Χαίρομαι παιδιόθεν τα θαλασσινά ταξίδια απ’ το κατάστρωμα. Γερτός στην κουπαστή να θαυμάζω τα κοπάδια του Ποσειδώνα· τα κύματα. Να χοροπηδούν στις υδάτινες πραιρίες, η μια πίσω απ’ την άλλη, πάλλευκες, απειράριθμες αίγες – εξ ου Αιγαίο, Αίγινα, Αίγιο, Αιγείρα, Αιγιάλη, Αιγός Ποταμοί. Ετυμολογείται, άλλωστε, και ο αιγιαλός από τα ομηρικά αιξ και αλς. Οι γίδες του πελάγους, πά’ να πει, που κινητοποιούν ευχάριστα τις αισθήσεις με τη ζωογόνα αλμύρα τους.
Ράθυμος να μετράς κατόπιν τα σμαραγδένια νησιά να ξεπροβάλλουν στις εκτάσεις των οριζόντων, καθώς το βαπόρι ανοίγεται πέρα απ’ τον επιβλητικό ναό του αρχιτσέλιγκα στο Σούνιο. Μακρονήσι, Τζια, Θερμιά. Τους διαδρόμους των πλοίων κοσμούσαν άλλοτε ναυτικοί χάρτες, στους οποίους σημειωνόταν και η μικρότερη βραχονησίδα. Σου εξηγούσαν, λοιπόν, πως το τριγωνικό, κοφτό λιθάρι μετά την Κύθνο ονομάζεται Πιπέρι. Νότια απλώνεται η Σέριφος και πίσω της η Σίφνος. Βορειοανατολικά ξεχωρίζεις τον Γαλησσά της Σύρας και την Ποσειδωνία –πανταχού παρών ο ως άνω βοσκός–, την Ντελαγκράτσια του Μάρκου, δηλαδή.
Υδρατμοί θολώνουν το περίγραμμα της μαρτυρικής Γυάρου βορειότερα. Κάπως έτσι αποκρυπτογραφείς τις διαμαντόπετρες του αρχιπελάγους και πουλάς φιγούρα και λεζάντα στους συνταξιδιώτες σου. Προσεγγίζοντας τη Βούλα και τη Γλυφάδα, κατά τον πλου της επιστροφής, προσδιορίζεις τις συνοικίες Αθηνών, Πειραιώς και περιχώρων ατενίζοντας τους λόφους του Λεκανοπεδίου. Δεσπόζει ο όγκος του Αγχεσμού, κοινώς Τουρκοβουνίων.
Στρίβει το βλέμμα νοτιότερα προς τον Λυκαβηττό και με κάμποση προσπάθεια αγκαλιάζει την Ακρόπολη, που υψώνεται χαμηλότερα. Η ατμοσφαιρική ρύπανση των τελευταίων δεκαετιών και η αφρικανική σκόνη καθιστούν αινιγματικό τον εντοπισμό της. Στα ένδοξα χρόνια του Περικλή διακρινόταν από μίλια μακριά. Το κλεινόν άστυ είχε σουφρώσει το ταμείο της συμμαχίας από τη Δήλο και πρόσφερε γενναιόδωρα στον Φειδία τα υλικά για τα γλυπτά στον Ιερό Βράχο.
Οικουμενική η ακτινοβολία τους. Εκείνος έχυσε στην αιχμή του δόρατος του αγάλματος της Αθηνάς ατόφιο μάλαμα –τι στο καλό χρυσελεφάντινο θα ’ταν– και έλαμπε απ’ άκρου εις άκρον στον Σαρωνικό. Φρόντισε, μάλιστα, να φτιάξει φορητά τα μεταλλικά μέλη κι όταν το ιερατείο τον κατηγόρησε για υπεξαίρεση, τα ξεβίδωσε και τα ζύγισε στην Ηλιαία ενώπιον έξι χιλιάδων δικαστών και δεν έλειπε δράμι. Τι απέμεινε σήμερα από την εποχή της άκρως ξεπερασμένης εντιμότητας; Ετοιμόρροπα ερείπια· σκέτη παρακμή.
Συνοφρυώθηκε ο υπουργός Ανάπτυξης, έστυψε την γκλάβα του σαν σφουγγαρόπανο και αποφάσισε να συνδέσει το όνομά του με οικοδομήματα αντάξια των αρχαίων προγόνων. «Το καζίνο και οι ουρανοξύστες του Ελληνικού συμβολίζουν τη μεταστροφή της Ελλάδος από τελευταία Σοβιετία των Βαλκανίων σε κανονική δυτική χώρα, όπως ακριβώς ο Παρθενώνας την αθηναϊκή δημοκρατία» απεφάνθη ο σαχλεπίσαχλος νους του. Οχι τίποτ’ άλλο. Δεν θα βγάζουμε τα μάτια μας εφεξής για να σταμπάρουμε τα χρυσά μνημεία της ανυπέρβλητης ολιγόνοιας του Αδ-όνειδος.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας