Μεταμέλεια γιοκ

Αφότου εφευρέθηκε η συγγνώμη εξαφανίστηκε το φιλότιμο, υπενθυμίζει το αρχαίο ρητό ακόμα και σε βαρήκοα ώτα. Οποιος στερείται παιδιόθεν, ωστόσο, την αρετή, που οι Νεοέλληνες θεωρούν αποκλειστικό τους προνόμιο, υποτονθορύζει μεταξύ μύστακος και χειλέων ένα άηχο, κολοβό παρντόν, μόλις συντρίψει το σκάφος στα βράχια και με περίσσια υποκριτική ανεμελιά μεταθέτει κατόπιν την ευθύνη στους λοιπούς βαρκαραίους, στον λοστρόμο, στους μούτσους, στο συνδικαλισμένο τσούρμο, ώς και στους απρόσεκτους επιβάτες που φωτογράφιζαν τα δελφίνια στα ρέλια αμέριμνοι. Πυροβολεί, τέλος, τον μαθητευόμενο πιανίστα που προσέλαβε ο ίδιος να τζαμάρει απλήρωτος στο κατάστρωμα προς προσέλκυση τουριστών.

Πρόκειται για το είδος πλοιάρχου που υπό κανονικές συνθήκες πελαγοδρομεί ξέμπαρκος εφεξής και ολομέθυστος στο μουράγιο, καθώς ουδείς καραβοκύρης τον ξαναβάζει –όχι σε γέφυρα– ούτε καν σε αμπάρι. Οι εφάμιλλων ικανοτήτων και θράσους καπεταναίοι της πολιτικής μας σκηνής, απεναντίας, απολαύουν της αμέριστης εμπιστοσύνης των εντολοδόχων τους ψηφοφόρων και επιβραβεύονται, έπειτα από παρόμοια κατορθώματα, με δεύτερη και τρίτη θητεία στο πηδάλιο της χώρας. Οι απόλιδες πολίτες της Ψωροκώσταινας, βλέπετε, τυγχάνουν αφελείς, υπερφίαλοι, εύπιστοι και γαλαντόμοι και ως εκ τούτου τουμπάρονται εύκολα. Αρκεί να τους ρίξεις στο φιλότιμο. Ο ολωσδιόλου αφιλότιμος Κυριάκος –τώρα κι αν είναι που δεν ξαναγράφω επώνυμο, καθότι καήκαμε και στο γιαούρτι– το ’χει παραξεχειλώσει το παλαμάρι.

Ωχριούν μπρος του σε συσκευασία ενός άπαντες οι φαρισαίοι, ιησουίτες, ταρτούφοι, τεντιμπόιδες, παγαπόντηδες, βελζεβούληδες και μεφιστοφελήδες. Ναυάγησε εν προκειμένω στη στεριά με μια σπιθαμή χιόνι, το ανώτερο πλήρωμα που με τυμπανοκρουσίες διόρισε αποδείχτηκε παντελώς ανεπαρκές, ο κοσμάκης έβγαλε χιονίστρες εγκλωβισμένος επί ώρες στην Αττική οδό, σε κεντρικούς και περιφερειακούς άξονες της πρωτευούσης, και χωρίς ρεύμα και θέρμανση μες στο σπίτι του, κοτζάμ πρωθυπουργός ήταν άφαντος επί τρία ολάκερα μερόνυχτα και εμφανίστηκε αίφνης καμαρωτός στο κλαρί να ψελλίσει μια μισή, τσουρούτικη συγχώρεση. Με το συμπάθιο, κουφιοκέφαλοι, σβήστε τα τεμπεσίρια και πάμε γι’ άλλα... στραπάτσα, αφού είστε τόσο κοκορόμυαλοι.

Ντόμπρα και σταράτα θεώρησαν τα λόγια του τα μη εξαιρετέα παπαγαλάκια, άτινα παρεπιδημούν στο γυαλί. «Είναι ο μόνος ηγέτης που έχει το θάρρος να ζητήσει συγγνώμη και μάλιστα δεύτερη φορά ύστερα απ’ τις πυρκαγιές του καλοκαιριού» πανηγυρίζουν. «Οι αντίπαλοί του δεν τόλμησαν να κάνουν κάτι ανάλογο. Ακόμα και για το Μάτι απολογήθηκαν μήνες μετά και δη προεκλογικά», σχεδόν θριαμβολογούν. Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι, πά’ να πει. Εθελοτυφλούν απέναντι σε μια πασιφανώς ανίκανη ηγεσία, ήτις φέρνει τον όλεθρο ακόμα και σε δοκιμασίες ρουτίνας, συγκαταριθμώντας στα ατού του εμπνευστή της λίστας Πέτσα το ότι, εξαναγκασμένος από την οργή του πόπολου, σκούζει διαρκώς ρίχνοντας τα μούτρα του υποκριτικά «σκούζι».