Μετέωρος

Με την αμφίβολη αχλύ του μύθου καλύπτεται η σημερινή μας ιστορία. Τέτοιες μέρες, το 1820, ο αμπελουργός Γιώργης Κεντρωτάς –κατ’ άλλους ο συνεπώνυμος συγγενής του Θοδωρής– σκάβει το χωράφι του στη θέση Κλήμα...

Η κατά κόσμον Ηβη Κούγια-Σκανδαλάκη συγκαταλέγεται στις πιο διακριτές γυναικείες φωνές του Μεσοπολέμου. Επίκεντρο της ποίησής της ο άνθρωπος, την ύπαρξη του οποίου στοχάζεται με αγωνία και ευαισθησία. Ιδού...

Σήμερα ο Τζένερ φέρει τη διπλή πατρότητα του εμβολιασμού, πράξη και ορολογία (vaccination, από το λατινικό vaccinus, βόειος, από δαμάλι) και του θεμελιωτή της ανοσολογίας.

Ρηξικέλευθος ο καλός μας φίλος Θωμάς Μπακαλάκος, αφότου αποσύρθηκε για λόγους συνείδησης από τη δισκογραφία, ασχολείται με τη σύνθεση λόγιας μουσικής, γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι απευθύνεται σε εξόχως...

​​​​​​​Μήπως τα νόθα της λίστας Πέτσα κυβερνούν εν τέλει τούτον τον τόπο; Ετσι πάει! Οποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα τον τρώνε οι κλώσες και τα πετεινάρια και γίνεται το κοτέτσι ανάστα ο Κύριος.

ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΙΟΓΡΑΦΟΣ με θητεία στην Αντίσταση και κατόπιν στην Ικαριά και το Μακρονήσι, τα σπάει με το Κόμμα εξαιτίας της εισβολής των Ρώσων στην Ουγγαρία το ’56.

Βάλθηκε να μας τρελάνει αγεληδόν το επιτελικό κράτος των αναφανδόν άριστων αχρήστων και μάλιστα την εποχή που τα Δρομοκαΐτεια δέχονται αποκλειστικά Κόβιντ περιστατικά κι οι ψυχιατρικά ασθενείς μένουμε...

Σταχυολογώ οπωσούν παραφρασμένα αποσπάσματα από εξομολογήσεις αγωνιστών του Εικοσιένα και σήμερα Πρωταπριλιά –καλό μήνα επί τη ευκαιρία– τ’ αφιερώνω εξαιρετικά στον Παύλο Πολάκη.

Νέκυια ωδή αφιερωμένη στον Μανώλη Γλέζο θα «ψαλεί» απόψε στις 19.30 στο YouTube: «Μανώλη θυμάμαι! Πέρασε κιόλας ένας χρόνος!

ΤΟ ΟΛΟΓΙΟΜΟ φεγγάρι μαγεύει ανέκαθεν τους ποιητές. Αποκλεισμένος αναγκαστικά στη βεράντα, απόλαυσα τη χθεσινοβραδινή πανσέληνο ταξιδεύοντας στην αργυρή ουτοπία των στίχων. Ιδού γεύση από τον απόπλου.

Η ποίηση του Φώτη Αγγουλέ, που πέθανε σαν σήμερα το 1964, στα 53 του, γίνεται έτσι τραγικά επίκαιρη και, όταν αναφέρεται στα παθοβολήματα των προσφύγων -ο ίδιος γεννήθηκε στον Τσεσμέ της Κοκκινιάς-, εντελώς...

Αφιερωμένο εξαιρετικά τούτο το σημείωμα στον Γιάννη κι όλους όσοι δίνουν μάχη υπό αντίξοες συνθήκες στα νοσοκομεία μας με την ολόθερμη ευχή να επιστρέψουν το συντομότερο δυνατό σιδερένιοι στα σπίτια τους.