Προσγείωση ΝΓ΄

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Αλκυονίδες Νήσοι, 1981. Τα 6,8 Ρίχτερ ταρακουνούν με πολλαπλάσια σφοδρότητα την καθημερινότητα των Αθηναίων, στην οποία εισέρχονται οι ειδικοί επιστήμονες από τα πηχυαία οκτάστηλα των εφημερίδων, κάνοντάς τους άνω-κάτω με τις ανακολουθίες και τις αντιπαραθέσεις τους. Στο συλλογικό ασυνείδητο μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες οι ομηρικές διαμάχες μεταξύ των καθηγητών Βαρώτσου, Δρακόπουλου, Αλεξόπουλου, Σταυρακάκη, Παπαζάχου και Νομικού κι ας παρήλθαν κοντά τέσσερις δεκαετίες από τότε.

Εμπνέεται ο Μανώλης Ρασούλης από τα καθέκαστα και γράφει πιασάρικα λόγια, τα οποία μετατρέπουν σε γκραν σουξέ η μελωδία του Χρήστου Νικολόπουλου με τη φωνή του Γιώργου Νταλάρα. Θυμάστε, φαντάζομαι: «Πέστε να ’ρθουν σεισμολόγοι/ είναι σοβαροί οι λόγοι/ γιατί μπήκες στην καρδιά μου/ θα συμβεί σεισμός βαθιά μου./ Οι κυβερνήσεις πέφτουνε/ μα η αγάπη μένει/ μας διοικεί, μας τυραννά,/ μας γονατίζει, μας χαλά/ κι αυτή μας ανασταίνει».

Την πεζή ροή της δικής μας ζωής ανατρέπει άρδην ο αφιλότιμος εστεμμένος ιός. Αλλότριου αντικειμένου εμπειρογνώμονες την καταλαμβάνουν εξαπίνης, εφορμώντας απ’ τα τηλεοπτικά «παράθυρα» τούτη τη φορά, καταργώντας στοιχειώδεις συνταγματικές ελευθερίες και εννοώντας να καθορίζουν με τις αλληλοσυγκρουόμενες ντιρεκτίβες τους ώς και τα περιορισμένα αλεκτοροειδή βήματά μας από το σαλόνι στο μπαλκόνι κι από την κουζίνα στον καναπέ. Συστήνονται σαν λοιμωξιολόγοι, διακρίνονται παρά ταύτα από πηγαίο χάρισμα επικοινωνιολόγου, πασχίζοντος με νύχια και δόντια να εδραιωθεί η ισχύς του εθνοσωτήριου γκοβέρνου, ακυρώνοντας τα σημαινόμενα των ρασούλειων στίχων.

Οκτασύλλαβο τροχαϊκό διασκελισμένο δίστιχο τολμώ να συνεισφέρω ο δύστυχος εν είδει σχολιασμού στις αλλοπρόσαλλες αναταράξεις των σύγχρονων σεισμολόγων: «Μάγκες οργανώστε απόδρα/ -ση απ’ τα κελιά του Τσιόδρα». Συνοδεύεται από ιαμβικό ομογάλακτο αδελφάκι του σε ρόλο ρεφρέν: «Θα γράφουμε στα πιο παλιά/ παπούτσια μας τον Χαρβαλιά». Αληθινοί αετοί οξυδέρκειας και ιέρακες καπατσοσύνης αποδείχτηκαν οι αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές των καταθλιπτικών ημερών.

Ιδροκοπούσαν στο γυαλί/ κι εμείς στα σπίτια μας χαλί/ του Ιράν και μας πατούσαν/ με αλήστου μνήμης διδαχές/ φάλτσες κουβέντες και παχιές/ που μας τρομοκρατούσαν. Προσέξτε συνέπεια: Οταν υπήρχε έλλειψη χειρουργικών προσωπίδων, δεν ωφελούσε τάχα να τις φοράμε, ενώ τώρα που πλημμύρισε η αγορά και πρέπει να πουληθούν, θεωρούνται άκρως απαραίτητες. Στις αίθουσες σχολείων και φροντιστηρίων, όπου ορισμένοι μαθητές μένουν μόνο σαράντα πέντε λεπτά, επιτρέπονται τρία, το πολύ τέσσερα θρανία. Για να μη δυσαρεστηθούν, όμως, οι αεροπορικές εταιρείες, οι επιβάτες πολύωρων πτήσεων στοιβάζονται σαν τις σαρδέλες στο κονσερβοκούτι και πάει λέγοντας και κλαίγοντας.