Μειοψηφίες

ΤΟ ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ μάς χαρίζει αυτή την εποχή τις μεγαλύτερες μέρες κι η διαπραγμάτευση με τους δανειστές τεράστιες νύχτες. Οι ζωές μας ακροβατούν στην κόψη του ξυραφιού. Το θρίλερ εξακολουθεί με αμείλικτα ερωτήματα. Θα επιδοθεί στη μεγαλώνυμη κωλοτούμπα ο ΣΥΡΙΖΑ; Θα αξιωθούμε αριστερό μνημόνιο; Θα επιστρέψουμε, άραγε, στην αδίκως περιφρονημένη δραχμή; Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Ας αφήσουμε την ποίηση να τις περιγράψει:

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΓΕΝΙΚΑ,/ είναι παράδοξα όντα./ Ξεφυσούν και νευριάζουν/ και διαμαρτύρονται και φωνάζουν/ και τσακώνονται/ και πλακώνονται/ και κατατρίβονται κι αναλώνονται/ σε ένα σωρό μαλακίες/ κι όταν έρχεται η ώρα/ του σοβαρού ζητήματος/ ξαφνικά γαληνεύουν, ηρεμούν/ και συμφωνούν/ και συναινούν/ να κάτσουν όμορφα κι ωραία/ κι όλοι μαζί/ να συντριβούν.

Ο ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ ζει στο Παρίσι. Σκιτσάρει και γράφει. Τα παίρνει στο κρανίο. Κοντά στα σαράντα, όπως ο Τσίπρας και στενοί συνεργάτες του, δεν φαίνεται να γοητεύεται απ' τη ρεάλ πολιτίκ. Προτάσσει στον κακό μας τον καιρό μια στέρεη, αιχμηρή, σχεδόν κυνική ποιητική φωνή:

ΕΙΜΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ/ η μικρότερη συνιστώσα/ η αποσχιστική τάση/ η καλύτερα οργανωμένη εκτροπή./ Είμαι το μεγαλύτερο πρόβλημα/ το αγκάθι/ αυτός που μένει να πειστεί/ αυτός που διακόπτει/ που κωλυσιεργεί/ που δεν σέβεται τη διαδικασία./ Είμαι η συνωμοσία, το σκοτεινό κέντρο/ η προβοκάτσια./ Αυτός που προκύπτει, που καθίσταται./ Ο αστάθμητος παράγοντας/ η ασύμμετρη απειλή./ Είμαι το τέλος του πλουραλισμού/ η καταπάτηση κάθε στοιχειώδους δικαιώματος/ είμαι το σημείο που σταματά η ελευθερία των άλλων./ Είμαι το παραλήρημα, ο λόγος στο μπαλκόνι,/ είμαι η εξουσία και η κατάχρησή της./ Είμαι το διαρκές πραξικόπημα.

ΠΡΩΤΟΔΙΑΒΑΣΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ στο «9» της Ελευθεροτυπίας. Τον ξεχώρισα σαν μια απ' τις πιο ενδιαφέρουσες νέες πέννες στον Τύπο. Παρακολουθώ όλα αυτά τα χρόνια έναν ακάματο εργάτη του λόγου. Στην πρώτη του ποιητική απόπειρα ξεγυμνώνει τις λέξεις, αποκρυπτογραφεί τις αμφισημίες και τα κρυφά τους σημαινόμενα. Τις τροχίζει κατόπιν με την οργή της γενιάς του και τις εκσφενδονίζει σαν βέλη, διατρυπώντας την απάθεια της κοινωνίας μας. Πασχίζει να εξιχνιάσει την τέχνη:

ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΤΟΥ ΚΟΝΙΑΚ/ σαν μικρόφωνο/ και μου τραγουδάς/ με φωνή/ σαράντα βαθμών αλκοόλ/ ένα τραγούδι αλύπητο/ που πνίγεται/ μες το χαμόγελό σου.

ΩΡΙΩΝΑΣ Στις όχθες ενός μελανού γιαλού/ που ίπταται και χύνει/ τις στοίβες των κυμάτων του/ μέσα στης νύχτας τους αφρούς/ πάνω σε βράχους άθραυστους/ από πικρό γρανίτη/ ήλιοι επτά σηκώνονται/ να κάψουνε και πάλι/ με τις λιτές/ διαγώνιες φλόγες τους/ τις θολωτές εκτάσεις τ' ουρανού/ και του Θεού την πλάση./ Απόψε/ του Ωρίωνα τα σχήματα ανατέλλουνε πίσω απ' τη Λια/ απόψε/ της Γκίζας η απόκλιση/ πάνω απ' το Καραβόσταμο/ κραδαίνει την ασύλληπτη μορφή της.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑ τιτλοφορείται η συλλογή του, που παρουσιάζουν απόψε στις 20.30 οι Γιώργος-Ικαρος Μπαμπασάκης, Νίκος Σιγάλας, Μαρία Μαγκανάρη και Ηλέκτρα Τσακαλία στην Cantina Social, Λεωκορίου 8, στου Ψυρρή. Καλοτάξιδη.