Καταλληλότερος

Ο Οδυσσέας συστήθηκε στον Πολύφημο με παραπλανητικό όνομα, καθώς, όντας προορατικός, διαισθάνθηκε ότι η γνωριμία του με τον Κύκλωπα θα δοκιμαζόταν στη δίνη, προτού καταλήξει στο μάτι, του κυκλώνα. Ο πολυμήχανος βασιλιάς της Ιθάκης δεν θα μπορούσε, εν τούτοις, να φανταστεί ούτε στα ένοχα ενύπνιά του ότι με το θρυλικό του ψευδώνυμο σκιαγραφούσε τον ιδανικό Ελληνα ηγέτη περί τις τρεις χιλιετίες αργότερα.

Υποβάλλω συχνά εαυτόν στη βάσανο να παρακολουθώ ενδελεχώς τις δημοσκοπήσεις χωρίς να στέκομαι στις δημοφιλείς παραμέτρους της πρόθεσης ψήφου, της παράστασης νίκης και της δημοτικότητας των πολιτικών αρχηγών. Τι κι αν η διαφορά μεταξύ των μονομάχων της εκλογικής αρένας αγγίζει τις επτά, τις δέκα ή τις δεκατρείς ποσοστιαίες μονάδες; Η αξιολύπητη αξιοπιστία των μετρήσεων υποκρύπτει αστοχίες και σκοπιμότητες, τις οποίες καθένας ερμηνεύει κατά το δοκούν.

Διεισδύω από διαστροφή στις δευτερεύουσες ενδείξεις, τα ευρήματα των οποίων συμπίπτουν μονότονα στις περισσότερες έρευνες, επιβεβαιώνοντας δυστυχώς τη διορατικότητα του ιδιοφυούς Θιακιού: «Ποιος εκ των αρχηγών δύναται να διαχειριστεί καλύτερα την οικονομία;» ερωτάται ο αυριανός ψηφοφόρος. «Κανένας» απαντά αυθορμήτως, πλην ευθαρσώς. -«Την ανεργία;» -«Κανένας». -«Την εξωτερική πολιτική;» -«Κανένας». -«Το πολιτικό σύστημα;» -«Κανένας». -«Το προσφυγικό/μεταναστευτικό;» -«Κανένας». -«Την κρίση αξιών;» -«Κανένας;» -«Την υποανάπτυξη και την έλλειψη επενδύσεων;» -«Κανένας». -«Την παιδεία;» -Κανένας. -«Τη φτώχεια;» -«Κανένας».

Εμφιλοχωρούν ενίοτε ανάμεσα στους ερωτώμενους ορισμένοι φανατικοί οπαδοί, αριστεροί, δεξιοί και αμφιδέξιοι, πριμοδοτώντας αδέξια τον έναν ή τον άλλο. -«Και ποιος είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός;» εξακολουθούν σαδιστικά οι δημοσκόποι. Ο θλιβερός ΘΑλέξης επιβραβεύεται με ένα ισχνό 17% στο πιο πρόσφατο γκάλοπ. Ο αντιπαθητικούλης Κούλης φθάνει ασθμαίνων στο 26%. Θριαμβευτής αναδεικνύεται ξανά ο «Κανένας» συγκεντρώνοντας σκάρτο το άθροισμα αμφοτέρων.

Ιδιοτελείς και ιδιώτες, με την αρχαιοελληνική και εγγλέζικη σημασία της λέξης, προαλείφονται για ηγεμόνες, αδιαφορώντας για το ότι στους στραβούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος και παριστάνοντας πως ξεχνούν το επίμαχο επεισόδιο της Οδύσσειας με πρωταγωνιστές τον πανούργο γιο του θνητού Λαέρτη που τύφλωσε με αιχμηρό, πυρωμένο ξύλο το ψηλό και άμυαλο καμάρι κοτζάμ Ποσειδώνα. Βγαίνουν στις ρούγες εκλιπαρώντας την ψήφο του πόπολου μιμούμενοι, στερούμενοι ωστόσο το τάλαντο και το μπρίο του, τον Μίμη Φωτόπουλο στην «Κάλπικη λίρα», όταν εκβίαζε τη φιλαλληλία των περαστικών με τη χαρακτηριστική ατάκα: «Αόοοματος»... στην απληστία του κόμματος.

Συνοφρυωμένοι οι θιασώτες του «Κανενός» εκφράζουν τις πεποιθήσεις τους απέχοντας από την κάλπη, σε ποσοστό που προσεγγίζει εσχάτως και παρ’ ημίν τις πενήντα και βάλε μονάδες. Οπότε τα καϊνάρια του διπολισμού πασχίζουν να καβατζώσουν το 20%-30% επί του 50% και πουλάνε φιγούρα και λεζάντα ότι εξασφάλισαν την πλειοψηφία – τρομάρα τους. Στην πραγματικότητα αποτελούν οικτρά μειοψηφία σε κολοβή δημοκρατία. Δεν νομιμοποιούνται επ’ ουδενί, αλλά απ’ το ένα αυτί τους μπαίνει κι από τ’ άλλο τους βγαίνει. Τους αρκεί να χωθούν νοικαραίοι στο Μαξίμου και να κάτσουν στον σβέρκο του δήμου.