορα της εξουσίας μέσα σε έναν καινοφανή δημιουργικό οργασμό που θα φέρει τα πάνω κάτω και τούμπαλιν. Κακά τα ψέματα, όμως! Οι πανηγυρισμοί για την αθρόα εγγραφή μελών συνιστούν, όχι και τόσο φαντασμαγορικό, επικοινωνιακό πυροτέχνημα.

Λαχάνιασαν οι επιτελείς της πρωτοδεύτερη φορά Αριστεράς, αλλά κατάφεραν να μεταλλαχθούν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν του ΠΑΣΟΚ –πρώτου διδάξαντα– και της Νου Δου. Χαριλάου Τρικούπη, Κουμουνδούρου, Πειραιώς συναπαρτίζουν άλλωστε μια νοητή, ανόητη ευθεία. Καλορίζικα. Το επόμενο βήμα τους θα ’ναι, καταπώς πάνε, η πολυπόθητη από τους πάτρωνές τους συγκυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού.

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη: Τα αστικά κόμματα καταφεύγουν τάχα στο πόπολο να εκλέξει τις ηγεσίες τους. Θέτουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών για δήθεν πάνδημη συμμετοχή και τον ξεπερνούν κατά 50%. Δικά τους και το μαχαίρι και το πεπόνι. Δίνουν ό,τι νούμερα γουστάρουν· ούτως ή άλλως ουδείς τους ελέγχει. Η πικρή αλήθεια: Δυο-τρεις συμμετείχαν ίσαμε χθες στις συνευρέσεις των τοπικών, άντε τώρα να προστεθεί και ο κούκος, μπας και επιβεβαιωθεί η λαϊκή ρήση.