«ΕΧΩ ΜΙΑ ΘΛΙΨΗ για τα μακρινά αριστουργήματα» τιτλοφορείται ο καλαίσθητος τόμος με τα ποιήματα του Παύλου Σιδηρόπουλου, που τυπώθηκε εσχάτως στις εκδόσεις Opportuna. Πρόκειται για υλικό, το οποίο συγκέντρωσε και δούλεψε επί χρόνια η φιλόλογος αδελφή του Μελίνα Σιδηροπούλου και αποδεικνύει ότι ο πρίγκιπας της ελληνικής ροκ, εκτός από σπουδαίος συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής, υπήρξε κατά βάθος αληθινός ποιητής, ακόλαστος και κολασμένος. Το βιβλίο παρουσιάζεται απόψε στις 8 στο Polis Art Cafe (Πεσμαζόγλου 5). Μιλούν οι Οδυσσέας Ιωάννου, Αννα Στάικου, Θέκλα Τσελεπή, Μελίνα Σιδηροπούλου και συντονίζει ο Νίκος Παπαχριστόπουλος. Ιδού δεινό δήγμα γραφής, αρχής γενομένης από χαϊκού:
ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΑΓΑΛΜΑΤΑ/ αλλάζουν θεοί/ δεν προλαβαίνω. • Μια βουβή υποταγή/ τ’ αλφάβητό σου/ το κρατάς σφιχτά. • Μάτι της νύχτας/ ασάλευτη αγρύπνια/ δίχως βάλσαμο. • Κανείς δε ρωτά./ Σιωπή συμπάθειας/ ή φόβου καταφύγιο; • Ανοιχτή πληγή/ στάξε της λίγο δάκρυ/ κι αλλάζει το αίμα. • Τα κάγκελά μου/ στο κεφάλι μου κρατώ/ τη φυλακή μου. • Τον άγγελό μου/ συναντώ κάθε φορά/ που γονατίζω. • Πρόσωπο άδειο/ στα ερείπια ψαχουλεύει/ η μητέρα μας. • Ασπρα μάρμαρα/ κίτρινα αγάλματα/ μαύρη γενηά.
Η ΧΑΡΑΚΩΜΕΝΗ ΦΩΝΗ του αλήτη σημαίνει μοναξιά/ η ανοιχτή παλάμη που χουφτιάζει απελπισμένα τον αγέρα/ σημαίνει μοναξιά/ το μαστίγιο του πάθους που τρυπάει σα φλόγινη γλώσσα/ το δέρμα του έρωτα/ σαν ασυνείδητη κραυγή μέσα στον ύπνο/ που σπείρει πανικό στο βολεμένο νου/ γελάει στις αρτηρίες της σάρκας/ τρώγοντας το συκώτι του δεσμώτη εραστή/ κάθε του γέλιο κι ένα τίναγμα/ κάθε του τίναγμα κι ένα εξαναγκασμένο βήμα/ κάθε του βήμα ένα κενό/ κάθε κενό και μια ανοιχτή παλάμη/ χουφτιάζει απελπισμένα τον αγέρα/ σημαίνει και πάλι μοναξιά... Πώς να τη μάθω ετούτη τη θρησκεία.
ΣΤΟ ΑΓΕΝΝΗΤΟ ΦΩΣ εγώ είμαι ο αιώνας κι η στιγμή/ που πάνω τους ξαπλώνει η ρυτιδωμένη σκέψη/ έρποντας να συναντήσει τη μεγάλη καταιγίδα/ των αφανών περιπλανήσεων.
ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟ Στη Σαλονίκη κάθομαι/ σ’ ένα ξενοδοχείο/ και σκέφτομαι τις μέρες τις παλιές./ Περάσανε οι άτιμες/ σαν ένα λεωφορείο/ που δεν συγκαταλέγεται στις αστικές γραμμές.// Με μια ζωή ανάμικτη/ αλήτη αριστοκράτη/ στο Hobby πρωτοπαίξαμε μαζί./ Νύχτες πολλές κι ατέλειωτες/ στου Νιόνιου το «παλάτι»/ περνούσαμε με τζιν και μουσική.// Σε μια σκηνή που όμοια/ δεν είχε ξαναγίνει/ πολέμησε γι’ αυτή τη μουσική./ Μα ήταν φαίνεται «βαρειά»/ κι έπρεπε ν’ «αλαφρύνει»/ κι έτσι ποτέ δεν μπόρεσε να κάνει ένα Ελ-πί.// Μα κάποτε του γράψανε/ εγκώμιο καλλιτέχνη/ σ’ ένα δισκάδικο, σε κάποιο μαγαζί./ Πως δέκα χρόνια τάφαγε/ στο ροκ και στο κουρμπέτι/ μα όλο κι όλο ήτανε μια κόλλα από χαρτί.// Ακουσα νέα δυσάρεστα/ για σένα Δημητράκη/ πως μόνος ολομόναχος πια τώρα την περνάς./ Δεν ξέρω αν κλαις ή αν χαίρεσαι/ ή αν άλλαξες λιγάκι/ κείνο που ξέρω σίγουρα είναι πως τραγουδάς.
Σχόλια
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας