Αν οι εκλογές άλλαζαν τη ζωή μας...

Ψοφολογάμε οι δόλιοι πολίτες καθ’ όλη τη θητεία οιουδήποτε εθνοσωτήριου γκοβέρνου και κάθε δύο, τρία, άντε τέσσερα χρόνια, όσοι μας εξαπάτησαν οικτρά εν τω μεταξύ, μας ανακηρύσσουν αίφνης κυρίαρχο λαό αποσκοπώντας στην υφαρπαγή της ψήφου μας προς ίδιον όφελος. Μας βυθίζουν στα βάραθρα της Στυγός έπειτα απ’ την απομάκρυνση εκ της κάλπης και ζητούν από όλους μαζί και τον καθένα χωριστά να επιπλεύσει στον αφαλό της αβύσσου, σαν φελλός. Καλλιεργούν ελπίδες φρούδες, χορηγούν μοιραίες δόσεις με υποσχέσεις κάλπικες, μας ταΐζουν γκουρμεδάτους λαγούς με πετραχήλια, διακοσμώντας την τραπεζαρία με ευτελή φύκια τα οποία πλασάρουν ως ανεκτίμητες κορδέλες μεταξωτές.

Ηξεις αφήξεις τα μεγάλα τους λόγια μετατρέπονται σε χρυσά σκαλοπάτια μέσω των οποίων αναρριχώνται στους θώκους για να περάσουν αυτοί μπέικα, φορτώνοντας στις κυρτές μας πλάτες νέα αβάσταχτα βάρη ρωμαίικα, εννοώντας να τα κουβαλάμε, ως άλλοι Σίσυφοι, εσαεί. Επιβεβαιώνουν διαρκώς τη φράση του Οτο φον Μπίσμαρκ: «τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές», ποντάροντας στην αλάνθαστη συνταγή του Νικολό Μακιαβέλι που ήξερε πως «ο λαός είναι τόσο αφελής και τόσο έτοιμος να παραδοθεί, ώστε ποτέ δεν θα λείψουν τα θύματα για να κάνει τις απάτες του ο κάθε αχρείος ηγεμών».

Φακίρηδες κομπογιαννίτες, βγαλμένοι απ’ τα πανηγύρια της παλιάς εποχής, γοητεύουν τον απαίδευτο και εύπιστο όχλο που πληρώνει εισιτήριο προκειμένου να χειραγωγηθεί. Εφθάρη η μπογιά του ΣΥΡΙΖΑ και πίσω από την ξεθωριασμένη τζαμαρία της Κουμουνδούρου ξεπροβάλλει το αποκρουστικό πρόσωπο του συστήματος, για λογαριασμό του οποίου επετέλεσαν οι επιτελείς τόση βρόμικη δουλειά επί τέσσερα συναπτά έτη. Επραξαν τα εκ διαμέτρου αντίθετα απ’ όσα είχαν τάξει με παχιά λόγια και θυμωμένος ο κοσμάκης, που ’γινε αβίωτος ο βίος του κουβαλώντας τον σταυρό των μνημονίων, τον τιμωρεί. Προσπαθούν να παρουσιάσουν, μες στην απελπισία τους, σαν καρβέλια τρίκιλα τα ψίχουλα που πρόσφεραν προεκλογικά, μπας και συνωμοτήσουν υπερκόσμιες δυνάμεις και επανεκλεγούν, ωστόσο θαύματα όπως ο πολλαπλασιασμός των άρτων και των ιχθύων συντελούνται μόνο στα ευαγγέλια. «Να θυμάστε πως πάντα οι άνθρωποι θα επιδιώκουν να βελτιώσουν τη ζωή τους αλλάζοντας αρχηγό» επαναλάμβανε ο δαιμόνιος Ιταλός (Μακιαβέλι).

Ολα δείχνουν ότι θα ξεκουραστούν από Δευτέρα στα έδρανα της αντιπολίτευσης, έχοντας άφθονο χρόνο να ρετουσάρουν την πρόσοψη του καταστήματος. Προτίθενται, κατά τα φαινόμενα, ν’ αλλάξουν ριζικά και το χρώμα, κάτι που επιβάλλεται στις μοντέρνες ανακαινίσεις. Ούτως ή άλλως το βαθύ κόκκινο της Αριστεράς ξέβαψε προ πολλού. Μετετράπη σε ροζ και πορτοκαλί με εντονότατες νότες πράσινου. Αξεπέραστοι μάστορες θα αναλάβουν το έργο. Εξπέρ του είδους, από τον Ανδρέα Παπανδρέου ίσαμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο έπιασαν ήδη δουλειά και εγγυώνται φαντασμαγορικά αποτελέσματα.

Στην αντίπερα όχθη, τα στελέχη της Νου Δου με φουσκωμένα για τα καλά τα μυαλά από την ετυμηγορία των ευρωπαϊκών και αυτοδιοικητικών εκλογών, προβάρουν κοστούμια υπουργικά. Εκβιάζουν το πόπολο να προσδώσει θριαμβευτικές διαστάσεις στη διαφαινόμενη νίκη τους. Μολαταύτα η αυτοδυναμία αποτελεί αυτόχρημα αδυναμία της δημοκρατίας. Υπόσχονται απεριόριστες και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας που θα προκύψουν απ’ την πρωτοφανή ανάπτυξη που θα φέρουν τάχατες με το καλημέρα. Μεσάνυχτα βαθιά σκοτεινιασμένα προμηνύονται για τον τόπο και τον άμοιρο πληθυσμό. Την ώρα του αναστοχασμού στο παραβάν και προτού τοποθετήσουμε το ψηφοδέλτιο στη σχισμή, ας αναλογιστούμε τον πάντα επίκαιρο αφορισμό της Εμας Γκόλντμαν: «Αν οι εκλογές άλλαζαν τη ζωή μας, θα ήταν παράνομες».