Αφθονες βιογραφίες της Κατερίνας Αγγελάκη - Ρουκ θα διαβάσετε τούτες τις μέρες. Περιορίζομαι στην παράθεση αποσπασμάτων από την παραπλανητικά τεθλιμμένη και άκρως ποιητική χώρα που σκαρφίστηκε κάποτε.
Διαλεχτή Ζευγώλη - Γλέζου. Υπογραμμίζω εξαρχής το όνομα, αφού προχθές, στο φύλλο της Πέμπτης, ο γνωστός δαίμων –του τυπογραφείου τις αλλοτινές εποχές, της φωτοστοιχειοθεσίας την σήμερον.
Σκαρφίστηκε τεχνάσματα ο Κυριάκος, έστυβε μερόνυχτα την γκλάβα του –το ’χε τάμα, βλέπεις, να προτείνει γυναίκα–, η μια τού μύριζε, η άλλη τού ξίνιζε, του ’ρθε στο τέλος η φαεινή να χρίσει πρώτη πολίτη της...
Γεννιέται τέτοιες μέρες, το 1882, στη Ναύπακτο και περνάει τα παιδικά του χρόνια σε διάφορες πόλεις, κατά τις μεταθέσεις του δικαστικού πατέρα του, ο οποίος πεθαίνει νωρίς. Αναγκάζεται να εργαστεί σε νεαρή...
Κατάπληκτη άκουγε ομήγυρις πιτσιρικάδων σε φιλικό σπίτι το βράδυ του Σαββάτου μεσήλικη κυρία να περιγράφει πώς σφυρηλατήθηκε στους τηλεφωνικούς θαλάμους των κεντρικών κτιρίων του ΟΤΕ ο έρωτας με τον σύζυγό της.
Συγχωρήστε την εμμονή μου για το ρεμπέτικο που ενίοτε κάνει μονότονη και επαναλαμβανόμενη τη στήλη, ωστόσο δεν μπορώ να μην αποτίσω την αρμόζουσα τιμή στο «μεγαλύτερο βιολί των Βαλκανίων», τον Δημήτρη Σέμση,...
Ο μέγιστος ελάσσων ποιητής μας και μείζων «εραστής των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων», ο Νίκος Καββαδίας, υπήρξε παραμυθάς ολκής, τουτέστιν μαγικός αφηγητής, και στο κουβεντολόι με τις παρέες...
Η αλήθεια υπηρετείται, καταπώς διατείνεται το λαϊκότροπο απόφθεγμα, από τους τρελούς και τους μικρούς. Η πρωθυπουργάρα μας, επί παραδείγματι, σήκωσε το ανάστημά του απέναντι στον πλανητάρχη και τον...
Θεομηνία σημαίνει να πέσει σαν κατραπακιά επί δικαίους και αδίκους η μήνις των θεών. Η τσατίλα των ισχυρών, ως γνωστόν, ξεσπάει αρχαιόθεν στις κεφαλές των αδυνάτων.
Για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ασφαλώς ο λόγος, που βιοποριζόταν γράφοντας ανεκτίμητα διαμάντια λόγου σε έντυπα της εποχής του. Οπως το αριστούργημα των 1.054 λέξεων με τίτλο «Το μοιρολόγι της φώκιας», το...
Γεννιέται τέτοιες μέρες, Πρωτοχρονιά του 1912, ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Προτάθηκε τετράκις να λάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας για τους παρακάτω εύγλωττους λόγους.
